Turkse president Erdogan heeft schijt aan Europa

In Nederland brengen de media een burgemeester ten val. In Turkije worden onwelgevallige journalisten gewoon opgepakt en vastgezet. Niet omdat er in Turkije geen persvrijheid zou bestaan, die is er volgens president Erdogan wel degelijk. Maar de pers moet natuurlijk niet de leugens van de islamitische prediker Fethullah Gülen en zijn ‘netwerk van verraders’ verkondigen. Leugens bedoeld om de grote leider ten val te brengen. Een complot dus. Helemaal in lijn met de paranoia van een verlicht despoot, wiens woord de enige waarheid is. Nog niet zo heel lang geleden waren Erdogan en Gülen dikke maatjes en brachten zij gezamenlijk de islamitische AK-partij in het centrum van de macht. Splijtzwam in hun vriendschap was het protest in het Gezi-park in 2013, toen Gülen de kant van de demonstranten koos en Erdogan openlijk bekritiseerde. En hierdoor een vijand voor het leven werd. Ook is Erdogan ervan overtuigd dat Gülen de drijvende kracht was achter de anti-corruptie-operatie eind 2013, waardoor tientallen hooggeplaatste politieke vrienden van Erdogan voor het oog van de wereld werden opgepakt op verdenking van gesjoemel met de aanbesteding van overheidsopdrachten. Erdogan is er de man niet naar om dit soort gezichtsverlies te vergeten.

Foto: Istanbul, Bosporus [foto van de auteur]

Turkije bouwt

ELDERS - Turkije is in de ban van megalomane bouwprojecten.

De Turkse president Erdogan heeft een paleis laten bouwen dat 444 miljoen dollar heeft gekost. Het is het grootste presidentiële paleis ter wereld, zes keer groter dan het Witte Huis in Washington en het telt duizend kamers. Ondanks vele protesten en rechtszaken is de bouw van het paleis nu voltooid, tot ergernis van de oppositie die dan ook niet kwam opdagen bij de eerste receptie in het gloednieuwe gebouw ter gelegenheid van de Dag van de Republiek ter herdenking van de oprichting van de moderne Turkse staat door Kemal Atatürk, 91 jaar geleden.

Na hevige en met veel geweld onderdrukte protesten vorig jaar in Istanbul is de bebouwing van het Gezipark naast het Taksimplein voorlopig van de baan. Maar dat is een zwaar bevochten uitzondering op de trend in het beleid van de huidige regering. Erdogan en zijn AK-partij zijn verslaafd aan imposante gebouwen en grote infrastructurele werken. Istanbul moet de komende jaren worden verrijkt met een derde luchthaven, een derde brug over de Bosporus en een tweede Bosporus kanaal.

Het nieuwe kanaal van een kleine 50 kilometer lang zou aan de westkant van Istanbul moeten worden aangelegd om het drukke verkeer op de Bosporus te ontlasten en ongelukken te voorkomen. De regering verwacht dat de bouw van het kanaal zelf niet alleen goed is voor de Turkse economie (lees: met de AK-partij gelieerde bouwbedrijven), maar dat er rond het kanaal ook allerlei nieuwe bedrijvigheid zal opbloeien. Turkije wil er misschien ook wel doorvaartgeld heffen, maar dan komt het land in aanvaring met internationale verdragen die een vrije doorvaart van de Zwarte Zee naar de Zee van Marmara garanderen. Op dat punt stuit Turkije met deze plannen op tegenstand van Rusland, een land dat Erdogan graag te vriend houdt.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Wie is toch de ‘Deep Throat’ van Turkije?

Dat de premier van Turkije niet van Twitter houdt, wisten we al. Premier Erdogan heeft sinds eind februari echter reden om het medium nog meer te haten: een van zijn eigen ambtenaren lekt met regelmaat gevoelige informatie.

Dat Erdogan tijdens een vergadering een stafmedewerker in het gezicht heeft geslagen, bijvoorbeeld. En dat Erdogan doodsbang is dat er tapes uitlekken waaruit blijkt dat hij vooraf wist van de dood van Muhsin Yazicioglu bij een helikopterongeval.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Jeugdzorg moet leren framen

OPINIE - Als de zaak-Yunus iets laat zien, is het dat jeugdzorg slecht inspeelt op verschillende doelgroepen, vindt Khalid Boutachekourt.  

De zaak Yunus heeft in binnen- en buitenland veel stof doen opwaaien. Pleegzorg en jeugdzorg werden (wederom) onderwerp van kritiek. Tegelijkertijd kregen de lesbische pleegmoeders van Yunus vanuit vele kanten steunbetuigingen. Fantastisch dat zij de zorg voor dit kwetsbare kind op zich genomen hebben, terwijl islamitische pleegouders in geen velden of wegen te bekennen zijn. Daarvoor moet de vlag uit.

Maar anderen vinden het een klap in het gezicht. Hoe heeft jeugdzorg de tradities en religieuze achtergrond van dit kind en zijn gezin zo kunnen schenden? Is het niet zo dat artikel 15 van de Wet op de Jeugdzorg luidt dat de hulpverlener bij de uitoefening van haar taken rekening dient te houden met de godsdienstige gezindheid, de levensovertuiging en culturele achtergrond van de cliënt? Hoe haalt jeugdzorg het dan in haar hoofd om een moslimkind bij een autochtoon lesbisch stel onder te brengen?

Dilemma’s

Deze casus toont aan dat het geen sinecure is om als instelling in de samenleving draagvlak te creeëren en houden. Met name als het gaat om ethische dilemma’s kunnen de gemoederen hoog oplopen terwijl de beleidsruimte in veel gevallen beperkt is. Over de vraag of adoptie en pleegzorg wel of niet is toegestaan in islamitische kring bestaat echter ook veel onduidelijkheid. Veel moslims geven aan dat het verboden is. Ook onder professionals in de jeugdzorg is hier veel onduidelijkheid over.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | Erdogan op de koffie

COLUMN - Dat maart nogal eens de neiging heeft zijn staart te roeren, blijkt wel weer. We hebben nog geen nieuwe Paus of de studio van Erwin Olaf staat in de fik. Ik heb mijn zomerjas nog niet aan of er ligt alweer een sloot gesmolten hagel in mijn capuchon. Of stel je voor, je voedt een kind fatsoenlijk op, heb je opeens Erdogan op je stoep.

De man met een indrukwekkende naam, Recep Tayyip Erdogan, komt vandaag op de koffie bij de man met een iets minder indrukwekkende naam, onze minister president, Mark Rutte. Ze slurpen aanvankelijk ongemakkelijk een beetje aan de genoemde koffie. Ze leuteren over voetbal, over, naar ik hoop, Wesley Sneijder. De man met de indrukwekkende naam is kritisch. De goal tegen Kayseri was behalve vroeg ook belangrijk en mooi, maar de Nederlandse middenvelder is momenteel nog ver van het inlossen van zijn belofte. De man met de iets minder indrukwekkende naam zal het schamper weglachen.

Er valt al snel niet zo veel meer te lachen, als het tijd wordt om het over de eigenlijke reden van de koffie-afspraak te spreken. Beide mannen worden ernstig. ‘WHO THE FUCK is Lodewijk Asscher?’ Wij weten, behalve wie Asscher is, ook dat hij de zogeheten bad cop is, in een strategie waarin Rutte de rol van good cop inneemt. Als eerstgenoemde de archiefkasten door de verhoorkamer heeft gesodemieterd, dan kan laatstgenoemde rekenen op meer goodwill van de verhoorde. Tenzij de verhoorde met de indrukwekkende naam daar niet zo’n zin in heeft natuurlijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Turkije te onvolwassen voor de EU

Vlag EU (Foto: Flickr/opendemocracy)

Een klein incident in Turkije: PVV-Europarlementarier Barry Madlener eist excuses van de Turkse minister van Europese Zaken Egemen Bagis. Deze zou hem een racist hebben genoemd. Bagis moet zijn woorden nu terugnemen van Madlener: “Of hij moet bewijzen dat ik een racist ben, en dat kan hij niet, want dat ben ik niet.”

Of de PVV’er een racist is laat ik graag in het midden en eigenlijk is het totaal irrelevant. Waar het om gaat is dat Turkije zich keer op keer laat provoceren door de PVV en de partij daarmee een stok geeft om haar te slaan.

Zo overwoog het land ook al Wilders de toegang te ontzeggen naar aanleiding van zijn uitspraken. Dit gedrag getuigt van een democratische onvolwassenheid van Ankara. Laat Wilders roepen wat hij wil roepen, ook al noemt hij de Turkse premier Erdogan een ‘total freak‘.

Om lid te kunnen worden van de EU moet je als land ook om kunnen gaan met een democratisch gekozen luis in de pels. Wat mij betreft wederom een teken dat Turkije nog een lange weg te gaan heeft voordat het opgenomen kan worden door de Europese Unie.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige