Met de grote Foreclosure Fraud in de Verenigde Staten is een nieuwe aflevering van de soap-achtige thriller The End Of The World As We Know It (TEOTWAWKI) aangevangen. Want in het vaderland van de economische crisis ontrolt zich momenteel een grote fraudezaak met in beslag genomen koopwoningen die naast imagoschade ook een serieus risico is voor economisch herstel. Toen bleek dat honderdduizenden Amerikanen hun (top)hypotheken niet meer konden afbetalen ging de Federal Reserve over tot inbeslagname van de huizen. Nu blijkt dat hierbij op grote schaal fraude is opgetreden: te laag gekwalificeerd bankpersoneel en een leger van robo-signers tekende documenten waarvan het de inhoud niet kende. Niemand weet nu nog van wie de huizen zijn en de hypotheekmarkt die het toch moet hebben van vertrouwen staat in haar hemd. Gevreesd wordt dat de Foreclosure Fraud de Verenigde Staten opnieuw de recessie gaat intrekken en dat ze misschien ook overslaat op Europa? Niet in de laatste plaats omdat er aanwijzingen zijn dat de ABN AMRO bank wel eens hypotheken aan Amerikaanse banken zou hebben verkocht, al zijn er tegenstrijdige geluiden hierover. Econoom Paul Krugman stipt in een opiniestuk fijntjes aan dat terwijl Amerika altijd het moraliserende vingertje heeft geheven naar landen die er financieel een potje van maakten het nu zelf een beschamende vertoning neerzet. Afrikaanse boekhouding in de Verenigde Staten is een vrij fors signaal van TEOTWAWKI. De Democraten proberen het nu te downplayen en de Republikeinen ontkennen glashard dat er iets fout is gegaan. Maar Krugman adviseert om de koe snel bij de horens te vatten voordat de ellende zich nog verder kan verspreiden. Net doen alsof alles onder controle is gaat niet meer helpen zo stelt Krugman.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Twee groepen berichten deze week waren bij mij de druppels die de emmer deden overlopen. De eerste betrof de reacties op het besluit van de AFM om bij verstrekking van hypotheken oversluiting te verbieden. De bouw, de hypotheekverstrekkers en de politiek doken er gelijk op. Het was te belachelijk voor woorden en een doodsteek voor de starters op de woningmarkt. Mag je niet doen in deze toch al moeilijke tijden.
De tweede groep berichten kwam als gevolg van de uitspraken van het IMF. Die gaven aan dat de vooruitzichten voor de economie iets beter werden, maar dat de banken nog veel meer slechte leningen hadden dan voorzien. Hiervoor zouden de overheden geld moeten vrijmaken om alsnog financiele instabiliteit te voorkomen. Een paar honderd miljard zou toch snel nodig zijn.
Samengevat: fiscaal onverantwoord gedrag moet je vooral blijven steunen.
Maar daar ben ik het dus niet mee eens.
Laat ik eerst aangeven dat ik mezelf zie als fiscaal conservatief wat betreft mijn eigen financiën. Ik leen niet tenzij zich extreme omstandigheden voordoen en ik wil nooit een hypotheek die meer bedraagt dan 75% van de WOZ waarde. Een verbouwing doe ik pas na sparen, idem bij grote aanschaffen. Mijn pensioen wordt weliswaar voor een deel in aandelen belegd, maar daarbij heb ik voor de meest voorzichtige opties gekozen.
En ik vind dat heel normaal. Ook al werd ik de laatste tien jaar door diverse mensen beschimpt omdat ik niet het maximale “uit de markt en de belastingen” haalde.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Van alle hypotheken is bijna de helft aflossingsvrij. Dat is heel veel. Als dat ook nog een tophypotheek is, wordt dat een probleem door een samenloop van omstandigheden, zoals oplopende werkloosheid en dalende huizenprijzen” (Volkskrant).
In een interview met de Volkskrant stelt Hans Hoogervorst, voorzitter van de Autoriteit Financiële Markten (AFM), dat één op de vier hypotheekadviezen ontoereikend is. Voor een tophypotheek wordt er immers vanuit gegaan dat de huizenprijzen zullen blijven stijgen. De huidige financiële crisis heeft echter aan deze opwaartse trend een einde gemaakt. Veel huizenbezitters kunnen hierdoor in de problemen raken, met name als het huis vanwege een scheiding verkocht moet worden. Het advies voor de komende jaren: beter maar bijelkaar blijven dus. Hypothecair aan elkaar vergebonden, het huwelijk als financiële noodzaak. In Den Haag wrijft de minister van Jeugd en Gezin zich tevreden in de handen en fluistert tegen de poppetjes in de kerststal op z’n bureau: “terug bij af… zoals het hoort”.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.