Show me the money

Dit verhaal gaat eigenlijk alleen maar over getallen, grote getallen. Over beter gezegd, geld, veel geld. Een voorstelling maken van veel geld is lastig boven een bepaalde grens. Mij lukt het nog wel tot enige miljoenen om er een gevoel bij te hebben. Maar boven de 100 miljoen ben ik kwijt. Maar om zaken in de (economische) wereld een beetje in context te kunnen plaatsen, is het wel handig om de grote getallen in ieder geval in verhouding tot elkaar te vatten. Deze week ging dat helemaal mis. Ik kreeg het volgende artikel onder ogen en ergens halverwege moest ik afhaken. Hier even mijn samenvatting vanuit Nederlands perspectief met wat aanvullingen en updates: 1 liter melk$1 Balkenende norm$256.000 Begroting Nederland$424.000.000.000 Contant geld hele wereld$4.030.000.000.000 Wereld aandelenmarkt$50.000.000.000.000 GDP wereld$60.000.000.000.000 Derivaten hele wereld$600.000.000.000.000

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Douglas Rushkoff: coole Social Media Professor

, door

Op Sargasso bieden we regelmatig plaats aan gastbijdragen. Onderstaande bijdrage is op verzoek geschreven na uitwisselen van informatie over een college van Douglas Rushkoff (zie ook na de meer, vooraf kijken wordt aanbevolen). Steven Kruyswijk geeft op eigentijdse wijze zijn inzichten hierbij.

Ik (@kruithoph) ben als ‘social engineering philosopher’ al een paar jaar geïnteresseerd in het werk van Douglas Rushkoff, een ‘media theorist’ uit New York. Hij wordt vergeleken met mensen als Marshall McLuhan, Robert Anton Wilson en Timothy Leary. Howard Rheingold schiet me ook te binnen; als ik het goed begrijp waren beiden prominent lid van de WELL, een legende in internet collaboratie-land… En last but not least, Rushkoff is een grote fan van onze eigen Johan Huizinga; net als Johan houdt Douglas ervan om cultuur te zien als een groot spel.
Het begon voor mij met zijn essay “Open Source Democracy” dat hij in 2003 schreef voor de Engelse Demos denktank, waarin voor mij duidelijk werd: de overeenkomsten en afspraken waarlangs onze samenlevingen vormgegeven zijn, zijn niet per sé set in stone; ze zijn contrived. De status quo is niet ‘nou eenmaal zo’, het is een samenloop van omstandigheden, waaronder bewust ontwerp op basis van een bepaald mensmodel. Politiek en wetgeving is een soort game software, en daarom herprogrammeerbaar; tegenwoordig ook middels moderne methodes op het web.
Er gloort een mooie nieuwe vorm van business, van politiek, van samenleven, en we lijken het nog nauwelijks door te hebben…

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.