Het proactieve Driekoningen-stukje

Morgen is het 6 januari ofwel Driekoningen ofwel Epifanie ofwel een van die momenten waarop kwakhistorici hun kans grijpen om even wat onzin in de krant te krijgen. Het jaar is nog jong, de krant van vandaag heeft ruimte, de nieuwsredacties zijn nog niet helemaal scherp en oudheidkundigen bijten, anders dan klimaatwetenschappers en artsen, zelden terug als er onzin wordt gedebiteerd. Tijd dus voor weer een proactief stukje – ik las laatst dat er al een vakterm voor zulke voorwaartse verdediging was: prebunking – zodat u weet wat u vandaag niet hoeft te geloven. Er waren drie koningen Tweemaal niet waar. Het verhaal over het bezoek van de wijzen uit het oosten is alleen te lezen in het evangelie van Matteüs – en wel hier – en vermeldt (a) geen koningen en (b) geen aantallen. Een onbepaald aantal magoi verschijnt ten tonele, dat is alles. Het aantal van drie is afgeleid van het drietal geschenken (goud, wierook en mirre) maar in de oosterse kerken kunnen het er twaalf zijn.

Foto: Graeme Pow (cc)

Geschiedenis schrijven

Het is derde kerstdag en wie dit jaar nog geschiedenis wil schrijven, moet opschieten. De laatste dagen van het jaar zitten er bijna op. Geen nood: in 2019 kan uw idee voorgoed op een prominente plaats in de historische analen worden gezet.

Het gekke is dat de laatste dag van dit jaar, volgens mijn agenda-app, in week 1 van het nieuwe jaar valt. En dat wordt een grijze dag, zo te zien. Dit jaar gaat nog sneller voorbij dan ik dacht. Ik zie tenminste nergens staan dat week 52 acht dagen telt.

December wordt door nogal wat mensen als druk ervaren, hetgeen versterkt zou worden door al die feestdagen.

Al die feestdagen? Het is maar goed dat niet iedereen voor elke religieuze gedenkdag en nationale feest-of herdenkingsdag vrij krijgt. Zou iedereen ook alle internationale en nationale themadagen vrij nemen, dan ligt gans de wereld het hele jaar op zijn gat.

December is niet eens de allerdrukste maand. Als we alleen kijken naar de religieuze feestdagen, de VN-dagen en de bekendste nationale dagen, dan is maart net iets drukker dan mei en december. Gegroepeerd naar kwartaal, dan is het 1e kwartaal het drukst (zo’n 49 dagen). Daarna wordt het steeds rustiger,  tot 36 dagen in het laatste kwartaal.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Closing Time | Grijze dag

We komen bij de zesde en dus laatste stap in de derde ronde covers kringloop. De vijfde eindigde met Madness’ cover van Jose Feliciano’s ‘Regen’. Madness (u kent ze beter van ‘One step beyond’ en ‘Nightboat to Caïro’) heeft meer eigen werk dan covers op hun repertoire staan. Aan de regenbui kunnen we hun ‘Grey Day’ wel toevoegen. Hoewel dat minder op het weer slaat….

“Grijs’ deed me denken aan ‘vaag’. Dan is de link naar de cover van Nouvelle Vague snel gelegd.

Foto: Juha van 't Zelfde (cc)

Hoe wij herinneren

VERSLAG - Het is de maand van de lijstjes en overzichten. Wat moeten we volgens wetenschappers meenemen uit 2018? Met jonge wetenschappers van de Utrecht Young Academy (UYA) blikken we terug op het afgelopen jaar.

De droogte die maandenlang duurde en waarvan de gevolgen nog steeds spelen. Over de klimaatzaak die Urgenda won, over het verhoor van Kavanaugh voor zijn benoeming aan het Supreme Court en over de Brexit. Uit de rol die deze gebeurtenissen in de samenleving spelen en waarom we die meenemen, stijgt een overkoepelende vraag: wat is de betekenis van herinneren? Is hoe we herinneren belangrijker dan wat we herinneren?

Literatuurwetenschapper en UYA-voorzitter dr. Susanne Knittel beet het spits af met een column. Monumenten, beelden maar ook films en tentoonstellingen helpen ons het verleden een rol te geven in het heden. Na de Tweede Wereldoorlog zag je dat er iets veranderde in wat we belangrijk vinden om te herdenken.

Daarvoor waren het vaak oorlogshelden die standbeelden kregen en waar straatnamen naar vernoemd werden. Denk aan J.P. Coen, Michiel de Ruyter of Abel Tasman (waarover nu discussie is ontstaan: zijn dit wel helden?) Na de oorlog kregen slachtoffers – van rampen en oorlogen – een belangrijkere rol. Zo vertelt de keuze welke personen of gebeurtenissen we een plaats geven, iets over de manier waarop we naar onze geschiedenis kijken.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Een samba voor jou

In de vorige aflevering van covers kringloop deel III, eindigden we met Santana’s instrumentale cover van Adouma, een dansnummer van Angelique Kidjo. Santana is natuurlijk voral bekend van onsterfelijk goede instrumentaaltjes. Deze dans is voor jou (Samba pa ti).

Vocale muziek wordt minder vaak gecoverd met instrumentale versies dan andersom. José Feliciano kon het niet laten om Santana’s ‘Samba pa ti’ van tekst te voorzien.

Zo, dat was een lekker relaxte vierde stap in deze covers kringloop.

Closing Time | Kom en neem

De derde schakel in de derde covers kringloop begint bij Angelique Kidjo die vorige keer heel vlotjes ‘Pata pata ‘ van Miriam Makeba coverde. Hier Kidjo met een eigen nummer: Adouma (in het Engels: Come and get it).

Ze bracht het nummer voor het eerst uit in 1994 op haar album Ayé. In 2002 kwam Santana met het album Shaman dat opent met een instrumentale cover van Adouma. Overigens hebben Santana en Angelique Kidjo het nummer meerdere keren samen uitgevoerd (bijvoorbeeld hier).

Closing Time | Aanraakbaarheid

In onze derde ronde covers kringloop vanavond de tweede van de 6 stappen.  Vorige keer coverde Miriam Makeba de Buffalo Springfield hit ‘For what it’s worth’. Nu beginnen we met Miriam Makeba’s wereldberoemde, eeuwige hit ‘Pata pata’ (in het Engels ‘touch touch’).

Nu gaat het verhaal dat Miriam Makeba dit nummer niet zelf heeft bedacht, maar dat ze acht maten uit een ouder liedje heeft gejat.

Closing Time | Voor wat het waard is

Voor de derde keer gaan we een rondje covers kringloop doen, weer in 6 stappen en een iets ander format dan de vorige twee keer. Buffalo Springfield trapt af met hun originele versie van:

Het liedje van vandaag zou makkelijk vertaald kunnen worden met “wat maakt het allemaal uit”. Maar zo was het zeker niet bedoeld door Stehpen Stills, die ‘For what it’s worth’ schreef naar aanleiding van ‘culture clash’-demonstraties op de Sunset Strip in Hollywood (1966).

Closing Time | Op blote voeten

Zullen we nu, in de zesde en laatste  stap van ons tweede rondje covers kringloop, ineens Sandie Shaws songfestivaldraakje voor de kiezen krijgen? Dat zou kunnen want Sandie Shaw heeft wel eens een nummer van Patti Smith gecovered. Maar vandaag gaan we van Patti Smith met Dancing Barefoot….

… naar de cover van Shakespears Sister.

Of de originele Patti Smith, de cover van Shakespears Sister of die van U2 of Simple Minds de beste, mooiste, leukste uitvoering is natuurlijk aan uw kundig oordeel.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende