Gerdi Verbeet Archives

Foto: copyright ok. Gecheckt 02-03-2022

Leid lager opgeleiden hoger op

19 maart 2012 , 21:12 , door Marc van Oostendorp

Er lopen allerlei maatschappelijke kloven en kloofjes door de Nederlandse samenleving. Een ervan staat de laatste maanden in de belangstelling: die tussen hoger en lager opgeleiden. Wetenschappers zoals Mark Bovens (Utrecht) en Anchrit Wille (Leiden) hebben er al eerder op gewezen en in haar onlangs verschenen boek Vertrouwen is goed, maar begrijpen is beter mengt Kamervoorzitter Gerdi Verbeet zich in de discussie, zoals ze dat eerder heeft gedaan: 90% van de leden van de huidige Tweede Kamer is hoger opgeleid, terwijl dat percentage in de samenleving als geheel net iets boven de 30% ligt. De lager opgeleiden, zo is de redenering, voelen zich hierdoor niet door de volksvertegenwoordiging gerepresenteerd – en dit zou de onvrede met de politiek verklaren. Verbeets oplossing: er moeten meer verstandige lager opgeleiden in de Tweede Kamer.

Vroeger had de sociaal-democratie een heel andere manier om de kloof tussen hoger en lager opgeleiden te dichten: de lager opgeleiden moesten hoger opgeleid worden. Voorbij zijn de dagen dat een socialistische onderwijzer zich in de avonduren opwerkte tot een MO-akte zodat hij leraar kon worden, of dat groepjes arbeiders tijdens hun vrije weekeinden cursussen scheikunde volgden. (Ook Gerdi Verbeet zelf heeft overigens een MO-akte. En ze spreekt zich in een bijzin uit voor verheffing: “Ook al heb ik mijn twijfels als ik terugdenk aan de AJC die arbeiderskinderen leerde om klassieke muziek en poëzie te waarderen.”)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour

Quote du Jour | Schriftelijke stemming

16 maart 2011 , 10:00 , door Steeph

…de essentie van een schriftelijke stemming is dat het niet gaat over personen en dat die dus ook niet genoemd worden…

Aldus Tweede Kamervoorzitter Verbeet gisteren. De benoeming van dhr Buruma tot de Hoge Raad was onderwerp van stemming. Je kon voor stemmen of voor stemmen. Maar blanco stemmen en dan zeggen dat je blanco gestemd hebt, dat mag dus niet. Want een schriftelijke stemming is geheim. Want het gaat over personen. Of zo.
Is dit wel terecht? Ten eerste is een stemming een farce als er eigenlijk niets te kiezen valt. En ten tweede is het natuurlijk een vreemd iets in een democratie wanneer een volksvertegenwoordiger ergens op kan stemmen zonder dat de mensen die de volksvertegenwoordiger hebben gekozen weten wat hij/zij in hun naam doet? Zelfs als het gaat over personen. Want personen in dit geval zijn publieke functies.

(Dit alles nog even los van het feit dat in Nederland het stemgedrag van politici in het verleden alleen te doorgronden is door academici met twee titels en heel veel tijd over)

Update: Nadere bestudering van deze stemming levert een aantal vraagtekens op. Kennelijk is het circus rondom zo’n benoeming toch complexer. Het is namelijk niet zo dat de Hoge Raad maar 1 kandidaat naar voren schuift. Nee, ze geven een lijst met zes kandidaten waar er eentje op plaats 1 staat. En dan mag de kamer in commissie net doen alsof ze hier enige inbreng in hebben en de lijst beperken tot drie kandidaten. En die komen dan ter stemming in de kamer waar je vervolgens alleen op nummer 1 mag stemmen. Hoe krom kan je een systeem maken.
Twee leuke weetjes. Ten eerste ging het eigenlijk om twee posities. De positie van raadsheer voor de strafkamer van de Hoge Raad was voor Buruma. De positie voor raadsheer voor de civiele kamer was voor Mr. G. Snijders.
Ten tweede is de voorzitter van de commissie voor veiligheid en justitie welke deze voorstellen heeft ingebracht niemand minder dan Raymond van Roon (PVV). Dus als commissievoorzitter dien je iets in waarvan je weet dat je partij het wil afschieten. Dat moet best pijn doen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Politiek, journalistiek en de burgers

14 november 2009 , 16:00 , door Steeph

Veel te doen deze week over het samenspel tussen de politiek en de pers. De presentatie van een boek van twee mensen die het perscircus op het binnenhof een jaartje gevolgd hebben, was de aanleiding. Kamervoorzitter Gerdi Verbeet gaf haar visie tijdens de Lunshoflezing.
Het vervolg richtte zich op het heen en weer wijzen tussen pers en politiek.
Aan de hand van de toespraak van Gerdi Verbeet wil ik duidelijk maken dat daar beide partijen een essentiële fout maken.
Maar eerst wat citaten uit de toespraak.

‘..Cronkite zo: “This democracy cannot function without a reasonably well-informed electorate. That´s why honest, objective and meticulous reporting is vital to our democracy.” ‘

‘Als we dan kijken naar de twee partijen Parlement en Journalistiek, dan constateer ik dat de Journalistiek op het terrein van de zelfreflectie een achterstand heeft op het Parlement.‘

‘Het is jammer dat er geen medium meer is dat nog gewoon verslag doet van debatten in de Kamer. Nog voordat er één minuut spreektijd is geweest, staat de uitslag van het debat al vast – en het is al uitgezonden ook.‘

‘Sterker nog: die de burger iets heel belangrijks onthouden. Namelijk het antwoord op de vraag: wat is er vandaag nou precies gebeurd in Den Haag?‘

‘Voor het antwoord op die vraag heb je journalisten nodig die verslag doen – en dan ook nog met enig historisch besef en veel kennis van zaken. Zodat de kijker of lezer ook kan begrijpen wat er gebeurt, want dat vergt soms wel enige uitleg.‘

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.