Closing Time | What A Wonderful World

https://www.youtube.com/watch?v=OtsXjHk2ZsI  Het is een prachtige klassieker van Louis Armstrong, (let op het gesproken intro) maar dat betekent niet dat elke cover ervan automatisch ook goed is. Wat de reden is geweest dat Nick Cave en Shane MacGowan besloten dit te gaan zingen, als duet: ze hebben de stemmen er niet voor, nou vooruit, Nick een beetje, en het komt niet echt geloofwaardig over als zij het brengen. De song is een liefdesverklaring, een Lebensbejahung, de song ademt optimisme en positiviteit.  Zouden Nick en Shane echt blij worden van rozen, blauwe luchten, baby’s en regenbogen? Of zou je hen, ten tijde van de opname, meer plezier hebben gedaan met iets te drinken en iets te roken? I see trees of green, red roses too I see them bloom for me and you And I think to myself what a wonderful world I see skies of blue and clouds of white The bright blessed day, the dark sacred night And I think to myself what a wonderful world The colors of the rainbow so pretty in the sky Are also on the faces of people going by I see friends shaking hands saying how do you do They're really saying I love you  I hear babies crying, I watch them grow  

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | The Charioteers

Ezekiel saw the Wheel is een gospel classic. Hierboven een uitvoering van The Charioteers, een close harmony band die zijn hoogtepunt beleefde in de jaren veertig. Het lied werd ook uitgevoerd door onder andere Johnny Cash en John Lee Hooker.

In deze versie van Louis Armstrong hoor je ook de connectie met een ander lied op basis van dezelfde bijbeltekst, het overbekende Dem Dry Bones.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Closing Time | St Louis Blues

Een zoveelste cover van een nummer dat al honderden keren uitgevoerd is in evenzovele versies, moet dat nou echt? Okto houdt immers helemaal niet van covers.

Nou, toch wel (heel soms). Je kunt namelijk ook alle ideeen over “hoe het hoort” gewoon overboord gooien en gewoon spetterend los gaan.

De Belgische BigBand Flat Earth Society is daar een kei in: van perfect samenspel tot complete kakofonie om dan toch weer perfect bij elkaar uit te komen. Dit gezelschap rond Peter Vermeersch timmert al wat jaartjes aan de weg. Vaak met eigen nummers, soms met covers. Zoals hier dus.