Derde generatie

Een gastbijdrage van Flip Vandyke. Lees meer op zijn weblog, Landgenoten of Buitenlui? De PVV kreeg vorige week veel aandacht met de uitspraak van Wilders in De Telegraaf dat hij vond dat de zgn. ‘derde generatie’ niet tot de autochtonen moet worden gerekend, maar tot de allochtonen. Op Nu.nl weidde PVV-Tweedekamerlid Joram van Klaveren, die kennelijk belast is met de uitwerking van dit voorstel, nog wat nader over dit idee uit. Hoon was zijn deel, want hoeveel generaties denkt de PVV die etikettering eigenlijk vol te houden; wordt met deze verruiming niet een groot deel van de autochtonen ineens tot 'allochtoon' bestempeld; en wanneer geldt iemand dan wel of niet als 'allochtoon'? Smalend werd de vergelijking getrokken met de Neurenberger Rassenwetten. Dat lijkt een goedkope sneer, maar zo gek is die vergelijking nu ook weer niet, gezien de absurde constructies waarmee iemand als 'allochtoon' wordt geclassificeerd. Bovendien dringt de vraag zich op hoe koosjer de motieven van de PVV zijn in deze. Gaat het er niet vooral om, allochtonen in het verdachtenbankje te houden? Afgelopen maandag reageerde Van Klaveren op de kritiek met een artikel op het fanblog van dit Kabinet: De Dagelijkse Standaard. Op zijn verweer valt echter wel het een en 't ander af te dingen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Derde generatie allochtoon

[qvdd]

“Niet-westerse allochtonen zijn nog altijd oververtegenwoordigd in de criminaliteitscijfers. Straks zien we dat niet meer, omdat ze te boek staan als autochtoon”

De PVV wil, bij monde van Joram van Klaveren, de definitie van allochtoon oprekken. Was je tot nu toe geen allochtoon als je beide ouders in Nederland zijn geboren, in de toekomst moeten, als de PVV z’n zin krijgt, ook al je grootouders in Nederland geboren zijn. Zo kan je makkelijker de criminaliteitscijfers in de gaten houden, volgens Van Klaveren.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige