Het katholicisme in Polen is nog steeds een zware machtsfactor in het openbare leven, al rukt ook hier de secularisatie op onder de jonge generaties en is de invloed van de clerus op de politiek tanende. Dat weerhoudt de vele katholieke organisaties er niet van stampei te maken als katholieke gebruiken in het gedrang komen. De laatste rel is die rond een concert van Madonna, dat hier voor de 15e augustus gepland staat. En laat nou nét op de 15e augustus (ik was dit hoogtepunt allang vergeten) de verering van de Maagd Maria en haar Tenhemelopneming plaatsvinden. Een officiële feestdag hier. Nou, men begrijpt dat dit natuurlijk niet kán! Madonna, die de nodige 'blasfemie' in haar optredens steekt, wordt door de Poolse katholieke kerk beschouwd als de vleesgeworden antichrist. En dus doen de organisaties er alles aan, om de doorgang van het concert in de wielen te rijden. Een brief op hoge poten aan de minister van Binnenlandse zaken en de organisatoren, tot en met de aankondiging van een massale protestdemonstratie bij het concert zelf...
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Ook de katholieke kerk in Nederland zal geschokt reageren op deze kwestie”
CIDI-directeur Ronny Naftaniel houdt zich in Trouw nog héél netjes met deze geserreerde reactie op het nieuws dat Ratzinger/Benedictus XVI een zelfverklaarde holocaust-ontkenner annex bisschop, genaamd Richard Williamson, wil rehabiliteren. En dat doe je als katholiek wereldleider natuurlijk daags vóór de internationale herdenking van de holocaust. Hiernaast is al een waanlinkje met het nieuws verschenen, maar de zaak is té morbide om het daarmee af te doen. Ooit was ik misdienaar in Limbabwe, inmiddels nu ernstig afvallige, maar hoe dan ook laaiend!
Is deze Rattenzinger van het Vaticaan geheel door zijn eigen paapse beesten besnuffeld, of is dementia praecox soms alweer de boosdoener? Bij de Ratzinger fanclub is het in ieder geval nog doodstil over deze kwestie.
Deze rehabilitatie “ongelooflijk” en “schokkend” noemen, zoals Naftaniel doet, ongeveer zo’n reactie zou je toch ook mogen verwachten van de Nederlandse vertegenwoordigers van de katholieke kerk. Niet dus, daar is vooralsnog een luid stilzwijgen hoorbaar. Amen.
Het gaat er overigens lekker pro-actief toe daar in dat miezerig ministaatje, want ook ‘oorlogspaus’ Pius XII staat op de rol voor een zaligverklaring (Sargief). De man die geen poot uitstak toen de jodenvervolging in Duitsland heftig op gang kwam. Een lafbek van de eerste orde dus. Rehabiliteren en half heilig verklaren, die slappe hap.
Nu maar hopen dat het Duitse parket er werkelijk in slaagt Richard Williamson voor deze holocaust-ontkenning voor het gerecht te dagen. Liefst in Neurenberg, met mr. Ratstinger als getuige á charge.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.