Weg met de verplichte christelijke feestdagen

De SGP is bang dat de Nederlandse feestdagen verloren zullen gaan. Volgens SGP-lijsttrekker Van der Staaij slaat het gelijkheidsdenken door: "Er gaan stemmen op die zeggen: is dat niet in strijd met het gelijkheidsbeginsel? Waarom is er immers wel hemelvaart voor de christenen en geen suikerfeest voor de moslims?" "We moeten het koesteren dat de Nederlandse samen- leving zijn wortels heeft in het christendom en dat dat ook zijn stempel heeft op de feestdagen." Bij dit soort 'cultuurgeweld' vraag ik me altijd af wat nou precies de stempel van het christendom is. Dat we met een miljoen man op tweede paas- en pinksterdag de meubelboulevards en tuincentra onveilig maken? Dat we in de kerk zitten? En waar al die 'tweede' feestdagen op slaan. Wat is er christelijk aan tweede kerst-, paas- en pinksterdag? De enige christelijke feestdagen die door het grootste deel van het land ook actief beleefd worden zijn eerste en tweede kerstdag, en dan ook nog grotendeels als familiefeest en niet als religieus feest. Onze feestdagen hebben al decennia niks meer met het christendom te maken, waarom deze koppeling dan ook nog bestaat is me een groot raadsel. Natuurlijk moeten gelovige christenen in de gelegenheid gesteld worden hun feesten te vieren. Maar waarom dat dan niet moet gelden voor hindoes, joden en moslims kan de SGP niet aannemelijk maken. 'Ies koeltoer' is geen argument, zeker niet met al die kunstmatige christelijke feestdagen die in de ons omringende landen niet bestaan. Een oplossing zou zijn om het huidige systeem helemaal om te gooien, waarbij de belangrijke religieuze dagen van verschillende grote religies worden gedefinieerd, en waarop iedereen het recht heeft op een vrije dag. Tel de vrijkomende dagen op bij het huidige aantal vakantiedagen en christenen, hindoes, joden en moslims kunnen hun religieuze vrije dagen vieren en worden niet meer gestoord door de feesten van andere religies. En dan kan ik een paar keertjes per jaar - en niet in mei - een lang weekend weg, of kan ik een weekje extra op vakantie.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige