Kunst op Zondag | Ze danste aritmisch

Ze stond midden op de dansvloer, en ze danste aritmisch. Dat zag er niet uit, dat gehups van haar en het zwaaien met haar armen, uit de maat. Eigenlijk kende ze deze muziek niet goed genoeg, het was te werelds. Ze had geen aangeboren talent om te dansen, en ze was niet bepaald in het meest ideale gezin opgegroeid: zwarte kousen, zware zeden. Het was om te stikken geweest. Ze had altijd gehoopt dat er op een dag een barst zou komen, waardoor lucht en licht naar binnen zou komen en dat dat op haar zou schijnen en haar zou verlichten. Het moest allemaal nog vorm krijgen. Hoe zou ze zijn in de nieuwe wereld? Ze zag zichzelf lopen, ooit, ergens, hand in hand, met iemand die ze nu nog niet kende. Ze had nog geen gezicht, geen beeld. Maar daar liep zij naast, het zonlicht spatte van d’r haar, goud. Met haar blote armen, daar liep zij, door de barst, stralend, van God los, de wereld in. De tijd dat ze dacht dat Hij haar en haar zonde zag, lag achter haar. En vanavond ging ze dansen, aritmisch en uit de maat, kom, barst maar, dacht ze. [caption id="attachment_337161" align="alignnone" width="400"] Foto: Maria Willems (cc)[/caption]

Door: Foto: Maria Willems (cc)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.