Vorige week schoten Israëlische soldaten een Jordaanse rechter dood. De resulterende diplomatieke rel werd door beide regeringen eendrachtig gesust. De regering van Jordanië heeft dinsdag met gemak een motie van wantrouwen overleefd, die was ingediend naar aanleiding van de manier waarop Jordanië had geageerd op het doodschieten, vorige week, van de Palestijns-Jordaanse rechter Raed Zuayter net over de grens met Israël door Israëlische soldaten. De dood van de rechter leidde tot een confrontatie tussen Jordanië en Israël en veel boze reacties. De Jordaanse minister van Buitenlandse Zaken Nasser Judeh ontbood de Israëlische zaakgelastigde om een krachtig protest te laten horen en een onderzoek te eisen. Het Jordaanse parlement stemde vorige week woensdag unaniem voor het uitwijzen van de Israëlische ambassadeur en het opzeggen van het vredesverdrag uit 1994 en gaf de Jordaanse regering een week om op een adequate manier te reageren. Indien de regering dit niet naar tevredenheid deed, zou een motie van wantrouwen volgen. En vorige week vrijdag was er een protestdemonstratie van enkele duizenden mensen voor de Israëlische ambassade in Amman.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
OPINIE - Inwoners van de Nederland mogen zich niet zomaar op de Nederlandse Antillen vestigen. Waarom wordt er dan geklaagd als omgekeerd dezelfde regel zou gaan gelden?
Eerlijk gezegd word ik een beetje moe van de hypocrisie uit Antilliaanse hoek. Het verongelijkte, het automatische gemekker over rassendiscriminatie zodra er iets in de regelgeving niet bevalt.
Zoals in dit geval.
Kort gezegd: er ligt een wetsvoorstel om de komst van Antillianen (preciezer: inwoners van Aruba, Curaçao en Sint Maarten) naar Nederland aan regels te binden. Ideeën daarover stuiten al jaren op verzet en vanuit Antilliaanse kring wordt al jaren olie op dat vuurtje gegooid. Regelgeving is discriminerend, is de mantra uit de West. Wij zijn allen inwoners van één Koninkrijk, met gelijke rechten, enzovoort enzovoort.
Oh ja…?
En waarom mag ik als ‘vasteland’-Nederlander me dan niet zomaar vestigen op Curaçao?! Waarom moet ik dan éérst een baan hebben, en een werkvergunning? Waarom mag ik me niet melden bij de ‘sociale dienst’ van Willemstad, een uitkering ophalen en op het strand gaan liggen?
En ik kan het weten. In 1999 vestigde ik me op Curaçao en ik herinner me nog levendig de papieren rompslomp die dat met zich meebracht. In mijn schuurtje staat nog altijd het ‘archief’ uit die tijd, met stapels formulieren, vrijstellingen, vergunningen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
En dat alles op Fox News, uiteraard.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Door een artikel in The Washington Post dat hem niet eens bij naam noemde.
Tsja.
You know what I admire about bigots? And I’m not referring to the merely prejudiced, mutter-out-of-the-corner-of-their-mouth bigots, but the real wackos, the warped, scary, neo-Nazi, open Klansman, proudly sign-their-name haters.
You know what’s kinda great about them?
At least they’re candid. No pussyfooting around for them. They state their hate boldly, cast their slurs loudly and only then try to back it up with whatever false theories they believe support their irrational hatreds.
For everyone else, it’s the other way around. They timidly roll out their specious argument first, as if that were the important part, the crucial logic that made up their impartial minds, and led to their subsequent negative opinion, an unfortunate by-product.
[…] It’s easy to view hatred as evil, but it’s really a kind of willed ignorance. Since a measure of cowardice is also involved, being bigoted requires you to advocate dumb arguments in an attempt to hide your loathsome beliefs.
Dus een politieke anti-Marokkanen- en anti-islamagenda is geen probleem in dit land. Een debat over het Marokkanenprobleem in de Tweede Kamer moet kunnen. Dat behoort onder het kopje benoemen. Moslims in het parlement wegzetten als horizonvervuiling, dat hoort in de subcategorie ‘duiding’. Om ‘minder, minder, minder Marokkanen’ roepen: ach, een bevlieging.
Maar wat écht niet kan. Waar je ‘BN-ers’ mee in actie krijgt, is een aantal losgeslagen idioten die stuitend walgelijke dingen zeggen over Joden. Dan willen ze zich wel roeren, hoor. Want haat op de straat gaat ook zo veel verder dan door de staat gelegitimeerde discriminatie en stigmatisering, nietwaar? […]
Het is volstrekt normaal geworden om je haat voor Marokkanen en moslims hartstochtelijk te belijden. Om zwarte vrouwen met een mening voor ‘neofascistische dikke hoax koe’ uit te maken en te pleiten voor knieschoten voor Oost-Europeanen. Je verwant te voelen met Breivik, moslims te vergelijken met snoepjes gevende fascisten. Te treuren om de dood van een bloggende Breivikbewonderaar, omdat je nu zijn bijdragen aan het debat moet missen. Islamofobie te verdedigen. Tweets te verminken om critici verdacht te maken. Moslimhaat te cultiveren. Lynchmobs te organiseren tegen vermeende pedofielen. Te dreigen er voor te gaan zorgen dat iemand zijn ‘Kerstdiner door een slangetje krijgt’.
Maar ja, dit zijn prominenten en die mogen dat. Dat maakt deel uit van het debat. Een paar totaalidioten die hatelijkheden krijsen en – gelukkig – massaal veroordeeld worden en juridisch aangepakt, die zijn kennelijk gevaarlijker.
So why has America chosen these inequality-enhancing policies? Part of the answer is that as World War II faded into memory, so too did the solidarity it had engendered. As America triumphed in the Cold War, there didn’t seem to be a viable competitor to our economic model. Without this international competition, we no longer had to show that our system could deliver for most of our citizens.
Ideology and interests combined nefariously. Some drew the wrong lesson from the collapse of the Soviet system. The pendulum swung from much too much government there to much too little here. Corporate interests argued for getting rid of regulations, even when those regulations had done so much to protect and improve our environment, our safety, our health and the economy itself.
But this ideology was hypocritical. The bankers, among the strongest advocates of laissez-faire economics, were only too willing to accept hundreds of billions of dollars from the government in the bailouts that have been a recurring feature of the global economy since the beginning of the Thatcher-Reagan era of “free” markets and deregulation.
…om verkiezingsfolders te verspreiden.
UKIP reageert: ‘We maken het probleem juist zichtbaar.’
Misschien om de nieuwe vrienden van het Front National niet tegen de haren in te strijken?
Eén ding is duidelijk: Homo’s in het buitenland hoeven niet te rekenen op steun van de PVV.
…zo weten ze bij GroenLinks alvast fijntjes te melden.
Homo’s zijn blijkbaar alleen interessant als ze in elkaar worden geslagen door ‘Marokkaans straattuig’.
Europarlementariërs van de SP, D66, VVD, PvdA, CDA en GroenLinks stemden overigens allemaal voor.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
