Apothekers in het nauw door generieke medicijnen

Apothekers worden gedwongen om goedkope, generieke medicijnen mee te geven. Dat is minder onschuldig dan het lijkt. Apothekers moeten meer weerstand bieden tegen de zorgverzekeraars. Een gastbijdrage van Sargasso-lezer Inca. De jaarlijkse zorgverzekeringendans komt eraan. Nadat Radar eerder berichtte over de chaos in prijzen en vergoeding, stelt ook Zembla de gevolgen van het preferentiebeleid van de zorgverzekeraars aan de orde. Het preferentiebeleid houdt in dat de apotheker van een medicijn de versie moet afleveren die door de zorgverzekeraars wordt bepaald, anders worden de kosten niet of niet volledig vergoed door de zorgverzekeraar. Het gaat meestal (maar zoals Radar aantoonde niet altijd) om de goedkoopste generieke (merkloze) variant. In essentie is de gedachte niet verkeerd: huismerk-medicijnen kunnen ook prima voldoen voor een fractie van de prijs. En dus worden merkmedicijnen vervangen door merkloze middelen. Mochten er toch zwaarwegende bezwaren zijn, dan konden artsen op het recept ‘medische noodzaak’ vermelden, en dan zou alsnog het merkmiddel afgeleverd worden. Tot zover is alles nog wel redelijk. Maar het is ingewikkelder.

Door: Foto: http://www.samcatchesides.com/ (cc)

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.