Het is een beproefde methode voor landen met grote schulden: devalueer je munt. In je eigen munt blijft je schuld gelijk, maar in dollars is het ineens een stuk minder. De VS volgen momenteel die strategie door China onder druk te zetten om zijn munt juist te herwaarderen. Dat is immers één van de manieren om de dollar te devalueren ten opzichte van de yuan. Griekenland zou deze kunnen bewandelen, als ze de drachme nog gehad had, maar ze kan vanuit de euro niet terug. Een nadeel van devaluatie is dat de prijzen stijgen, vooral van geïmporteerde goederen. Dat is de reden waarom consumenten van een harde munt houden. Zo'n harde munt is echter niet goed voor de export. Daarom houdt China zijn munt kunstmatig laag, want een stijgende yuan maakt Chinese goederen in dollar- of eurotermen fors duurder. Dit gaat uiteraard ook op voor andere van landen wier economie sterk op export leunen, zoals Duitsland en Nederland. De consumenten in die landen hechten weliswaar aan een keiharde euro, maar voor de economie is die helemaal niet zo goed.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“Zo verleent Nederland moeiteloos exportvergunningen voor wapens uit EU- of NAVO-lidstaten op weg naar dubieuze landen. Nederland zou daarvoor aan zijn eigen bedrijven nooit een exportvergunning afgeven. Tsjechië leverde bijvoorbeeld via Delfzijl twintig pantservoertuigen aan Equatoriaal-Guinea. Dit land wordt onderdrukt door een dictatuur. Door de wapens door te voeren, wordt Nederland medeplichtig. Frank Slijper van de Campagne tegen Wapenhandel” (Volkskrant).
Het land van heroïsche dozenschuivers heeft zich weer eens in een top 5 weten te wurmen: het behoort structureel tot de grootste wapenexporteurs in de wereld. Per hoofd van de bevolking is Nederland zelfs ’s werelds grootste wapenexporteur. Dit blijkt uit een recent rapport [.pdf] van de Campagne tegen Wapenhandel: een club die weet waar ze het over heeft. De Hollandse handelsgeest heeft maling aan coherentie en ethiek en zodoende exporteert Nederland wapentuig naar dictaturen en (voormalig) oorlogsgebieden die nog in opbouw zijn (Irak, Afghanistan). Voor wie denkt dat Nederlandse ondernemers dit geheel op eigen houtje doen heeft het mis: de overheid staat met exportkredietverzekeringen financieel garant dat de wapenexporteurs niet te veel risico lopen.
Uit een eerder rapport van de Campagne tegen Wapenhandel bleek dat nog geen 1% van de Nederlandse export wapenhandel is maar dat soms meer dan 30% van de exportkredietverzekeringen wordt gebruikt om deze handel te verzekeren (factsheet). Een overmatige overheidsdekking dus van de subsidiesponzende wapenexporteurs. Zwitserland en Oostenrijk verzekeren uit principe geen wapenhandel, ethiek is een keuze. Dubbel dubieus wordt het als je bedenkt dat het geld dat nodig is om uit te keren bij verlies of beschadiging van de exportgoederen wordt weggehaald uit het budget van ontwikkelingssamenwerking. Er moet wel bij gezegd worden dat huidige minister van Ontwikkelingssamenwerking zich sterk maakt om deze incoherentie in beleid te stoppen. Voor alle dolende Geenstijl-lezers die een overstap naar het sjeuïgste salonblog overwegen: deze minister is een PvdA minister.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Het is een misvatting dat grote kapitalistische bedrijven een product opleggen aan machteloze consumenten. Er is sprake van een constante wisselwerking. Consumenten incorporeren producten die wereldwijd verkocht worden in hun dagelijks leven. Er is geen één op één relatie tussen reclame, film of straatbeeld. Iedereen gebruikt en geeft betekenis aan het product voor zijn eigen doeleinden. Ook dat is globalisering.” (Antropoloog Tryfon Bampilis, Griek en whiskyliefhebber)
Een leuk idee natuurlijk voor producenten, die globalisering van producten. Maar hoe zouden andere Grieken, en vooral kleine vaak arme Griekse boeren – hierover denken? Die haten de superieure producten uit Nederland in de Griekse schappen. Hun eigen inferieure lapjes rund- en lamsvlees, hun inferieure kaas, yoghurt en eieren raken ze in eigen land aan de straatstenen niet kwijt, want tegen superieure producten uit Nederland staan ze vrij machteloos.
Volgens economoom Alfred Kleinknecht is Griekenland het slachtoffer van een agressief exportbeleid van Nederland en Duitsland. De problemen in Griekenland zijn onze eigen schuld, aldus Kleinknecht. Nederland is medeverantwoordelijk voor het Griekse handelstekort. Sinds de invoering van de euro kan Griekenland ook niet meer concurreren met goede en goedkope producten uit het rijke Noorden. De oplossing is volgens Kleinknecht echter simpel. Stel twee eurozones in: een noordelijke en een zuidelijke. Wijzelf stellen voor om dan ook meteen maar een derde eurozone in te stellen: voor de (voormalige) oostbloklanden. Probleem opgelost!
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
