Waar zijn de dromers anno nu?

Mijn ouders hadden het makkelijk. Geboren in de jaren ´50 hadden ze de dromen voor het uitzoeken. Voor iedereen was er een droom op maat. Verkopers brachten hun waar op excellente wijze aan de man. Denk maar aan dominee King, hij droomde van een wereld waarin ieder mens gelijk was.Luister naar het beroemde liedje van John Lennon, waarin hij zich een wereld zonder grenzen voorstelt. Hoor de beroemde speech van Kennedy in Berlijn in 1962, waarin hij sprak over vrijheid. ¨Freedom is indivisible, and when one man is enslaved, all are not free¨ Verkiezingen voor de Val van de Muur kon je vergelijken met een zevenspong. Iedere richting bracht je naar een andere, mooiere en betere wereld. Nu lijken verkiezingen meer op een snelweg. Een snelweg vol conformisten: iedereen rijdt gedachteloos dezelfde kant uit. De schijnkeuze is de linker- of de rechterrijbaan, maar de eindbestemming blijft gelijk. Meer produceren, meer consumeren, meer welvaart. Waarom niet: meer ontspannen, meer gezondheid en meer geluk?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vrijheid en woede, of het trauma van de Jaren Nul

Het is, weten we inmiddels, bon ton om alles kapot te praten wat riekt naar een progressieve beweging. PVV’er Martin Bosma gooit nog wat olie op het vuur met zijn binnenkort te verschijnen boek De schijn-élite van de valse munters. Het boek heb ik nog niet in handen gehad, maar de interviews in het Parool en de Volkskrant van gisteren bevestigen het: woede is in. Niet bij Bosma alleen. Ook bij columnisten en polemisten op blogs, websites en in tijdschriften.

Graydon Carter, hoofdredacteur van Vanity Fair, schreef onlangs een mooi commentaar over diezelfde boze geest die ook in Amerika rondwaart: ‘We are now defined more by what we don’t like rather than what we do like. And the list of what we don’t like is long and getting longer.’ De oorzaak van onze huidige problematiek volgens Martin Bosma? Fatale keuzes, gemaakt in de roerige jaren zestig en zeventig, bevestigt de PVV’er in het Parool van 25 september. Spreekt Bosma als voorstander van vrijheid zich hier niet ernstig tegen?

Het tarten van het establishment of het oprekken van grenzen was nog niet zo lang geleden voorbehouden aan de progressieve beweging uit de tweede helft van de vorige eeuw. Het leverde in de populaire cultuur door de jaren heen een bonte collectie op: Jan Cremer, Jan Wolkers, de Pin Up Club, Hitweek, Paul de Leeuw, Schatjes en Mama is Boos, Paul Verhoeven, het oeuvre van Wim T. Schippers – of het nu van Veronica of VPRO vandaan kwam, het is een mij dierbare Hoorn des Overvloed die ruikt naar frituur, naakte lijven, scheten en alcohol.

Er is nu een nieuwe revolte gaande, juist tégen die losbandigheid. Althans, als ik voormalig SGP-stemmer Martin Bosma van de PVV mag geloven. Dat conducteurs worden bedreigd is volgens neo-con Bosma óók terug te voeren tot de jaren 60 en 70, toen we onze leraren bij hun voornaam mochten noemen (!). Het gebrek aan respect is, denkt Bosma, daar begonnen. Mogen wij Bosma eraan herinneren dat die culturele revolutie uit de vorige eeuw anders de baarmoeder is waaruit ook telgen als Theo van Gogh, Gregorius Nekschot en GeenStijl zijn voortgekomen? Van Bosma mochten die dus ook liever weggelaten worden? Hij vond het stiekem dus ook wel prima dat Bert Brussen door het OM werd gehoord omdat hij een tweet had geknipt en geplakt? Want dat is niet fatsoenlijk omdat we, zoals Bosma stelt, ‘geen autoriteit erkennen’?

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige