Israëlisch hooggerechtshof weigert in actie te komen tegen discriminerende wet

Het Israëlische hooggerechtshof heeft woensdag met klein verschil een verzoekschrift van de hand gewezen tegen een wet die kleine gemeenten het recht geeft te discrimineren bij het toelaten van nieuwe bewoners. Het verzoekschrift was ingediend door de mensenrechtenorganisatie Adalah en de Beweging voor de Burgerrechten in Israël, ACRI. De wet, die in 2011 door de Knesset werd aangenomen, stelt kleine gemeenten in de gelegenheid een commissie te benoemen die mag uitmaken of eventuele nieuwe bewoners voldoen aan eisen die de gemeente zelf in gemeenteverordeningen mag opstellen. In de praktijk werken dergelijke commissies al en hun voornaamste opzet is om Arabische inwoners te weren. De wet legaliseert deze praktijk. En in feite, zo betoogden de indieners van het verzoekschrift, maakt de wet het ook legaal om homo's, mensen met gebreken of wie dan ook buiten de gemeenschap te houden met de redenering dat hij of zij afwijkt van de algemene norm in de gemeente. Dat komt neer op discriminatie en is in strijd met internationale en ook Israëlische wetgeving, aldus de indieners. Het hooggerechtshof verwierp het verzoekschrift echter met vijf tegen vier stemmen 'omdat nog niet duidelijk was hoe de wet in de praktijk zal uitpakken.'

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kolonist in hooggerechtshof Israel

Israels hooggerechtshof heeft een nieuwe stap gezet op weg naar irrelevantie als hoeder van het recht, nu voor het eerst in de geschiedenis van zijn  bestaan een lid is benoemd die woont in een nederzetting op de Westoever. De gelukkige is rechter Noam Sohlberg (50, links op de foto), die woont in de  nederzetting Allon Shvut, een onderdeel van het Etzion Blok.
Alle Israelische nederzettingen zijn illegaal volgens het internationaal recht. Israels hooggerechtshof krijgt daarom met de benoeming van Sohlberg een wetsovertreder in zijn midden. Wat dat voor consequenties zou moeten hebben is makkelijk aan te tonen aan de hand van een voorbeeld: De Nederlandse grondwet stelt in artikel 90 dat ons land meehelpt aan het bevorderen van de internationale rechtsorde. Dientengevolge zou Nederland tegen de benoeming moeten protesteren. Ook zou de Nederlandse regering, als zij haar eigen regels naleeft, contacten met deze rechter moeten  mijden.

En zelfs is het – als we consequent zijn – eigenlijk zo dat dat mijden van contact voor het hele hooggerechtshof zou moeten gelden. Want hoewel de hoogste rechters in Israel worden benoemd door een daartoe ingestelde commissie, heeft het hooggerechtshof zich ook zelf over de benoeming van Sohlberg kunnen (en moeten) uitspreken. Zondag verwierp het hof  een bezwaarschrift dat de NGO Yesh Gvul (‘Er is een grens’) had ingesteld op grond van het feit dat Sohlberg een inwoner is van een nederzetting. Het hof, dat overigens al in de jaren zeventig de stichting van nederzettingen als zodanig had goedgekeurd met de aantekening dat het alleen op zogenoemde ‘staatsgrond’ mocht gebeuren en niet op privé-grond, deed dat met een mijn inziens zeer dubieuze redenering: 1) De commissie die over de benoeming van de nieuwe opperrechters ging wist ook van de woonplaats van Sohlberg en had dit geen reden gevonden hem niet te benoemen, 2) In de Israelische Basiswet (die min of meer geldt als een soort grondwet) staat niet dat een woonplaats van een rechter hem zou kunnen belemmeren zijn functie uit te oefenen en 3) Yesh Gvul was niet eerder met dit bezwaar gekomen, terwijl Sohlberg toch al lang als rechter functioneerde.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.