Nog 208 dagen tot Kopenhagen. Dat betekent dat we bijna op driekwart zijn van de Bali Road Map, de routekaart die moet leiden tot het nieuwe, krachtige klimaatverdrag, to ‘save a planet in peril’, zoals Obama het zegt. Tijdens allerhande tussentopjes zijn vorderingen geboekt met de invulling, de details, het vergroten van de stapel papierwerk van ‘het meest complexe verdrag ooit’, aldus Yvo de Boer, hoofd van het UNFCCC.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Het is vandaag Earth Day, dus voor deze keer is wat positief nieuws over de planeet wel op z’n plaats. Zoals iedereen weet hangt het voortbestaan van de aarde af van China. Dit immense land kan met zijn dollarvoorraad de koers van de wereldeconomie bepalen, sterker nog: met al die duizenden fabrieken is het de wereldeconomie. Het consumentengedrag van de Chinese bevolking is cruciaal: als straks alle 1,2 miljard Chinezen een auto, koelkast en playstation nemen dan is het einde oefening voor het leven op aarde. Maar als Beijing kiest voor een duurzame groene koers zou dit wel eens zichzelf en de rest van de wereldbevolking kunnen redden van de ondergang.
Het nieuws dat de Chinese overheid overweegt om reductiedoelstellingen voor broeikasgassen vast te stellen is derhalve groot nieuws! Tot nu toe weigerde Beijing zich vast te leggen op CO2 reductie, maar twee belangrijke Chinezen geven nu aan dat China serieus mee wil doen in Kopenhagen. Su Wei, een belangrijk lid van het Chinese klimaatonderhandelingsteam, zegt dat het land bereid is vanaf 2011 haar energiebesparing om te vormen naar CO2-regelgeving (Guardian). Hu Angang, adviseur van de Chinese premier Wen Jiabao, heeft laten weten dat China vanaf 2020 zijn CO2-uitstoot zou moeten verminderen. Hu is een voorstander van een ‘groene revolutie’ die China een leidende rol geeft in de klimaatonderhandelingen. Met revoluties hebben ze in Beijing ervaring, laten we hopen dat deze zónder knechting en krenking van het individu zal plaatsvinden.
In Bonn, ten huize van het UNFCCC, proberen de delegaties die later dit jaar een klus te klaren hebben in Kopenhagen vast vrienden te worden. Het leverde een quote op die, lucky Obama, nog niet is opgepikt door de wereldmedia:
‘We can’t.’ Nauwelijks uit zijn context getrokken en een letterlijke uitspraak van Todd Stern, de klimaatgezant van Obama, bij de opening van de conferentie. Om uit te leggen waarom dit misschien wel het meest schokkende stukje wereldnieuws van 2009-tot-nog-toe is, moeten we even bij het begin beginnen:
Het is 2004, de wereld weet al ruim een eeuw, dankzij opper-Zweed Svante Arrhenius, dat klimaatverandering naakt. Amerika, onder Kyoto-abstinent Bush, heeft weinig meegekregen van de extreme hitte die het jaar ervoor 50.000 (bejaarde) Europeanen omlegde. Katrina zou pas een jaar later landfall maken – heel convenient voor de film van Gore.
In datzelfde jaar was het IPCC (lees de diplomatieke afvaardiging van de voltalige klimaatwetenschappelijke wereld) zo ver dat de huidige klimaatverandering is begonnen, alleen maar erger zal worden en van antropogene maak is. Het ijs van de Noordpool zou uiteindelijk zelfs volledig smelten, rond het jaar 2100.
Drie jaar later wees het gecombineerde werk van alle KNMI’s van de wereld een aanzienlijk grotere urgentie aan. Het nieuwe, Nobelprijswinnende IPCC-rapport werd gepubliceerd en de Noordpool zou al één grote binnenzee zijn, in september 2030, 70 jaar sneller dan kort te voren gedacht.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De deadline voor het nieuwe klimaatverdrag moet maar worden opgeschoven als Washington in december nog steeds niet klaar is om een paar getallen te prikken, zegt de Wereld Milieufaciliteit (GEF).
En dat is een minder obscuur clubje dan je op basis van hun onbekende naam en bovenstaande domme uitspraak zou zeggen. De GEF is een samenwerking tussen belangrijke VN-programma’s, zoals UNEP en UNDP, 178 landen en talloze NGO’s. Die reusachtige theekrans zit bovendien op een enorme zak met geld: de GEF is ‘s werelds grootste financier van milieuprojecten, met een brede focus op biodiversiteit, klimaatverandering, CFK’s, landdegradatie en waterbeheer.
Laten we desondanks vooral niet naar ze luisteren.
Uitstellen van de langgeplande finale van de aarde is vanzelfsprekend een slecht idee. Teveel tijd is al verspild en alle ruimte voor compromissen is weg. Een nóg slechter idee is echter akkoord gaan met de huidige emissiedoelen van Obama. Nul procent in 2020 is ver onder de maat. [De enige reële kans om de atmosferische CO2-concentratie (na een korte overshoot) te stabiliseren op 450 ppm ligt in een emissiereductie van 40 procent. Onthou dat getal. Reproduceer het. You’re on a mission too.
Monique Barbut, de directeur van de GEF, zegt dat de nieuwe Amerikaanse regering wellicht niet genoeg tijd heeft om wetgeving ten behoeve van een Amerikaans systeem voor emissiehandel in te voeren vóór de klimaattop in Kopenhagen, in december dit jaar.