'Abroad?' she said, surprised and slightly frightened, because in those days going abroad was no ordinary matter. 'Where? What for!' she asked. 'I was thinking about Czechoslovakia.' I answered. I wouldn't have dared to say something like Paris or London, and frankly they didn't really interest me, I couldn't even imagine them. This was only about crossing the border - somewhere. It made no difference which one, because what was important was not the destination, the goal, the end, but the almost mystical and transcendent act. Crossing the border. A year passed following that conversation. The telephone rang in our newsroom. The editor in chief was summoning me to her office. "You know," she said, as I stood before her desk, "we are sending you. You'll go to India." 'Travels with Herodotus', Penguin Books 2008, pagina 10. Het begin van de stormachtige opmars van de Poolse historicus / journalist Ryszard Kapuściński.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Parlementair verslaggever Rutger van Santen is door zijn werkgever de Wereldomroep teruggeroepen naar Hilversum. Aanleiding voor de maatregel is een interview dat de verslaggever had met GroenLinks-Kamerlid Tofik Dibi op de nichezender Het Gesprek (filmpje). Hierin liet van Santen zich van een vrij duidelijke anti-Wilders kant zien. Volgens hoofdredacteur Wim Jansen van de Wereldomroep is gebleken dat Van Santen ’te emotioneel betrokken is bij zijn onderwerp, te veel belanghebbende is geworden en geen journalistieke distantie meer in acht kan nemen’ (Volkskrant). Van Santen zit de komende maanden in Hilversum.
Dat zijn indrukwekkende blogskilZ van de heer van Santen met tal van prachteigenschappen waar de oude media geen raad mee weten (die aldus in frequentie zullen blijven halveren tot ze niet alleen begraven maar ook dood zijn), te weten: het met enthousiasme en emotionele betrokkenheid berichten over onderwerpen, het niet verbloemen van (ideologische) belangen bij maatschappelijke vraagstukken en het overschrijden van achterhaalde journalistieke grenzen. Wij vragen u:
[poll=157]Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.