Toen Suriname in 1975 onafhankelijk werd waarschuwde de Surinaaamse politicus Jaggernath Lachmon al dat een land zonder duidelijk vastgestelde grenzen in de toekomst problemen zou krijgen. Lachmon was destijds tegenstander van een snelle overgang (De Autonomie van Suriname, Jan Pronk). Een paar decennia later kreeg hij gelijk toen Suriname en Guyana bijna een oorlog begonnen over de zeegrens nadat er in het omstreden gebied olie was gevonden. In de komende maanden zal echter het Internationale VN- Tribunaal voor het Recht van de Zee (~UNCLOS) een uitspraak doen over waar de grens loopt (bron: IPS). De onduidelijkheid over de juiste grenzen is al vroeg in het koloniale tijdperk ontstaan toen Nederlandse en Engelse overheersers niet veel werk maakten van het bepalen van de landsgrenzen in ondoordringbaar moerassig mangrovegebied. Enkele eeuwen later in het jaar 2000 dreigde de inmiddels onafhankelijke staten Guyana en Suriname echter met elkaar in oorlog te gaan toen er olie werd aangetroffen in het grensgebied. Het zou een dure en ‘lachwekkende’ oorlog zijn geworden, aangezien het leger van beide landen niet meer dan 4.000 militairen telt (IPS). Opmerkelijk detail was dat in dit conflict, dat dus haar wortels heeft in de koloniale tijd, internationale bedrijven wederom een rol speelden. Representing Guyana is CGX Energy Inc. of Toronto, Canada. Suriname's claim is being supported by Spain's Repsol YPF of and Denmark's Maersk Oil. (CorpWatch). Ondanks hun actieve bemoeienis waren de bedrijven niet geïnteresseerd in een politieke oplossing zo wordt beweerd in het artikel van CorpWatch. Gelukkig bestaan de Verenigde Naties (ondanks alles) nog en zal er dus binnenkort een onafhankelijke uitspraak komen, maar of daarmee de kous af is?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Het Nationaal instituut Nederlands slavernijverleden en erfenis (NiNsee) is teleurgesteld dat premier Balkenende (ja, hij is nog steeds premier, en na zijn geniale, nooit uitgezonden, speech op de verjaardag van Joop van den Ende, zit hij steviger in het zadel dan ooit tevoren) op 1 juli niet naar de herdenking bij het slavernijmonument wil gaan.
De herdenking gaat niet over integratie maar over vaderlandse geschiedenis. Niet voor niets is de slavernij opgenomen in de Canon van de belangrijkste historische feiten en gebeurtenissen uit de Nederlandse geschiedenis.
Aldus het
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.