Bang om te kiezen

Houdt u vandaag met klamme handjes het rode potlood vast? Weet u niet op wie te stemmen? Dat is niet zo gek. Kiezen is moeilijk. Er is iets raars aan de hand. Nog nooit was er zoveel te kiezen in het leven - politiek, economisch, privé - en nog nooit (denk ik) leverde dat zoveel stress en ongeluk op. Hoe kan dat? In onderstaand animatiefilmpje (reeds een jaar oud, maar zeer fraai en actueel) geeft de Sloveense filosofe Renata Salecl een aantal verklaringen waarom keuzes zo vaak tot stress leiden. Kiezen is slechts ten dele een individuele aangelegenheid. Groepsdruk speelt altijd mee. Ten tweede wordt ons aangepraat dat we altijd ideale keuzes moeten maken. En keuze leidt altijd tot verlies. In hoeverre zijn deze verklaringen op u van toepassing vandaag? Kijk hieronder dus het fraaie filmpje (tien minuten).

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 03-03-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

R.I.P. roken in de kroeg

Uitgemaakte sigaretten (Foto: Flickr/Saudi...)

Hey, verstokte rokers, nog op een rookfeest geweest de afgelopen dagen? Nog even lekker die longen vol met sigaretten- of sigarenrook gezogen nu het nog kan? Nee? Vanavond is je laatste kans, in bijvoorbeeld het Paard van Troje in Den Haag op het feest “Rook & Smoke“. Daarna is het over en sluiten met het gerook in de kroeg.

De discussie woedt al een tijdje, is het rookverbod nou een goed voorbeeld van betutteling of niet? Ikzelf hink op twee gedachten. Ja, de officiële reden achter het verbod, “iedereen heeft recht op een rookvrije werkplek” is betutteling. Je mag toch zeker voor jezelf wel beslissen of je gaat werken in een rokerige omgeving? Tot en met vandaag was het een hele vreemde keuze om de horeca in te gaan als je beslist niet blootgesteld wilde worden aan sigarettenrook.

De andere kant is natuurlijk dat de bezoekers van uitgaansgelegenheden geen keus hadden: het was in de rook staan of niet gaan. De meesten namen de rook dan maar voor lief. Het argument dat er wel rookvrije horeca zouden bestaan als niet-rokers dat echt zo erg zouden vinden gaat niet op. Rokers zijn namelijk verslaafd en niet-rokers passen zich dan maar aan. Vergelijk het maar met het zo goed als afwezig zijn van vegetarische restaurants. Vegetariërs eten daar waarschijnlijk liever, maar passen zich aan aan de ‘vleeswens’ van de anderen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.