Wat Rutte II nekt is een troebel compromis

Er is meer dan communicatie voor nodig om de onderbuik van De Telegraaf ervan te overtuigen dat nivelleren na de verkiezingen opeens wel een goed idee is. Maar dat is niet de oorzaak van alle ruis. Rutte had zich moeten herinneren dat de partijleider van de VVD nog in augustus zijn afkeer voor nivellerende socialisten had kenbaar gemaakt. Zelfs VVD-favoriet Den Uyl werd weer ten tonele gevoerd. Maar de inhoud van z'n speech was blijkbaar niet noemenswaardig genoeg om hem zelf ter harte te nemen. Als een Romney-republikein flipflopte hij na de verkiezingen zonder moeite van de Tea Party van Geert Wilders in de armen van Samsom. Het Telegraafpubliek zag dat niet aankomen, omdat ze ruggegraat veronderstelde die er nooit was geweest. Het beteuterde Mark omdat hij hen juist van dienst wilde zijn en omdat hij wel begreep dat de macht naar links was verschoven. Maar waar kwam nou alle ruis vandaan?

NOS zou zich moeten schamen

COLUMN - Volgens Kees Kraaijeveld, economiecolumnist voor Vrij Nederland, zouden de NOS en andere nieuwsorganisaties, vooral op tv, zich moeten schamen voor hoe ze over de inkomensafhankelijke zorgpremie berichtten. Sensatiebeluste stemmingmakerij, volgens Kraaijeveld.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Rene Passet (cc)

Tonen wanbetalers zorgpremie noodzaak van nivellering aan?

DATA - Er is op zijn zachtst gezegd wat rumoer over de nivellering van de zorgpremies. Uit de laatste cijfers van het CBS blijkt dat nivellering voor een flinke groep noodzakelijke verlichting zal brengen.

Ieder jaar wordt een staatje gepresenteerd over de wanbetalers in de zorg. Dat zijn mensen die de verplichte premie niet kunnen betalen. De term wanbetalers heeft in mijn ogen wel een beetje de connotatie dat sprake is van onwil, maar ik denk dat voor veel mensen de maandelijkse kosten simpelweg te hoog zijn. Je bent geen wanbetaler als je een keertje overslaat. Pas als je zes maanden in gebreke blijft, ga je de boeken van het CBS in.

Vorig jaar was er weer een stijging van het aantal wanbetalers, met zo’n vijftigduizend.

Inmiddels betalen circa 280.000 mensen hun zorgpremies niet. Toch is er ook relatief goed nieuws te melden.

Van het ANP aan wie wij de cijfers hebben geleverd:

Het aantal bijstandgerechtigden dat zijn zorgpremie niet betaalt, is -nadat het de afgelopen jaren hard was toegenomen- aan het afvlakken. De laatste maanden is er zelfs een lichte daling te zien. Dat blijkt uit gegevens van het Centraal Bureau voor de Statistiek en het College voor Zorgverzekeringen (CVZ).

Foto: Maurice (cc)

Een sprintje of een grote tocht?

OPINIE - Politiek gaat over doelen, middelen en tijdstippen. Het is een losse pols definitie, maar het gedoe over de fiscalisering van de zorgpremie illustreert hem prachtig. Over het doel praten we niet, want zo hebben de VVD en PvdA het afgesproken. Over middelen en tijdstippen des te meer.

Het is een boeiende week voor de nationale politiek. Ons parlement gaat de confrontatie aan met het kabinet Rutte-II. Daarbij zal het gaan over het regeerakkoord, voor het eerst sinds lange tijd tussen slechts twee partijen. Dat is nogal wat in een meerpartijenstelsel met evenredige vertegenwoordiging.

Het waren “wittebroodsuren” tussen “Marx” Rutte en Diederik Samsom, maar De Telegraaf had maar een paar koppen met chocoladeletters nodig om de verzuring te doen toeslaan. Het roept de vraag op hoe dat kan en of het een uitkomst is van een verouderd systeem?

Opwinding, maar waarover precies?

Is deze regering het eens over de doelen? Dat lijkt mij niet. In de eerste plaats is een formatie niet een manier om je verder liggende doelen goed met elkaar af te stemmen. Dat kan nog lukken bij verwante partijen, maar niet bij tegenpolen die tot de verkiezingsdag hun verschillen hebben uitvergroot. In de tweede plaats hebben VVD en PvdA  niet geprobeerd het eens te worden over die doelen. De partijen besloten ideologisch uit te ruilen. Zoals Spekman zei: we doen het met blauw, maar worden niet paars. We blijven hartstikke rood.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.