Wegkijken

Heleen Dupuis heeft moeite met de realiteit. Afgelopen maandag verwees ik al eens naar dit interview in Trouw met VVD-Eerste Kamerlid en ethica Heleen Dupuis. Ik wees toen onder andere op Dupuis' misleidende stelling dat de middeninkomens 'het hardst' worden getroffen door de belastingheffing die noodzakelijk is om onze verzorgingsstaat te financieren. In werkelijkheid ligt in Nederland de belastingdruk voor alle inkomensdecielen immers rond de veertig procent. Dit was echter niet de enige passage waar Dupuis de realiteit miskent. Dupuis:

Door: Foto: Anna (cc)
Foto: UK Parliament (cc)

Karakter

ACHTERGROND - Conservatieve (en nep-liberale) denkers zijn dol op tegenslag en ontberingen – voor anderen, welteverstaan.

Lijden, strijd en tegenslag creëren karakter. En daarom moeten we lijden, strijd en tegenslag niet uitbannen, maar juist omarmen. Dit geldt des te meer voor de karakterlozen onder ons: zij zonder waardigheid, zonder titel, zonder doorzettingsvermogen, (en dus) zonder geld. Kortom: de armen.

Deze opvatting, zo liet Michel vorige week zien, is een wezenlijk en fundamenteel onderdeel van het conservatisme. Zowel vroeger als nu.

Waardigheid

Onder zelfbenoemde conservatieven in de VS is dit idee alive and well. Zo hield Paul Ryan, voormalig running mate van Mitt Romney, onlangs een toespraak tijdens de meest recente Conservative Political Action Conference, een druk bezochte bijeenkomst van conservatieve activisten die jaarlijks wordt georganiseerd door de American Conservative Union (ACU).

Tijdens deze toespraak contrasteerde Ryan de maatschappijvisies van conservatieven en progressieven:

The left is making a mistake here. What they’re offering people is a full stomach and an empty soul. […] People don’t just want a life of comfort. They want a life of dignity.

Ryans laatste budgetvoorstel in het Huis van Afgevaardigden bevatte dan ook draconische bezuinigingen op voorzieningen die aan arme Amerikanen ten goede komen. Immers, in Ryans woorden:

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Maarten (cc)

Hoe hangen welvaart en sociale voorzieningen samen?

Heleen Dupuis is een vooraanstaand lid van één van onze regeringspartijen. Filosoof, emeritus professor emeritus, liberaal, senator. Daarvan kunnen we alleen maar scherpe redeneringen verwachten. In Trouw werpt zij haar licht op de verzorgingsstaat. Daarin zegt zij het volgende.

Nederland is een van de rijkste landen ter wereld, maar tegelijk maakt zowat iedereen gebruik van sociale voorzieningen. Dat is voor mij een aanwijzing dat we het systeem verkeerd hebben ingericht.

Het is mij niet duidelijk hoe uit het feit dat [1] Nederland rijk is en [2] mensen gebruik maken van sociale voorzieningen volgt [3] dat het systeem verkeerd is ingericht. Als we welvaart als belangrijk goed nastreven, dan laat professor Dupuis zelf zien dat er geen probleem is. Immers: alhoewel bijna iedereen gebruik maakt van sociale voorzieningen, is Nederland één van de rijkste landen ter wereld.

Sterker nog. Misschien is deze redenering is bijziend. Het gaat er vanuit dat er een directe causale relatie is tussen welvaart en verzorgingsstaat. Je kan ook zeggen: Nederland is een open economie, die haar geld verdient door handel. Dat betekent dat Nederland sterk afhankelijk is van de schokken van de internationale markten. Om die schokken op te vangen hebben we een verzorgingsstaat die spaart in goede tijden en uitgeeft in slechte tijden. Zo kunnen we welvaart (door de open economie) en stabiliteit (door de dempende werking van de verzorgingsstaat) combineren. Het minste wat je dan zou kunnen zeggen is dan Nederland is één van de rijkste landen ter wereld en bijna iedereen maakt gebruik van sociale voorzieningen. Dat is voor mij een aanwijzing dat het een niet onverenigbaar is met het ander.