Is het een vogel? Is het een (gekaapt) vliegtuig? Is het Israëlisch-Amerikaanse oorlogshitserij? Nee het is de Iraanse religieuze plantsoenendienst! Althans, laten we daar voorlopig even van uit gaan... In de noordelijke provincie Gilan hebben de Iraanse autoriteiten besloten eeuwenoude moerbei bomen om te hakken (LATimes). Deze bomen moeten kapot omdat ze door de lokale bevolking worden gebruikt voor rituelen in bijgeloof. Mensen plaatsen kaarsjes onder de grote bomen en binden lintjes in de takken (foto's). Bijgeloof dat mag niet van Allah zo vinden de mullah's. Dus deze prachtige bomen zullen worden omgehakt. Dat de Iraanse religieuze plantsoenendienst al eerder met dit botte bijltje heeft gehakt vernemen wij via de Perzische blogosfeer. Bomen die op een Bahá'í begraafplaats stonden moesten het ook ontgelden. Een boom die met zijn wortels nabij overleden bahá'ís staat is immers niet kosjer. De Bahá'í religie benadrukt de onderliggende eenheid van de grote wereldgodsdiensten. Bahá'ís zien Abraham, Boeddha, Jezus, Mohammed ook als hun goddelijke boodschapers. Desondanks -of misschien wel juist daarom- worden ze vervolgd in Iran, tussen 1978 en 1998 zijn meer dan 200 gelovigen zijn geëxecuteerd. Sinds 2006 is de Iraanse overheid bezig systematisch informatie in te winnen over bahá’ís in Iran, tot grote zorg van de VN.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Bij deze gaat Ingo Piepers over van gastredacteur naar associated blogger. Zijn regelmatige bijdragen verdienen een vaste plek.
Update for those who can’t read Dutch: The English version of this article follows after the Dutch version.
President Obama krijgt niet veel tijd om een antwoord te formuleren op Iran’s nucleaire ambities. Iran wordt gezien als een clear and present danger, en tot op heden hebben diplomatieke initiatieven en sancties niet het gewenste effect gehad. In Washington worden ook militaire opties, zoals een air strike op nucleaire faciliteiten, onderzocht.
Een belangrijke vraag is of President Obama in staat zal zijn een effectieve aanpak te formuleren op de ongewenste nucleaire ambities van Iran, zonder daarbij in een aantal moeilijk te vermijden valkuilen te stappen. Mocht dat niet lukken, dan zal hij al in een vroeg stadium van zijn presidentschap internationale goodwill verliezen, hetgeen zijn positie om een aantal andere internationale kwesties aan te pakken, ernstig zal aantasten.
Aan een militaire aanval kleven een reeks van complicaties en risico’s.
De kans dat door middel van een luchtaanval alle nucleaire installaties worden geneutraliseerd is uitermate klein, bovendien zal het slechts een kwestie van tijd zijn alvorens Iran haar nucleaire programma herstart.
Een aanval op Iran zal een aantal verstrekkende gevolgen hebben. Iran neemt namelijk in verschillende conflicten een sleutelpositie in. Voor de oplossing van die conflicten én ter voorkoming van verdere escalatie ervan, is de medewerking – en zeker niet de tegenwerking – van Iran nodig. Iran speelt een rol in de stabilisering van Irak en dus ook in de Amerikaanse terugtocht waarmee President Obama snel wil starten, Iran kan verder een wezenlijke rol spelen bij de aanpak van de Taliban in Afghanistan. Bovendien is Iran ‘eenvoudig’ in staat om de olietransporten door de Straat van Hormuz te blokkeren. Tot slot, ook niet onbelangrijk, in geval van een aanval op Iran zullen terroristische activiteiten wereldwijd worden gestimuleerd. Kort gezegd: een militaire aanval is geen optie.
Maar wat is dan wel een potentieel effectieve aanpak, uitgaande van de veronderstelling dat Iran een bedreiging vormt voor de internationale vrede en veiligheid?
De oplossing van dit Iran-probleem – maar ook van soortgelijke kwesties rondom nucleaire proliferatie die in de toekomst ongetwijfeld nog zullen ontstaan – moet in een bredere context worden gezocht.; de nucleaire activiteiten van Iran (en andere landen) moeten worden beteugeld en gecontroleerd door een nieuw non-proliferatie regime te introduceren.
Het (huidige) Non-proliferatieverdrag (NPV) is namelijk zelf onderdeel van het proliferatieprobleem geworden. Door de regels van het spel te wijzigen, verandert de dynamiek van het systeem.
Het nieuwe non-proliferatie regime moet aan een aantal criteria voldoen.
Ten eerste mag het nieuwe regime niet discrimineren. Het huidige NPV is een ‘afspiegeling’ van een achterhaalde internationale ordening, waardoor het verdrag aan legitimiteit heeft ingeboet. Waarom Frankrijk wel, en Japan en Iran niet? Bovendien is het verdrag ‘uitgehold’ door de feitelijke verspreiding van kernwapens, die in de afgelopen decennia heeft plaatsgevonden. En doordat geautoriseerde staten hebben nagelaten hun verdragsverplichtingen daadwerkelijk na te komen: nucleaire ontwapening.
Zonder complottheoretici de helft minder internet! Dwaalgeesten, aan lager wal geraakte ingenieurs, vereenzaamde panikanten en verder “iedereen die de bijsluiter van zijn medicijnen niet goed leest” zijn de ware Contentkoningen van de Internets. WTC-7, UFO’s, Bilderberg, you name they write it. OnzeManInTeheran spotte een smakelijk vers complot dat de recente afwezigheid van Obama en Ahmadinejad (beide moslim?) verklaart. Terwijl de gevestigde media ons willen doen geloven dat de toekomstige president van Amerika zijn zieke grootmoeder bezocht op Hawaii en dat de Iraanse president de laatste dagen lijdt aan appelflauwtes is er IETS HEEL ANDERS AAN DE HAND.
Het in zijn soort gerenommeerde WhatDoesItMean.com komt met een voor haar sluitende verklaring dat de twee wereldleiders samenkwamen op Hawaii om een Derde Wereldoorlog te voorkomen. Saillant detail, de ontmoeting tussen Obama en Ahmadinejad (beide moslim?) zou zijn georganiseerd door hooggeplaatste Amerikaanse militairen die willen voorkomen dat de VS ten prooi valt aan een fascistische coup. Om met Plasterk te spreken: “We zullen zien…”.
Bij de professionele media en op de Scholen voor Journalistiek maken ze zich druk over dergelijke Contentkoningen van de Internets. Onlangs plofte er bij mij (weer) een vragenlijst van een student in de mailbox, de strekking van zijn verhaal was: “Moet er niet een Register komen waarin onderscheid gemaakt wordt tussen ‘journalistieke’ en ‘publieke’ weblogs?”. Ik persoonlijk vind zo’n Register onnodig en voorspel dat zelfs veel professionele media de toets aan journalistieke criteria niet zullen doorstaan. Verder heb ik -ondanks alles- toch nog genoeg vertrouwen dat mensen zelf onzinnige teksten kunnen onderscheiden van de zinnige. U ook? Laten we ‘publiekelijk’ pollen:
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“I used to carry a small transistor radio and listen to the local stations. No matter which continent I was on, I could always find out what was happening in the world. Now radio is worthless. When I turn the dial I get ten stations, each using a different language, and I can’t understand a word. If I travel a thousand miles, I get ten new equally incomprehensible stations. Are they saying that the money in my pocket is no longer any good? Are they saying that war has broken out?”
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.