Even een Hans Roslingetje zonder Hans Rosling, maar minstens zo interessant. In Gapminder is allerlei data over public health in een bewegende grafiek geplaatst. Zo kun je in 20 seconden zien hoe het ons de afgelopen 400 jaar verging. Een van de onderwerpen die Gapminder laat zien, is het aantal kinderen dat vrouwen krijgen. Bijzonder vind ik de grafiek waar levende kinderen per vrouw afgezet zijn tegen dode kinderen per vrouw. Wat een ontwikkeling heeft de wereld de afgelopen 100 jaar doorgemaakt. (Bekijk de animatie hier met eigen ogen) Vanaf 1800 zijn de data van veel landen te volgen (hoewel Gapminder erbij zegt dat de foutmarge voor 1900 nogal groot is). Zwitserland doet het in dat jaar het beste. De Europese landen, oranje, staan het meest links in de grafiek. Toch blijven er maar iets meer kinderen leven (2,21) dan dat er dood gaan (1,93). In de hele 19e eeuw zijn de Europese landen flink beweeglijk, de bolletjes van Afrika en Azië bewegen amper. In het begin van de 19e eeuw gaat het ineens snel. In Europa gaan er minder kinderen dood, maar er worden ook minder kinderen geboren, de oranje bolletjes verplaatsen zich naar de linker onderhoek. Dan rond 1950 trekken de Afrikaanse, Aziatische en Amerikaanse landen ineens een sprintje en ook daar neemt de kindersterfte af. Ze krijgen wel veel meer kinderen dan Europese vrouwen. Vanaf de jaren 80 van de vorige eeuw tot nu is het aantal kinderen dat vrouwen ter wereld krijgen steeds verder afgenomen. De blauwe bolletjes, Afrika onder de Sahara, trekken ook naar beneden. In 2011 zijn er per vrouw gemiddeld 1,73 levende kinderen, 0,05 kinderen overlijden. Gapminder doet ook aan voorspellingen. Goed te zien dat het aantal dode kinderen per vrouw de komende 100 jaar overal ter wereld nog verder af zal nemen.
Hans Rosling is hoogleraar internationale gezondheid aan het Karolinska instituut in Zweden.
Samen met zijn zoon Ola zette hij Gapminder op, dat het publiek wil informeren over wereldwijde trends in welvaart en gezondheid.
Clou: het gaat veel beter met de wereld dan we geneigd zijn te denken.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.