Worden wie je bent: een verwarde muts die de Happinez leest

Veel leuker waren ze, de spreekwoorden en gezegden uit de negentiende eeuw. Het kalf dat verdronk in een put. Een appel die van de boom dondert of een olifant die een porceleinkast verbouwt. Dat soort werk. En neem de tegeltjeswijsheden uit oma’s tijd. Het concert des levens zonder stappenplan, eigen haard als ideale belegging. Of "oost west wat we niet kennen is de pest". Dat soort gezellige historische misvattingen. Allemaal een tikkeltje suf, maar leuk om aan te horen. Elke tijd krijgt de wijsheden die het verdient. Dat het leven een feest is maar dat je zelf voor de slingers moet zorgen, dat vind ik nog wel te pruimen. Geen vondst maar in elk geval pretentieloos oppervlakkig en voor de gemiddelde SBS-kijker genoeg stof om de rest van zijn leven over te mijmeren. Maar dan de andere categorie moderne wijsheden. De quasi-diepzinnige wijspraterij met een New Age-sausje. Daar krijg ik zo'n afschuwelijk weeïg gevoel van. De nikserigheid druipt als lauw bier in je schoenen bij dat soort kwezelpraat.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.