De mythe van Merkel ontkracht: Europa betaalt voor Duitse banken

Een bijdrage van Eelke de Jong, econoom aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Het stuk is ook te lezen op Me Judice. Op donderdag 24 maart zijn de regeringsleiders akkoord gegaan met een uitbreiding en het permanent maken van noodfonds voor eurolanden. Hiervoor is het Europees Stabilisatiemechanisme (ESM) opgericht met een kredietverleningscapaciteit van 500 miljard euro. Door velen wordt dit gezien als een manier om de euro te redden. Anderen zien het als een manier om de overheidsfinanciën van een aantal eurolanden (Griekenland, Ierland en Portugal) op te lossen. De laatste visie overheerst in Duitsland. Duitsland mag weer de betaalmeester van Europa zijn. Die Welt kopt dan ook dat dit het einde van een mythe is. Namelijk de mythe dat Duitsland niet betaalt voor andere landen. In dit artikel beweer ik het omgekeerde. De Ieren en anderen betalen voor de problemen van de Duitse banken. Nederland garandeert deze betalingen. Een mythe die Merkel blijkbaar graag geheim houdt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.