De hoge prijs van armoede

Zo'n 1,1 miljard mensen moeten rondkomen van een dollar of minder per dag. Gaan we die extreme armoede ooit de wereld uit helpen en wat is daar dan de beste manier voor? “Wanneer er geen eten is, groeien de kinderen niet. Ze hebben geen energie om te spelen. Ze liggen daar maar omdat ze slechts zout en tortilla’s binnenkrijgen.” Victor Coj is vader van jonge kinderen, hij woont op het platteland van Guatemala. Samen met zijn gezin moet hij rondkomen van minder dan een dollar per dag. Als rijke westerling kun je je niet voorstellen hoe moeilijk dat is, maar door de documentaire Living on One Dollar krijg je een beetje een idee. Is er een manier om die de wereld uit te bannen?

Foto: De vrouwen van Shanti Dan bij hun touwfabriekje copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Microkrediet: de leprakolonie

Door toeval raakte in februari een week embedded bij een studiereis van Oikocredit naar de effecten van verstrekte microkredieten in India. Het was heel leerzaam eens ter plekke te zien hoe zo’n krediet nou werkt. Dit is de vijfde van vijf verslagen.

De Shanty Dan Colony is een gemeenschap waar voormalige leprapatiënten terugkeren in de maatschappij. Dezer dagen komen er weinig ex-patiënten meer bij, al is lepra nog verre van uitgeroeid in India. In Shanty Dan wonen 35 gezinnen. De meeste inwoners zijn van de tweede en derde generatie, die de ziekte nooit gehad hebben.

Het eerste wat de vrouwengroep van Shanti Dan wil laten zien aan de buitenlandse bezoekers, is de elektrische spinmachine, waarmee ze touw maken uit kokosvezels. Die levert 1000 roepie (15 euro) per dag op. Gedeeld door acht vrouwen is dat nog steeds onder de armoedegrens, maar het is een enorme verbetering ten opzichte van de handmatige machine, die harder werk eiste en maar 200 roepie winst opbracht.

Ook voor die handmatige spinmachine (35.000 roepie ofwel 500 euro) hadden ze aanvankelijk geen geld. De regering had hen wel een cursus touw maken laten volgen, maar bij gebrek aan kapitaal konden ze daar niets mee. Een eerste microkrediet gaf hen een zetje. De verstrekker bracht hen bovendien in contact met een Japanse leprastichting, die een hen een zachte lening gaf voor de elektrische machine.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Twee zonnelampen boven het weefgetouw geven zicht op de kwaliteit (foto: Opmeer Reports) copyright ok. Gecheckt 25-09-2022

Microkrediet: toiletten en lampen

Door toeval raakte in februari een week embedded bij een studiereis van Oikocredit naar de effecten van verstrekte microkredieten in India. Het was heel leerzaam eens ter plekke te zien hoe zo’n krediet nou werkt. Dit is de vierde van vijf verslagen.

Meer mensen in India hebben een mobiele telefoon dan een toilet. Tweederde moet zijn behoefte in het openbaar doen. Een kwart van de bevolking heeft geen elektriciteit. De rest heeft een onbetrouwbare voorziening. Met name het aanpakken van water en riolering vormen een topprioriteit voor de nieuwe regering. In augustus dit jaar moeten alle scholen in het land een toilet hebben.

Toiletloze burgers kunnen subsidie krijgen voor een toilet aan huis. Zelf moeten ze ook geld op tafel leggen. Hebben ze dat niet, dan is microkrediet een optie. Storm loopt het nog niet. Een toilet is immers een kostenpost, niet een onderneming waarmee je geld verdient om de lening terug te kunnen betalen (en de schoonmaak blijft geld kosten). Er is bovendien een significante culturele barrière.

Van mannen hoeft het meestal niet zo. Ook Nederlandse mannen hebben tenslotte vaak geen probleem met wildplassen. Poepen op een toilet is voor watjes. Het is daarom vooral een vrouwending, niet in het minst omdat er een correlatie is tussen de afwezigheid van toiletten en de verkrachtingsepidemie. Naast een financiële impuls is dus ook een morele impuls nodig. De Indiase premier Modi begrijpt dat gelukkig.

Foto: Het hoofd sociale projecten van Annapurna Microfinance licht het beleid toe (foto: Opmeer Reports) copyright ok. Gecheckt 08-11-2022

Microkrediet: van ngo naar financiële instelling

Door toeval raakte in februari een week embedded bij een studiereis van Oikocredit naar de effecten van verstrekte microkredieten in India. Het was heel leerzaam eens ter plekke te zien hoe zo’n krediet nou werkt. Dit is de derde van vijf verslagen.

De meeste microkredietverstrekkers zijn van oorsprong ngo. Hun missie is het verbeteren van de leefomstandigheden onder het armste deel van de (rurale) bevolking. Op een gegeven moment werd kredietverstrekking een van de instrumenten daartoe. Het belang van dit instrument nam steeds verder toe. Tegelijkertijd leidde het wereldwijde overschot aan liquiditeit voorafgaand aan de economische meltdown ertoe dat ook in de Indiase microkredietsector teveel geld gepompt werd door winstbeluste en/of onervaren organisaties. Die bom barstte in 2010.

De aanleiding was de beursgang van de grootste microkredietverstrekker van India, SKS. Te midden van protesten tegen deze stap doken verhalen op over zelfmoorden als gevolg van te hoge schulden. De regering van de staat Andhra Pradesh, een voorloper op het gebied van microkredieten, greep in door een rem te zetten op de mogelijkheden van kredietverstrekkers om schulden te innen. Het gevolg was dat leners stopten met betalen en kredietverstrekkers met het uitzetten van nieuwe leningen. De markt stortte in.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Vrouwen van Omm Sairam tonen het groepskasboek en de individuele boekjes, op de stapel links (foto: Opmeer Reports) copyright ok. Gecheckt 21-03-2022

Microkrediet: de klanten

Door toeval raakte in februari een week embedded bij een studiereis van Oikocredit naar de effecten van verstrekte microkredieten in India. Het was heel leerzaam eens ter plekke te zien hoe zo’n krediet nou werkt. Dit is de tweede van vijf verslagen.

Gevraagd naar de voordelen die het microkrediet haar gebracht heeft, zegt de leidster van de vrouwengroep Omm Sairam uit het dorp Kantunia beslist: ‘We waren afhankelijk van onze echtgenoten, maar nu hebben we een eigen inkomen. We dragen bij aan het huishouden.’

Dat argument is vrijwel universeel voor alle vrouwengroepen die een microkrediet hebben genomen om een bedrijfje te starten: het maakt hen onafhankelijker. Dat is van groot belang in een land waar de vrouw bij haar schoonfamilie gaat wonen, waar ze onderaan de zeggenschapsladder belandt. Microkredieten gaan eigenlijk alleen maar naar groepen vrouwen, omdat die betrouwbaarder zijn bij het terugbetalen. Ongetrouwde vrouwen kunnen meestal geen lid worden, omdat ze bij uithuwelijking verhuizen en dan hun verplichtingen aan de groep niet meer kunnen nakomen.

Omm Sairam is ooit begonnen met een lening van 135.000 roepie (2000 euro), verdeeld over 9 vrouwen, om borduurmaterialen te kopen. Daarvan maken ze applicaties, die ze lokaal verkopen. De business is succesvol, maar het is hard werken, dus hebben ze een tweede lening genomen om een composttank te kopen. Dat levert meer op.

Foto: Prayabat Sahoo, branch manager (foto: Opmeer Reports) copyright ok. Gecheckt 07-11-2022

Microkrediet: de lange keten

Door toeval raakte ik in februari een week embedded bij een studiereis van Oikocredit naar de effecten van verstrekte microkredieten in India. Het was heel leerzaam eens ter plekke te zien hoe zo’n krediet nou werkt. Dit is de eerste van vijf verslagen.

Internationale geldverstrekkers als Oikocredit gaan niet zelf in India de dorpen langs om hun kredieten aan de man te brengen. Ze gaan duurzame relaties aan met lokale partners, die geworteld zijn in het gebied dat ze bedienen. De doelgroep heeft zelf nauwelijks transportmogelijkheden, dus is er een fijnmazig netwerk van kantoren. En zo bevond ik mij op een woensdagochtend in Delang, een dorpje op twee uur rijden van Bhubaneshwar, de hoofdstad van de staat Odisha, een van de armste van India.

In een betonnen gebouwtje met twee kamers zetelde te midden van grote stapels dossiers Prayabat Sahoo. Vanuit het kantoor bedient hij 119 groepen leners namens Swayashree Micro Credit Services (SMCS). Van die groepen zitten er zeventig nog weer zo ver van het kantoor dat hij zaakwaarnemers ter plekke heeft. Sinds 2007 heeft hij in totaal 1.500.000 roepies (225.000 euro) aan leningen weggezet. Concreet betekent dit dat mannetjes op motorfietsen de dorpen langsgaan om bundeltjes bankbiljetten te distribueren dan wel op te halen. Iedere dag om twaalf uur zijn de mannetjes terug, wordt het geld geteld en de administratie in dikke kasboeken bijgewerkt.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.