Er stond een foto van Jean-Marie le Pen in de krant. Een boze oude man die weet dat hij er niet meer toedoet, maar weigert zich daarbij neer te leggen. Je ziet de verbetenheid op zijn gezicht en weet dat daarachter onpeilbare jaloezie schuil gaat, bittere verwijten aan een generatie die geen respect heeft voor de standpunten waarmee hij vergroeid is. Ach was hij nog maar jong, dan zouden ze niet durven zeggen dat hij zijn beste tijd gehad heeft. Machteloze schurken op leeftijd hebben altijd iets tragisch over zich. Ze weten dat hun levenswerk hun dood niet lang zal overleven. Soms is onder hun neus de afbraak al begonnen. Jean-Maries dochter heeft hem zijn partij afgepakt en jaagt nu opzichtig op stemmen van joden en moslims. De fiscus zit achter hem aan. Het is onrechtvaardig, het is zo ontzettend onrechtvaardig. Daarover zal hij weigeren te zwijgen, tot zijn laatste snik. Zijn eigen gelijk is zijn grootste bezit geworden.
Front National-oprichter Jean-Marie Le Pen heeft tijdens een debat over Europa dinsdagavond in Marseille voor opschudding gezorgd.
De Franse politicus sprak over de vloedgolf van migranten naar Europa en de ”demografische explosie in de wereld” en zei daarbij dat ”meneer Ebola dat in drie maanden kan regelen”.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.