Een van de Tien waarheden in de bedrijfsfilosofie van Google luidt: "Je kunt geld verdienen zonder slecht te zijn". Sinds het bedrijf een knieval maakte voor de Chinese staatscensuur rijst de vraag of Google z’n eigen regels wel serieus neemt. Die vraag is ook om andere redenen door diverse critici gesteld. In een interview met BBC’s World Service maakt Nicholas Carr, schrijver van het binnenkort te verschijnen boek The Shallows, Google het verwijt mensen dom te maken. De zoekfunctionaliteit van Google wordt steeds verder geperfectioneerd en wel zo dat mensen die iets opzoeken nauwelijks meer hoeven na te denken over de kwaliteit van wat Google hen biedt. Het steeds verfijnder aanpassen van de zoekresultaten aan eerder zoekgedrag neemt de noodzaak weg je eigen hersens te gebruiken bij het selecteren van informatie. Dat schaadt op den duur je capaciteiten om problemen op te lossen en besluiten te nemen. Het deel van je hersenen waarmee je je kunt concentreren op taken raakt afgestompt. "The key to making us concentrate, Mr Carr suggests, is perhaps to make tasks difficult - a theory which flies in the face of software designers the world over who constantly strive to make their programs easier to use than the competition." Om de grootste te blijven deinst Google er niet voor terug onze hersencapaciteit aan te tasten. Ook als Carr overdrijft kun je je afvragen of het goed is dat mensen informatie krijgen voorgeschoteld binnen een steeds verfijnder afgebakend profiel. Zo raak je opgesloten in een heel beperkte denkwereld en mis je de kans op ontwikkeling door confrontatie met andere werelden. Dat lijkt me zeker zo schadelijk als een afname van het vermogen om je te concentreren.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Een aantal schrijvers van GeenCommentaar maken zich zorgen over de toenemende beperking van digitale burgerrechten in dit land. Recentelijk nog werd er een concept-wetsvoorstel om de bestrijding van computercriminaliteit te versterken ingediend. Op zich is daar niets mis mee, maar dit specifieke concept perkt fundamentele internetrechten disproportioneel in. Zo kan het OM straks zonder tussenkomst van de rechter sites laten blokkeren en wordt het voor klokkenluiders en journalisten moeilijker om maatschappelijk relevante informatie openbaar te maken.
Wij hoefden er dan ook niet lang over na te denken toen Bits of Freedom, de digitale burgerrechtenorganisatie, ons vroeg een brief naar minister Hirsch Ballin over deze problematiek mede te ondertekenen. In die brief dringt de organisatie er op aan om drie bepalingen uit het concept aan te passen of te verwijderen.
Allereerst ijvert BoF ervoor het schrappen van de a priori gerechtelijke toets bij blokkering van een site ongedaan te maken. Daarnaast vraagt de organisatie het strafbaar maken van het overnemen en openbaar maken van niet-openbare gegevens te heroverwegen. Als laatste vraagt BoF Hirsch Ballin of het voorgenomen verbod op het opnemen van eigen gesprekken niet verder zal gaan dan noodzakelijk is.
De volledige argumentatie van het hoe en waarom van deze brief is te vinden in de brief zelf, die hier op onze server staat.
Ja, de vorige keer riep ik het ook al. Ik zou dit niet meer doen. Maar dan komt er toch weer iets voorbij waardoor je een oud initiatief moet afstoffen.
Eerst even voor de niet ingewijden een toelichting. De Battle of the Blogs is ooit hier begonnen. In dat jaar (2006) hebben we maandelijks een update gegeven van de status in de blogosfeer (zie legenda hieronder). Daarna werd het jaarlijks. De laatste was van begin 2009.
Maar juist dit jaar kwamen er twee boeken uit over bloggen. Eerste eentje in mei: Bloghelden van Frank Meeuwsen. En toen eentje twee weken geleden: Sex, Blogs & Rock-’n-Roll van Ernst-Jan Pfauth. Dus dan gaat het alweer een beetje broeien. Toen iemand bij GC ook nog eens voor de zoveelste keer de vraag opriep waar de bloghelden nu zijn, was de maat vol. Er moest maar weer eens nieuwe Battle of the Blogs komen.
Hierboven ziet u het resultaat. En eigenlijk is het best schokkend. Vergelijk het met de editie van anderhalf jaar geleden en u ziet de enorme terugloop. Van de 260 blogs zijn er nu (krap 5 jaar later) nog maar 65 springlevend. De rest is of overleden of heeft het zwaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De KB mag van Hirsch Ballin nazikranten uit de Tweede Wereldoorlog laten zien op het internet. Dat schrijft hij in antwoord op vragen van kamerleden Van der Ham en Hennis-Plasschaert. Het openbaar maken van mogelijk haatdragend materiaal is niet strafbaar, zegt de minister, als het met de nodige zorgvuldigheid gebeurt in het kader van puur zakelijke berichtgeving. “De uitzonderingsgrond voor zakelijke berichtgeving is door de wetgever ingevoegd om voorlichting over dergelijke teksten mogelijk te maken en buiten de strafbaarstelling te houden.”
Daarmee is de kous echter niet af. Justitie gaat met de KB praten over ’technische voorzieningen’ die misbruik van discriminerende teksten moeten voorkomen en ongebreidelde digitale verspreiding tegengaan. “Daarbij gaat het onder andere om een voorafgaande waarschuwing aan online gebruikers over de aard van de teksten en het mogelijk strafbare karakter van verdere verspreiding daarvan en, voor zover technisch realiseerbaar, om het aanbrengen van een voorziening om het downloaden van teksten te belemmeren.”
Wat betekent dit allemaal? Een downloadverbod van geselecteerde teksten nog voordat strafbaar misbruik geconstateerd kan worden? Voorlichting moest toch mogelijk zijn? Krijgt de leraar geschiedenis straks dan toch niet de mogelijkheid om met zijn leerlingen lessen uit het verleden te trekken?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
[qvdd]
“De Piratenpartij en WikiLeaks delen fundamentele waarden. We hebben hetzelfde doel: Privacy voor de burger en transparantie voor het gezag.”
Volgens Rick Valkvinge, kapitein van de Zweedse piratenpartij, zijn er veel overeenkomsten tussen klokkenluiders en piraten.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.