Hoe de Chinese borinage weer opbloeit

Noordoost-China was de afgelopen jaren het toonbeeld van verval: sluitende staalfabrieken, walmende koolcentrales en sociale onrust. Een gigantisch investeringsplan lijkt het tij te hebben gekeerd. Een kolenstad droomt nu zelfs van groen toerisme. Dream on. Het Noord-Oosten van China deed lang niet mee in de optimistische praatjes. Terwijl de Yangtze-delta een uitbundige groei liet zien, verkommerden de staal-, chemie- en kolenfabrieken in het oude Mantsjoerije. Het waren allemaal staatsbedrijven. Topzwaar. Inefficiënt. Weinig concurrerend. Het energiehongerige China zette liever in op kerncentrales en groene energie dan op kolen. Begin jaren nul was er veel sociale onrust. De kersverse president Hu Jintao lanceerde een grote investeringscampagne om de drie noordelijke provincies, Heiongjiang, Jilin en Lianing, nieuw leven in te blazen. De sloppewijken rondom de kolencentrales werden platgegooid en vervangen door flitsende nieuwbouwflats. Met resultaat. De groei ligt al jaren boven het landelijk gemiddelde.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.