Wat de media over piraten ontgaat

Twee weken geleden publiceerde ik op Sargasso een kritisch artikel over de piraterij voor de Somalische kust. Daarin betoog ik dat de illegale visserij en afvaldumping voor de kust van het arme Oost-Afrikaanse land, onder andere door Europese bedrijven, belangrijke oorzaken zijn voor het ontstaan van de piraterij, maar dat de anti-piraterijmissie van de Europese Unie hier helemaal niet tegen optreedt. Die houdt zich enkel bezig met de jacht op de Somalische piraten. Ik pleit er in het stuk voor dat de patrouillerende oorlogsschepen alle illegale activiteiten in de regio moeten aanpakken. Dit leek mij geen radicale stellingname, maar tot mijn verbazing kwamen er behoorlijk wat kritische (alhoewel, helaas, soms nogal lege) reacties op het stuk. Sommige reaguurders toonden zich daarin enkel voorstander van een snoeiharde aanpak van de Somaliërs. Eén iemand stelde bijvoorbeeld voor ‘de piratenbootjes met kalashnikovs en raketten uit het water te schieten’ en mariniers het land in te sturen om de boel ‘meedogenloos op te ruimen.’ Over de Europese stroperij en afvaldumpers schreven zij niks. Een ander ging zelfs zo ver in twijfel te trekken of deze illegale praktijken überhaupt wel plaatsvinden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.