Op zoek naar een eerlijke conservatief

Zijn er conservatieve of (moderne) liberale auteurs die tegenwoordig nog de moeite van het lezen waard zijn? Ik geloof er zo langzamerhand niets meer van. Rick Perlstein, journalist en chroniqueur van het moderne Amerikaanse conservatisme, schreef onlangs in The Nation: Last November I received a friendly request from an editor at a political publication. A liberal himself, surrounded by liberal colleagues, he wanted to make sure that the journalists he was hiring were not drawn exclusively from the left. He wondered if I might help him out with a list of “conservative reporters, writers and commentators” whom I admired most. “Who on the right does the best job of covering politics or the economy or anything else, for that matter, in a thoughtful, fair and accurate way?” Maybe if I had a time machine and could travel back to the 1970s or 1980s, I could name names. Now, though, I can’t think of a single one. There are no more honest conservatives, so stop looking for one, is, kort gezegd, de boodschap die Perlstein wil uitdragen.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 15-02-2022

Hoezo linkse media?

, door

De media zijn links, zo wordt keer op keer herhaald. Klopt dit wel?

Het verwijt dat ‘de media’ bij voorkeur vanuit een links perspectief rapporteren is al oud. Ondanks het gegeven dat bijvoorbeeld De Telegraaf met afstand de grootste krant van Nederland is, wil ik nog wel geloven dat het merendeel van de journalisten linkse sympathieën koestert. Het is namelijk helemaal niet zo vreemd dat bepaalde beroepen mensen met bepaalde overtuigingen aantrekken. Zo zullen weinig accountants op de SP stemmen.

Hoe serieus zijn de rechtse media nu eigenlijk?

Wat ik me wél afvraag is of linkse journalisten even tendentieuze stukken durven te schrijven als hun rechtse collega’s. Laat ik het blad Elsevier als voorbeeld nemen. Onlangs verscheen in dit tijdschrift een portret van Roemer waar onder meer zijn tennispartner van stal werd gehaald om het punt te maken dat de SP-kandidaat te licht zou zijn voor het premierschap. Dat klinkt toch niet echt als kwaliteitsjournalistiek.

Een ander voorbeeld is dit stuk, waarin nota bene Elseviers hoofdredacteur een staaltje misleidende cijfergoochelarij begaat dat, ik althans, op het leugenachtige af vind (zie ook hier).

Even wat citaten, afgewisseld met mijn commentaar:

Het socialisme in Nederland is niet alleen succesvol omdat 2,5 miljoen mannen en vrouwen in dienst zijn van de overheid of voor instellingen werken die door de overheid worden betaald.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.