Na Donald Trump, het trumpisme

De verkiezing van Donald Trump was misschien een politiek bedrijfsongeval. Maar conservatieve denktanks maken zich ondertussen op om van deze gelukstreffer een blijvend succes te maken. Bij zijn aantreden in 1980 gaf president Ronald Reagan aan alle kabinetsleden een stapel boeken cadeau: het twintigdelige Mandate for Leadership, een uitgave van de conservatieve denktank The Heritage Foundation. De ministers zullen de stapel papier hooguit hebben doorgebladerd – net als Reagan zelf – en het was misschien ook niet meer dan een leuke publiciteitsstunt van de Heritage Foundation, maar het feit dat Reagan hieraan meewerkte geeft aan dat hij zichzelf en zijn regering beschouwde als onderdeel van een ideologische beweging. Een verstandige zet. De republikeinse partijelite had zijn opkomst met argwaan aanschouwd. Wat zou deze ex-acteur, die nauwelijks geïnteresseerd was in de partij en de conservatieve ideologie, gaan doen in het Witte Huis? Welnu, Mandate bevatte een blauwdruk voor een conservatieve revolutie, met als voornaamste onderdelen het opschroeven van de defensie-uitgaven en het schrappen van sociale programma’s en van elke regulering van het bedrijfsleven. Dát programma zou de regering-Reagan uitvoeren.

Foto: Kort - illustratie Sargasso

KORT | Veertig jaar geleden

Vandaag is het precies veertig jaar geleden dat in Chili de democratisch gekozen regering van Salvador Allende werd omvergeworpen door een staatsgreep van generaal Augusto Pinochet.

Pinochet is dood en Chili is ver weg.

Desondanks blijft deze verjaardag nog altijd iets actueels houden. Bijvoorbeeld omdat deze gebeurtenis laat zien wat er kan gebeuren als een kleine minderheid van haves in zijn economische belangen wordt bedreigd door een meerderheid van have-nots.

Maar ook omdat Friedrich von Hayek, die een groot voorstander was van Pinochets moord- en martelpartijen in naam van de economische vrijheid, een belangrijke inspiratiebron is voor onze bloedeigen minister-president Mark Rutte.

Bovendien wordt Pinochet in bepaalde rechtse kringen nog steeds vergoelijkt als de persoon dankzij wie Chili uit de armoede is gekomen. (Dat van die bewering weinig klopt, doet daarbij niet ter zake: feiten horen immers een mooi verhaal niet in de weg te staan.)

Daarnaast is het wellicht aardig om te herinneren wat de hoofdredactie van The Times schreef (via) direct volgend op de coup tegen Allende:

[…] whether or not the armed forces were right to do what they have done, the circumstances were such that a reasonable military man could in good faith have thought it his constitutional duty to intervene.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 04-10-2022

Weekendcollege | Egoïsme loont

De Finnen bedingen speciale voorwaarden, andere landen willen dat ook. De banken wordt gevraagd om mee te betalen, maar willen garanties. Banken lenen niet meer aan elkaar uit, want wie weet hoe ze er echt voor staan. Het is een understatement om te zeggen dat het vertrouwen op dit moment ver te zoeken is. En misschien is dat maar goed ook. In onderstaande korte documentaire van Adam Curtis wordt de Game Theory belicht. Conclusie: egoïsme loont en leidt uiteindelijk tot stabiliteit. Altruïsme haalt de bestaande orde overhoop. Helaas niet te embedden, daarom hier de link.