Zomerquote | Het web en het vrije woord

"‘If you look around the Arab world,’ one member of Dubai’s digerati told me during a visit to the emirate last week, ‘you’ll see that blogging and social media is taking off fastest where repression is most severe.’" (Peter Kirwan in Wired) Ooit publiceerde Sovjetdissidente Natalya Gorbanevskaya samizdatgeschriften op een illegale schrijfmachine in zesvoud. Ze verspreidde deze geschriften onder haar vrienden die elk ook weer zes geheime kopieën maakten, en zo de teksten langzaam in het land en de wereld verspreidden, heel langzaam. Gorbanevskaya werd opgepakt door de KGB en in 1969 schizofreen verklaard en voor drie jaar in een inrichting geplaatst. Tussen 1968 en 1983 publiceerde ze 65 kronieken. In onze internettijden kunnen alleen de regimes van Birma en Noord-Korea nog enigszins tippen aan de mate van repressie van de oude Sovjet-Unie. Alleen al in het Arabisch worden er tegenwoordig 35.000 blogs regelmatig onderhouden. Het Farsi (de taal van Iran) spant met 70.000 actieve blogs helemaal de islamitische kroon. Als we deze informatie (een heel klein beetje maar) doortrekken naar de Nederlandse situatie: voor een overwegend progressief blog als Sargasso zou de meest zegenrijke prikkel uitgaan van een rechtse regering.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.