Het is hoog tijd om de zachte buik van Europa eens stevig aan te pakken, om in Rommeliaanse termen te spreken. En om die abs voor de meimaand strak te krijgen moet er gesnoeid worden. Griekenland, Portugal en Spanje verneuken dat numismatisch bindmiddel waar wij onze mooie gulden voor hebben opgeofferd. De conclusie is helder, zegt Königineuropeër Merkel: de voorwaarden voor toetreding zijn dezelfde als de voorwaarden voor uittreding. En what comes in must once come out, lijkt aan de onderkant des te harder te gelden. Maar terwijl de mainstream dagelijks bericht over de diplomatieke reisjes waarmee Papandreou junior jarenlang structureel liegen over de Griekse cijfers meent weg te wuiven wordt de rest van de Mediterrannée nog wat over het hoofd gezien.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Het is alweer een kwartaal geleden dat we de werkloosheidscijfers van de EU versus die van de VS presenteerden. Tijd voor een update dus. Op basis van de gegevens van de Amerikanen en de Europese Unie (27 landen) de onderstaande grafiek tot en met januari (sorry, Europeanen lopen altijd achter).
Voor de discussie is het wel goed om te zeggen dat formeel gezien de beide series dezelfde definitie hebben, dit nog niet betekent dat u ook hetzelfde ziet. In de VS zie je nu het effect optreden van mensen die niet langer actief zoeken naar werk en dus uit de statistiek vallen. In Europa gebeurt dat minder snel want dan komen de mensen immers niet meer in aanmerking voor een uitkering.
Volgens de zwaarste berekening zit nu 17,9% van de Amerikanen zonder werk. In Europa heb ik nog geen vergelijkbare getallen kunnen vinden (voor de hele EU). Maar ik neem aan dat het in ieder geval ook ruim boven de 10% ligt.
Dan nog even als toetje een link naar een grafiek om George W. Bush weer eens te pesten. Wat is het toch jammer voor ons bloggers dat die weg is. Die vorige grafiek even in lange termijn perspectief geplaatst levert overigens wel een heel somber beeld op.
Het langst lopende handelsgeschil uit de WTO-historie is gisteren bijgelegd en hiermee komt een eind aan de bananenoorlog tussen Latijns-Amerika en de Europese Unie (France24, DeStandaard).
Het was de bananen producerende landen in Latijns-Amerika jarenlang een doorn in het oog dat de EU een importtarief voerde voor latino bananen, terwijl dit voor bananen uit voormalige koloniën in Afrika en de Cariben (ACP-landen) niet gold. Nu is overeengekomen dat het importtarief geleidelijk wordt verlaagd zodat de armere ACP-landen de tijd hebben om zich aan te passen. Het akkoord is mede (of misschien wel voornamelijk) een overwinning voor de Verenigde Staten aangezien de bananenproductie in Latijns-Amerika in handen is van grote Amerikaanse multinationals als Chiquita, Del Monte en Dole. Hun aanwezigheid aldaar is te danken aan de échte Banana Wars van al wat langer geleden…
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“In Athens, Mr. Iordanidis, the graduate who makes 800 euros a month in a bookstore, said he saw one possible upside. ‘It could be a chance to overhaul the whole rancid system,” he said, “and create a state that actually works.’ ”
(Steven Erlanger in The New York Times)
Grappig hoe één quote, één ‘detail’ uit een mensenleven je plotseling het gevoel geeft dat iets groots niet zal gaan werken – dat effect had dit citaat bij mij althans. Aan het woord is Aris Iordanidis, een 25-jarige afgestudeerde econoom. Aris moet met zijn leeftijd en studie het Griekse equivalent van een bink met vooruitzichten zijn. Hij spreekt hoopvolle woorden dat de huidige economische crisis wellicht een mogelijkheid is om ‘the whole rancid system’ te veranderen in ‘a state that actually works’. Maar dan zijn salaris: 800 euro. En dan bedenk je dat zijn land vanwege de euro niet kan devalueren ten opzichte van bijvoorbeeld Italië en Turkije, en ook niet een heel klein beetje aan de renteknop kan draaien – Griekenland kan alleen maar groeien als het concurrerender wordt dan het nu is.
Vandaag treedt het Verdrag van Lissabon in werking. Dit verdrag heeft als voornaamste doelstelling de interne democratie van de Europese Unie te bevorderen. Het is dan ook op zijn minst ironisch te noemen, dat veel Europese Burgers voelen alsof de ‘Grondwet’ hen door de strot wordt gedrukt.
De tijdlijn van de 'grondwet'
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Israël is, sta mij toe het zo te stellen, een lid van de EU zonder deel uit te maken van haar instellingen.” (Javier Solana, secretaris-generaal van de Europese Raad)
Officieel is Israël geen lidstaat van de Europese Unie. Toch blijkt de EU veel projecten te financieren in de zeer kapitaalkrachtige Israëlische beveiligingssector (jaaromzet: meer dan 1 miljard dollar). Sinds Israël is opgenomen in het “Europese onderzoeksgebied” heeft de Europese Commissie tientallen lucratieve EU-onderzoekscontracten toegekend aan Israëlische bedrijven, waaronder een staatsbedrijf dat onbemande vliegtuigjes fabriceert, een producent van “virtuele afrasteringen” rond Joodse nederzettingen en Elbit Systems, een grote particuliere militaire technologie-firma die verantwoordelijk is voor delen van de afscheidingsmuren tussen Joods en Palestijns gebied.
Further to our article “Now the EU spouts off…about our milk jugs” on February 3, we have been asked to point out that there is no proposed EU ban on milk jugs or any other milk containers”. (Daily Express)
Het kan dus wel: een krant die halfslachtig …maar tóch excuses maakt voor ongefundeerde tendentieuze berichtgeving. De Britse Daily Express zoog vorige week een verhaal over de Europese Unie die melkkannen in de typisch Britse teashops zou willen verbieden compleet uit haar duim. Het zal wel een hoernalistieke reflex zijn geweest waarmee men wilde inspelen op lucratieve euroskeptische sentimenten onder het publiek? Voor je het weet bepaal je immers met een je eigen relletje de mediadiscussie voor een klein weekje en verkoop je (eenmalig) een paar duizend extra exemplaren van je dode boom. Na Referendumgate, Fitnagate en Climategate weet iedere calculerende journalist immers dat je euroskepsis, klimaatskepsis, xenoskepsis én alle andere vormen van latent aanwezige skepsis tot de laatste druppel dient uit te melken voor het beste commerciële resultaat, ongeacht de feiten. Maar zo nu en dan sorry zeggen, dat kan er dus ook bij horen. Anders worden we op een dag nog eens massaal journaliskeptisch, of bent u dat eigenlijk al?
Ruim een half jaar geleden (vlak voor de verkiezingen van het Europese Parlement) steeg de officiële werkloosheid in de VS plots uit boven die van de 27 landen van de EU. Hier een update van de huidige situatie op basis van de cijfers tot en met oktober:
Twenty years after the democratic changes in Central and Eastern Europe and after the fall of the Berlin Wall, and as the first President of the European Parliament from Central and Eastern Europe grounded in the Solidarity movement, I am proud to say that we now have a set of democratic and efficient rules capable for providing answers for almost 500 million people, in 27 Member States. (europarl.europa.eu)
Jerzy Buzek, voorzitter van het Europees Parlement spreekt u: burger van de Europese Unie toe op de dag dat het Lissabon Verdrag in werking treedt. Het is een mooie dag. Het Europees Parlement heeft vanaf vandaag meer bevoegdheden om de niet-democratische EU organen te controleren en corrigeren. En dat is hard nodig, gisteren nog jasten de ministers van Binnenlandse Zaken van de Europese Unie er het omstreden SWIFT-verdrag door dat de Amerikaanse overheid inzage geeft in Europees betalingsverkeer (andersom niet). Als het Lissabon Verdrag al in werking was geweest had het parlement hier een stokje voor gestoken, nu heeft ze in ieder geval bedongen dat SWIFT volgend jaar heronderhandeld wordt. Ondanks dat Europa nu een Unie is onder een president zijn nationale reflexen nog lang niet getemd, euroblogger Julien Frisch legt bondig uit hoe het nationalisme knaagt aan de fundamenten van onze samenwerking en benadrukt dat de rol van het Europees parlement de komende jaren cruciaal zal zijn.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
