De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Deze week: Hoe kan meer zien dan wat er is?
Onlangs stootte ik op een prent van Hans Holbein de jonge.
Een typische Duitser (grondig!), en niet onbelangrijk in zijn tijd: maakte de overgang van katholiek naar de tegenstander. Dat behelsde voor een kunstenaar een bepaalde moed, want de kkerk was van de afbeeldingen en het grote geld. Absoluut genie, zonder twijfel, en zijn talent lijkt gemaakt voor z’n tijd: de renaissance. Een WYSIWYG, eeuwen voor op z’n tijd. Als je er eentje gezien hebt innetecht, dan vergeet je dat nooit meer. Je kan van ver staan of dichtbij – hij is en blijft een van de weinige kunstenaars die op elke afstand telkens andere wonderlijkheden tonen. Maar. Duitser zijn heeft ook zijn andere zijde. Je ziet het bij Dürer, je voelt het bij Beuys, en Anselm Kiefer ràmt het erin: ze hebben daar wat te weinig zeebriezen. Volkomen humorloos gaan die Teutonen te keer. Maar nu: de stuff! de Prent dus. Waar deze KoZ over gaat. ±700 Kb!
Na de klik: ontraadsel ’t geheim van hoe die Renaissancen oplichters zijn – of toch niet?
Het heeft een beetje weg van 50 ways to kill your lover, maar dat is het niet, geloof me. Mijn liefde voor Holbein is onvoorwaardelijk, enkel overstegen door die voor de renaiccanse zelf misschien. Nee: dit is een pleidooi voor het merkwaardige verband dat er is tussen anno nu en anno toen. Dit is namelijk een overgetraceerde foto. Meneer Holbein ging achter een camera (obscura) staan, en tekende wat hij op de glasplaat zag over op perkament. Er werden kopieën gemaakt, bijvoorbeeld deze, om als volwaardige tekening door het leven te gaan (wellicht bedoeld om de opdrachtgever zijn fiat te krijgen omtrent stijl en compositie) en andere om als schaalmodel te dienen voor het echte/grote werk.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Nikoghos Nikoshosian, Portrait of a painter, 1970
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Af en toe ontvangen we ook wel eens wat kunst. Deze kwam binnen met het verzoek er geen omschrijving bij te zetten. Wel de bron, Sem Mallee.
En als we dan toch bezig zijn met verzoekjes, hierbij een oproep om volgend weekend toch vooral eens bij de het festival De Wereld van Witte de With langs te gaan. En voor spannende nieuwe kunst de veiling “De Aankoop” op zondag te bezoeken bij café de Schouw tussen 16:00 en 18:00 uur.
Videoclip van de Japanse band Sour, gemaakt door fans.
Meer voorbeelden in dit artikel.
Louis Comfort Tiffany, Dragonfly (replica), omstreeks 1900
Marcin Gajewski, Merrygoround (klik op play loop)
© Lisa Yuskavage, oil on linnen, 2008
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
