Het is zomaar Internationale Lachdag vandaag en dat alweer voor de tiende keer. Het is toch wat, zou me toch bijna zijn ontgaan als ik niet wat verveeld op deze lome zondagmiddag de nieuwslogs zat door te zappen. Nog even schateren dan maar als contra-therapie na Zwarte donderdag en de dag voor we ons weer even in de Nationale Dodenherdenking dompelen? Ik zag laatst wel een reportage op tv van een lachtherapie-groepje in het Vondelpark, maar dat was bepaald niet om vrolijk van te worden. Bijna genant om te zien hoe in yoga-sfeer mensen zichzelf dwingen om iets te doen, waar geen innerlijke drang aan ten grondslag ligt. Ik denk dat het onderhuids calvinisme ons in Nederland niet verder brengt dat een gniffel of een grijns. Lachdag leeft hier niet. Maar hoe anders is dat bij onze zuiderburen. Vanmiddag is op het Muntplein in Brussel een heuse lachmanifestatie gehouden: 'Internationale dag van de lach 2009'. En even verder speurend blijkt dat het Belgische een heel netwerk van 'Lachclubs' herbergt. En ik kom zelfs een kersvers onderzoek tegen van verzekeraar Delta LLoyd, waaruit blijkt dat er in België op de werkvloer veel te weinig wordt gelachen: ,,Uit onderzoeken blijkt dat een mens per dag minstens 15 minuten moet lachen.'' Een dagelijks lachkwartiertje dus en het schijnt een hoop kwalen te helpen voorkomen. Maar ja, waar haal je die lachmomenten zomaar vandaan. Of is het gewoon even in meditatie gaan en de lach in jezelf laten opborrelen? Ik ga het eens op Youtube proberen met de zoekterm 'funny'. Lach ze vandaag. Hahaha!
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
