Vandaag wederom een gastbijdrage van Jan-Albert Hootsen. Het stuk is ook op zijn site te lezen. De VS zien graag dat de mensenrechtensituatie in Mexico verbetert. Althans, daar lijkt het op. Het Mérdia-initiatief (zie verderop) krijgt alleen volledige doorgang als Mexico de rechtstaat versterkt, dreigt Washington. Edoch, niet alles is wat het lijkt. Onderstaande casus laat ook het andere gezicht van Amerikaanse officials ten opzichte van de mensenrechten zien: die van onverschilligheid en desinteresse. Afgelopen week sprak ik met Silvia Vazquez Camacho, mensenrechtenadvocate uit Tijuana, en met mensenrechtenactiviste Blanca Mesina. Silvia verdedigt slachtoffers van martelingen door het Mexicaanse leger en Blanca vecht voor de rechten van haar vader, zelf één van die slachtoffers. De beide vrouwen bevinden zich niet meer in Tijuana, want de grond werd ze bijna latterlijk te heet onder de voeten (Lees hier over de achtergronden van de situatie in Tijuana en voor een eerder interview met Silvia).
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Schermschotvraag: welke gangsterfilm uit Hollywood is dit?
Instant antwoord: ‘gewoon’ CCTV opnamen in het stadje Creel in Noord Mexico.
Om half zes ‘sochtends verzamelen zich zo’n dertig gangsters in pickup trucks. Ze snuiven wat coke en bestormen vervolgens een huizencomplex. Op de weg terug naar hun auto’s beschieten ze ook nog een voorbijganger. De politie filmde alles actief met bewakingscamera’s (meebewegen, inzoomen) maar greep niet in. Bij deze aanval werden zeven mensen vermoord waaronder een veertienjarig meisje. Lees meer hier en bekijk de volledige ‘speelfilm’ (5.58).
GeenCommentaar heeft plaats voor gastlogs. Vandaag is dat een stuk van Jan-Albert Hootsen, freelance correspondent in Mexico voor verschillende Nederlandse media. Deze post verscheen eerder op zijn eigen weblog.
?Kijk, ik had een tijd geleden een bijeenkomst met een cementfabrikant. Het ging om een contract van meer dan 100 miljoen pesos (zo?n 6 miljoen euro), voor een bouwproject, net buiten mijn woonplaats. Ik had ze het contract gegeven, alles was afgerond. Toen kwam één van die jongens plotseling naar me toe en zei: Je weet dat 10% voor jou is, hé? Ik zei dat ik niet begreep waar hij het over had, maar hij bleef volhouden. Kom op man, laat ons je helpen! Ik zei dat hij, als hij me wilde helpen, gewoon zijn werk moest doen en het project goed en op tijd moest afronden.? L. had ook ja kunnen zeggen. Dan was hij nu 11 miljoen pesos rijker geweest. Niet verkeerd voor een maandje werken?
Het is een zonnige middag in een welvarende stad ergens in Mexico. Ik ben te gast bij L. en zijn vrouw N. Zij is arts, hij heeft een zeer goede baan als projectmanager bij de deelstaatoverheid. Ze wonen in een mooi huisje in een gegoede buitenwijk van de stad, hebben een goede auto en hun kinderen gaan naar nette scholen. Een keurig middenklasse-gezin dus. Maar dat had volgens L. ook anders kunnen zijn. Hij grijnst: ?We zouden een vijf keer zo groot huis kunnen hebben, als ik zou willen. En vijf auto?s voor de deur. Als ik me een jaar of twee zou aansluiten bij de corrupte bende hier, zouden we schatrijk kunnen zijn.?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
GeenCommentaar heeft plaats voor gastlogs. Vandaag is dat een stuk van Jan-Albert Hootsen, freelance correspondent in Mexico voor verschillende Nederlandse media. Deze post verscheen eerder op zijn eigen weblog.
Groot nieuws, uit Colombia, een tijdje geleden. Een gecoördineerde actie van Colombiaanse en Mexicaanse politie met de het Amerikaanse anti-drugsagentschap DEA. Twee jaar werd eraan gewerkt, het resultaat mocht er zijn: 21 zware jongens (en meisjes) uit de Colombiaanse drugswereld werden opgepakt. Belangrijk aan het succes, was dat bij de opgepakte verdachten mensen zitten die volgens de autoriteiten directe banden hebben met de Mexicaanse kartels.
Zo werd een zekere Maria Patricia Rodríguez Monsalve opgepakt, die de tussenpersoon zou zijn tussen het machtige Sinaloa Kartel van Chapo Guzmán, en een twaalftal piloten die op zichzelf een kartel zouden vormen door vele tonnen cocaïne naar Mexico te vliegen.
21 verdachten, dat klinkt heel mooi, en het is in deze barre drugstijden zeker iets dat de gezamenlijke autoriteiten van de VS, Mexico en Colombia als een goed resultaat mogen presenteren. Maar hoe zwaar is deze klap daadwerkelijk voor de kartels? Twee jaar is er aan de operatie gewerkt. De verdachten werd minutieus gevolgd, hun bewegingen gedocumenteerd, telefoons werden afgeluisterd en (volgens de Colombiaanse krant El Tiempo) er zou zelfs sprake zijn van infiltratie. Geen half werk dus.
[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag Alexander Pleijter, als wetenschappelijk docent op het gebied van ?journalistiek en nieuwe media? verbonden aan de Rijksuniversiteit Groningen. Dit artikel verscheen eerder op zijn eigen weblog.[/i]
“Het is een rare paradox”, vertel Jan-Albert Hootsen aan de telefoon. “Mexico is een van de veiligste landen van Latijns Amerika, met een van de laagste moordcijfers. Maar voor journalisten is het totaal anders. Voor hen is Mexico na Somalië en Irak het gevaarlijkste land om te werken.”
Hootsen zegt zelf weinig te merken van het geweld tegen journalisten. ?Ik woon in Mexico City en daar is het veilig. Ik kan gewoon werken. Ik ben nu in het noorden en hier is het wèl gevaarlijk, want hier zijn de drugsbendes actief die zorgen voor dood en verderf.” Dat de schrik er daar in zit merkte hij zelf. “Er wonen twee neven van mijn vriendin in de buurt, maar ze willen niet dat ik op bezoek kom. Ze geven les en hebben kinderen van drugsdealers in hun klas. Ze zijn doodsbang dat ze aangevallen worden als ze met een journalist worden gezien die misschien schrijft over de durgskartels.?
Zelfcensuur
De vele moorden, martelingen en verdwijningen zorgen ervoor dat steeds minder Mexicaanse media het nog aandurven om te berichten over de drugskartels. ?Dat zijn er inmiddels nog maar één of twee. Verschillende kranten hebben op hun voorpagina aangekondigd dat ze niet meer publiceren over drugshandel, in de hoop dat hun journalisten dan niet lastig gevallen zullen worden door drugsbendes.?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.