Vorig jaar deden de rijke landen op de G8-top in l'Aquila een halfbakken belofte dat ze de uitstoot van broeikasgassen tot 2050 met 80% zouden reduceren. De European Climate Foundation liet kennisinstituten als ECN, KEMA, University of Oxford maar ook grote energiebedrijven, netwerkbeheerders en consultancybureau McKinsey narekenen of dit haalbaar is met de bestaande technieken. Het antwoord was yes we can! Maar omstreden zaken als kernenergie en ondergrondse opslag van CO2 horen dan wel bij de samengestelde oplossing die met name voorziet in zonne-energie in het Zuiden en windenergie in het Noorden van Europa. Om de sterke fluctuaties in de opwekking op te vangen is een forse uitbreiding van het Europese energienetwerk nodig. Met name de verbinding Spanje-Frankrijk die nu nog slechts een capaciteit van 1 Gigawatt heeft zal naar 47 Gigawatt gegroeid moeten zijn in 2050. De jaarlijkse kosten van de Europese energievoorziening zullen stijgen van 30 miljard euro nu naar 65 miljard euro in 2025. Maar nog eens tien jaar wachten/twijfelen/discuzeuren maakt het alleen nog maar duurder: 80 miljard euro. Dit plan gaat dus uit van bestaande technieken en neemt bijvoorbeeld het plan voor zonnecentrales in de Sahara (Desertec) niet mee. Dat maakt dat de cijfers in de ECF studie nog aan de conservatieve kant zijn: alle toekomstige innovatie zal het plan alleen maar makkelijker haalbaar en/of goedkoper maken. Lees meer op: het NRC, www.roadmap2050, download direct het rapport of bekijk de video:
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
It’s Not Easy Being Green…. Groene organisaties kunnen maar beter geen groengekleurd drukwerk, t-shirts en gadgets produceren. Los van het feit dat papier dode bomen kost, t-shirts waterslurpende katoen en gadgets überhaupt overbodig zijn bevat groene verf de giftigste kleurstoffen. Het probleem is al eeuwenoud: uit het groene behang van Napoleon kwam arsenicum vrij. Het giftige pigment in het ‘Parijsgroen’ maakte de schilders Cézanne, Monet, en van Gogh kapot. Maar ook nu nog bevat groene verf zeer giftige stoffen. Pigment Groen 7 bijvoorbeeld, de meest gebruikte kleurstof om plastic en papier groen te kleuren, is organisch maar bevat chloor. Een andere populaire variant, Pigment Groen 36, bevat chloor en bromide, terwijl Pigment Groen 50 een echte cocktail is van kobalt, titanium, nikkel en zinkoxide. (bron: IPS) Volgens Cradle to Cradle goeroe Michael Braungart kunnen deze gifstoffen een problem opleveren bij de recycling van materiaal waarop ze worden aangebracht. Wie écht groen wil zijn verft in html op een op kernenergie aangedreven computer vol zeldzame metalen… It’s Not Easy Being Green….
Energiesubsidies maken lui, zo meent demissionair CDA-minister Maria van der Hoeven. De partij wil niet tornen aan de subsidie op hypotheken, maar het subsidiëren van duurzame energie, dat is een heel ander verhaal. Het CDA zoekt de bezuinigingen in duurzaamheid.
Een dikke tien procent in 2008. Dat is het aandeel van de electriciteitsproductie door zogenaamde warmtekrachtkoppeling (WKK) in de tuinbouw. Eenvoudig uitgelegd: die tomaatjes hebben warmte nodig, die warmte wek je overdag op met een gasmotor, met het warme water verwarm je ’s nachts de kas, en het restproduct – stroom – lever je aan het electriciteitsnet. Extra aardigheidje dat in sommige teelten de CO2 uit de rookgas wordt gehaald om in de teelt te gebruiken.
Groen is het niet. Maar investeren in zo’n wkk blijkt rendabel omdat het tot lagere energielasten leidt. En het is een stuk duurzamer dan gas opstoken voor warmte. Overigens zijn er in de loop van de jaren wel subsidies geweest om bedrijven over te halen in zo’n wkk te investeren. Grote wkk’s – bijvoorbeeld voor de industrie – vallen zelfs onder de SDE-regeling (Stimulering Duurzame Electriciteitsproductie) die minister Van der Hoeven op de schop wil nemen.
De grootste bedreiging voor de groei van wkk? Dat is de komst van kolencentrales. De prijs van stroom komt door die centrales zodanig onder druk te staan, dat het de vraag is om wkk rendabel blijft. Want wkk haalt haar bestaansrecht uit stroomlevering aan het net. Het definitieve besluit vóór die kolencentrales kwam van… Maria van der Hoeven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De oplossing voor zowel de economische crisis en het klimaatprobleem is duurzame economische krimp.
Dit is geen authentieke eigen stelling maar de conclusie van een (literatuur)studie uitgevoerd aan de Universitat Autonoma de Barcelona. De publicatie in Journal of Cleaner Production bundelt vijftien artikelen van vooraanstaande wetenschappers uit de economische, sociale- en milieuwetenschappen. Duurzame krimp van de huidige economie, zogenaamde ‘degrowth’, kan de destructie van onze natuurlijke hulpbronnen verminderen en tegelijkertijd menselijk welzijn verhogen is hun conclusie. Volgens de wetenschappers is degrowth niet alleen wenselijk maar ook onvermijdelijk gezien de planetaire grenzen waar we tegenaan lopen. Maar economische groei wordt nog door hele volksstammen economen, politici en beleidsmakers als heilig gezien. Lukt het wetenschappers ooit om dit heilige huisje voorgoed in te trappen voordat het te laat is? Vandaag start in Barcelona de Conference on Degrowth. In een Spaanse stad met 1,6 miljoen inwoners waar men in de steeds heter wordende zomers per schip drinkwater importeert moet het verdedigen van bovenstaand saillant toch een (egyptisch of senegalees) importpeuleschilletje zijn?
Nederland kennisland! Ik worstel en kom boven! Werkgelegenheid, Voedselvoorziening, Toerisme en Natuur alles op dat hele kleine stukje land…. Poldermodel, Gidsland. Duurzaamheid en Leefbaarheid van 17 miljoen mensen hand in hand. Yes We Can!
Mooi nieuws voor mensen die ondanks alles toch nog wel zin hebben in de toekomst: met een bijdrage van ruim zes miljoen euro van de Nationale Postcode Loterij kan Stichting Het Zeeuwse Landschap beginnen met de bouw van haar Kustlaboratorium. Een kustzone die klaar is voor de toekomst; waarin economie en ecologie de ruimte krijgen en die een waardevol landschap levert voor mens en natuur. Het Zeeuwse Landschap wil in dit project samenwerken met andere sectoren en tonen dat visserij, landbouw en natuur samen kunnen werken aan duurzame oplossingen.
Nederland kan de wereld weer laten zien waar het al eeuwen goed in is: “prettig leven in een modderige delta”. En dan deze keer natuurlijk helemaal duurzaam en in harmonie met de natuur, des 21ste eeuws. Onderwaterlandbouw met zeewier en zout tolerante planten op schorren en slikken kan bijvoorbeeld biobrandstof opleveren zonder dat het concurreert met voedselgewassen en tegelijkertijd juist natuur creëert in de vorm van een kraamkamer voor vis en fourageerplek voor vogels. Maar een dergelijke ‘zachte grens’ met het wassende water kan ook als buffer fungeren bij een stijgende zeespiegel, u weet wel klimaatverandering…
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Dit betekent dat we niet onbeperkt, en tot in lengte van dagen het verschil tussen marktprijs en kostprijs moeten blijven subsidiëren. Dat kost de overheid gedurende tientallen jaren miljarden euro’s en maakt bedrijven lui. Daar moeten we dus vanaf.”
Maria van der Hoeven keert zich tegen haar eigen duurzaamheidsbeleid, omdat subsidies aan duurzame initiatieven bedrijven lui zouden maken. Liever zet zij in op energiebesparing en de ontwikkeling van wind- en bio-energie en stimuleert deze met regelgeving leningen aan het bedrijfsleven.
