Closing Time | Ramones

https://www.youtube.com/watch?v=wet-YVa1BeQ Op 5 mei 1985 - tweeëndertig jaar geleden - brachten Ronald Reagan en Helmut Kohl een bezoek aan het militaire ereveld te Bitburg. Het leek zo'n goed idee: twee politici, één namens de democratische republiek in de voormalige nationaalsocialistische staat en één namens de bevrijders, zouden zich hier symbolisch verzoenen. Wat helaas over het hoofd was gezien, was dat op Bitburg negenenveertig SS-ers lagen begraven. Er volgde een enorme rel en het werd er niet beter op toen Reagan opmerkte dat de gesneuvelde SS-ers eigenlijk net zo goed oorlogsslachtoffers waren geweest. Alle ophef leidde er - als ik het me goed herinner - uiteindelijk toe dat er geen kransen werden gelegd en dat de verzoening beperkt bleef tot een handdruk. Ook de Ramones, die doorgaans niets wilden weten van politiek, lieten van zich horen: "Bonzo Goes to Bitburg". En dat wilde wat zeggen, want gitarist Johnny Ramone was een groot bewonderaar van Reagan. Hij kon er echter niet onderuit te erkennen dat zijn president hem dit keer had teleurgesteld.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kohl’s lovebaby en de komende crisis

, door

Politici zijn schrijvend soms beter te volgen dan sprekend. Ik probeer te begrijpen wat ze doen met de problemen in Europa, bezoek vergaderingen, luister naar ze. Maar waar willen ze naar toe? In Buitenhof waren Roemer (SP) en Blok (VVD) aan de beurt. Maar ik heb geen gedachte opgevangen, die het begin van een oplossing in zich leek te dragen. Roemer wilde minder tempo met de bezuinigingen en een vrije loonontwikkeling, zodat de zuidelijke landen concurrerender konden worden en de groei minder zou worden geremd. Blok vond dat onverstandig, want dat zou banen kosten en de schuldenlast zou niet kleiner worden, maar juist groter.

Maar over de “weeffouten”  van de EMU heeft de gewone politicus geen tekst om van op te kijken. Der Spiegel van de afgelopen week had een mooie titeltekst: “Geld regeert de wereld, maar wie regeert het geld?” Het is boeiende lectuur, maar ook hier groeit weinig perspectief.

In de media kwam een zin voorbij: zoiets als:”als er inhoudelijke processen zijn en fatale data, dan winnen de data van de inhoud.” Ik pak de memoires van Gerrit Zalm, “il duro”, zoals hij met enige trots zijn Italiaanse geuzennaam aanvaardt,  er nog eens bij. Hij schrijft:

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Het is geen kwestie van geld

, door
[qvdd]”Onder mij zou Duitsland de criteria voor de stabiliteit van de euro niet hebben geschonden. Die fouten zijn gemaakt, maar het goede nieuws is dat ze zijn te herstellen. We moeten echter niet net doen alsof het alleen een kwestie van geld is. Nu Europa in een crisis verkeert, zijn preventieve en niet ideologische maatregelen nodig om de euro weer op de rails te krijgen en de toekomst ervan te verzekeren.”

Dit zegt Helmut Kohl over over de Eurocrisis. Hij heeft ook harde kritiek op de wijze hoe partijgenote Angela Merkel de crisis aanpakt. Korte samenvatting op Press Europ (Nederlands), volledig interview met Kohl op Internationale Politik (Duits). Ik had nooit gedacht dat ik de man nog eens zou missen. Het soort leiders waar we nu mee zitten in Europa en de VS zijn boekhouders en bankiers zonder visie en durf.

—
Update: ik had dit net geplaatst toen ik deze post zag van David Atkins Technocracy: Missing the Forest for the Trees. Het beschrijft de hoe Obama en zijn regering problemen aanpakken: als technocraten zonder visie en durf – net als hun Europese collega’s.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.