De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) begint een 'goedkeuringsprocedure' van zestig dagen voor een genetisch gemodificeerde zalm. Als deze zalm van de FDA het groene licht krijgt kan ie binnen 18 maanden in de Amerikaanse supermarkten liggen en zal hiermee het eerste dierlijke GM-voedsel zijn. Een mijlpaal in de geschiedenis van onze voeding. Het betreft hier de AquAdvantage zalm die tweemaal zo snel groeit dan de gewone Atlantische zalm. De AquAdvantage zalm heeft genen van de Pacifische Chinook zalm en Amerikaanse puitaal in zijn Atlantische donder waardoor hij het hele jaar doorgroeit en zodoende sneller op uw (Amerikaanse) bord kan verschijnen. Tijd is geld, dus een motief voor invoering van deze GM-zalm is snel gevonden. Gewone Atlantische zalmen willen alleen maar in de zomer groeien en zijn dus duurder. Tegenstanders spreken van de 'Frankenfish', maar de producent AquaBounty Technologies in Boston benadrukt dat de AquAdvantage zalm steriel is. Wanneer die ontsnapt uit de hangkooien voor de kust kan deze uit de kluiten gewassen jongen (m/v) dus geen nakomelingen krijgen met wilde exemplaren. Wat ik mij wel afvraag: hoe zit het met de symbiotische schimmel- of bacterieculturen die ieder levend wezen in zich draagt? Die beïnvloeden hun gastheer en vice versa. Heeft de Frankenfish straks ook Frankenmicrobes in zijn darmstelsel en zweven die straks in mijn drink- of zwemwater? Extralink met salmon facts: Chemical Brothers - The Salmon Dance
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Het debat in Nederland over genetisch gemodificeerd voedsel is een beetje verstomt. Als het nog over genetische modificatie gaat, dan vooral vanwege de dieren en vooral door één partij.
Maar dat wil niet zeggen er niets gebeurd en dat een debat minder wenselijk is. Op Europees niveau worstelt men behoorlijk met deze materie. En intussen maken verschillende landen daarom verschillende keuzes.
Om het debat meer structuur te geven, heeft minister Cramer COGEM gevraagd om wat criteria op te stellen. En daar is best wel een lezenswaardig stuk uit gekomen (pdf is leesbaarder). Een goed uitgangspunt voor een discussie over de lange termijn rol van GGO’s in onze voedselvoorziening. Sterker nog, het debat zou nog breder moeten gaan over waar wij naar toe willen de komende 25 jaar op dit vlak. Er zijn wel wat discussiestukken, maar ik mis nog een breed publiek debat. Misschien dat dit helpt.
In het stuk staat een interessante opmerking:
“De COGEM signaleert dat het doorvoeren van een beoordeling op duurzaamheidsaspecten voor gg-gewassen zou kunnen leiden tot vragen rond de duurzaamheid van bepaalde conventionele gewassen en teeltmethoden die momenteel niet op een dergelijke manier wordt beoordeeld. De COGEM merkt daarbij op dat het afwijzen van een gg-gewas op sociaal-economische argumenten, terwijl deze in dezelfde mate van toepassing zijn op conventionele gewassen die niet aan deze criteria getoetst worden, op onbegrip kan stuiten.”
Oftewel, als je de discussie over GGO’s begint, moet je ook over bestaande methoden praten.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.