Wat Rutte II nekt is een troebel compromis

Er is meer dan communicatie voor nodig om de onderbuik van De Telegraaf ervan te overtuigen dat nivelleren na de verkiezingen opeens wel een goed idee is. Maar dat is niet de oorzaak van alle ruis. Rutte had zich moeten herinneren dat de partijleider van de VVD nog in augustus zijn afkeer voor nivellerende socialisten had kenbaar gemaakt. Zelfs VVD-favoriet Den Uyl werd weer ten tonele gevoerd. Maar de inhoud van z'n speech was blijkbaar niet noemenswaardig genoeg om hem zelf ter harte te nemen. Als een Romney-republikein flipflopte hij na de verkiezingen zonder moeite van de Tea Party van Geert Wilders in de armen van Samsom. Het Telegraafpubliek zag dat niet aankomen, omdat ze ruggegraat veronderstelde die er nooit was geweest. Het beteuterde Mark omdat hij hen juist van dienst wilde zijn en omdat hij wel begreep dat de macht naar links was verschoven. Maar waar kwam nou alle ruis vandaan?

NOS zou zich moeten schamen

COLUMN - Volgens Kees Kraaijeveld, economiecolumnist voor Vrij Nederland, zouden de NOS en andere nieuwsorganisaties, vooral op tv, zich moeten schamen voor hoe ze over de inkomensafhankelijke zorgpremie berichtten. Sensatiebeluste stemmingmakerij, volgens Kraaijeveld.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Rene Passet (cc)

Tonen wanbetalers zorgpremie noodzaak van nivellering aan?

DATA - Er is op zijn zachtst gezegd wat rumoer over de nivellering van de zorgpremies. Uit de laatste cijfers van het CBS blijkt dat nivellering voor een flinke groep noodzakelijke verlichting zal brengen.

Ieder jaar wordt een staatje gepresenteerd over de wanbetalers in de zorg. Dat zijn mensen die de verplichte premie niet kunnen betalen. De term wanbetalers heeft in mijn ogen wel een beetje de connotatie dat sprake is van onwil, maar ik denk dat voor veel mensen de maandelijkse kosten simpelweg te hoog zijn. Je bent geen wanbetaler als je een keertje overslaat. Pas als je zes maanden in gebreke blijft, ga je de boeken van het CBS in.

Vorig jaar was er weer een stijging van het aantal wanbetalers, met zo’n vijftigduizend.

Inmiddels betalen circa 280.000 mensen hun zorgpremies niet. Toch is er ook relatief goed nieuws te melden.

Van het ANP aan wie wij de cijfers hebben geleverd:

Het aantal bijstandgerechtigden dat zijn zorgpremie niet betaalt, is -nadat het de afgelopen jaren hard was toegenomen- aan het afvlakken. De laatste maanden is er zelfs een lichte daling te zien. Dat blijkt uit gegevens van het Centraal Bureau voor de Statistiek en het College voor Zorgverzekeringen (CVZ).

Foto: Maurice (cc)

Een sprintje of een grote tocht?

OPINIE - Politiek gaat over doelen, middelen en tijdstippen. Het is een losse pols definitie, maar het gedoe over de fiscalisering van de zorgpremie illustreert hem prachtig. Over het doel praten we niet, want zo hebben de VVD en PvdA het afgesproken. Over middelen en tijdstippen des te meer.

Het is een boeiende week voor de nationale politiek. Ons parlement gaat de confrontatie aan met het kabinet Rutte-II. Daarbij zal het gaan over het regeerakkoord, voor het eerst sinds lange tijd tussen slechts twee partijen. Dat is nogal wat in een meerpartijenstelsel met evenredige vertegenwoordiging.

Het waren “wittebroodsuren” tussen “Marx” Rutte en Diederik Samsom, maar De Telegraaf had maar een paar koppen met chocoladeletters nodig om de verzuring te doen toeslaan. Het roept de vraag op hoe dat kan en of het een uitkomst is van een verouderd systeem?

Opwinding, maar waarover precies?

Is deze regering het eens over de doelen? Dat lijkt mij niet. In de eerste plaats is een formatie niet een manier om je verder liggende doelen goed met elkaar af te stemmen. Dat kan nog lukken bij verwante partijen, maar niet bij tegenpolen die tot de verkiezingsdag hun verschillen hebben uitvergroot. In de tweede plaats hebben VVD en PvdA  niet geprobeerd het eens te worden over die doelen. De partijen besloten ideologisch uit te ruilen. Zoals Spekman zei: we doen het met blauw, maar worden niet paars. We blijven hartstikke rood.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.