Iran, narcoticaparadijs

Klein berichtje van de persbureaus vandaag: elf doden bij een clash tussen de Iraanse politie en drugssmokkelaars in de aan Afghanistan grenzende provincie Khorasan. Het is het soort nieuws dat bekend is uit Mexico, maar ook in Iran is het dagelijkse realiteit. Het land is niet alleen een belangrijke doorvoerhaven van heroïne, maar ook de grootste gebruiker, met zo'n anderhalf miljoen verslaafden. Zo bezien is het niet gek dat Iran een prominente plek claimt in de internationale strijd tegen drugsmisbruik. Dit jaar is het de voorzitter van de Commission on Narcotic Drugs (CND), het centrale VN-orgaan op dit terrein. De CND is tandeloos, maar het is natuurlijk wel een prestigieuze positie die Iran te pakken heeft, in weerwil van westerse protesten. Anderzijds bereikte Iran vorige week een akkoord met Afghanistan om de strijd tegen de drugsbendes beter te coördineren. Dat zal niet zonder Amerikaanse goedkeuring gebeurd zijn - het gevecht tegen drugs is een belangrijke Iraanse bijdrage aan de strijd tegen de taliban. Toch valt er wel wat af te dingen op de anti-drugs credits van Iran. Onder de leiding van president Ahmadinejad heeft het Iraanse anti-drugsbeleid een meer Amerikaanse aanpak gekregen, met nadruk op bestrijding van het aanbod in plaats van de vraag. Onder dezelfde president is Iran echter ook weer verder weggegleden in corruptie. Al voor Ahmadinejad was corruptie een groot probleem in de drugsbestrijding (.pdf), dus dat zal niet minder zijn geworden. En al zullen de ayatollahs waarschijnlijk wel oprecht zijn in hun afschuw van opium, je kunt je toch afvragen of het internationale beleid bij Iran in goede handen is.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De nieuwe hard drug – gierenhersens

Een kop waar alleen een moeder van kan houden (Foto: Flickr/usr.c)

In theorie zou je denken dat de gieren, van al de vele verschillende diersoorten in Afrika, het beste opgewassen zouden zijn tegen de komst van de moderne wereld. Gieren zijn opportunisten, die genadeloos alles opeten wat ze tegenkomen, onsympathieke beesten, de meer gespierde, beter bewapende en beter vliegende tegenhangers van onze kraaien. Instinctief is het makkelijk om te geloven dat mooie, majesteitelijke dieren sneller uitsterven dan deze vliegende doodgravers. De gier is in Afrika echter sterk bedreigd, en misschien wel juist door zijn reputatie als handige linkmiechel.

Gieren staan er namelijk bekend om dat ze heel snel lijken kunnen vinden. Ze vliegen hoog over de savanne, en zien, met hun goede ogen, van kilometers afstand al dode of stervende dieren. Ze zijn er vaak zo snel bij, dat het geloof post heeft gevat dat ze in de toekomst kunnen kijken.

Er is een categorie drugs die de mentale helderheid tijdelijk versterkt. Cocaine kan hiertoe gerekend worden. Gierenhersens zijn, volgens de hype, een nog net iets sterkere drug. Het roken van gierenhersens zou volgens de verkopers niet alleen de helderheid verhogen, maar de roker ook de helderziendheid van de gier geven. Duizenden Afrikanen hopen deze claim te gebruiken om met wedden op sportevenementen en dergelijke zich aan hun ellende te ontworstelen. Een levendige handel in gierenhersens dreigt de komende jaren de gier in Afrika tot aan de rand van de uitsterving te drijven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Pathetische vervolging van coffeeshops

Joint

“Ansichtkaarten en aanstekers zijn tegenwoordiger het mikpunt van politiecontroles bij coffeeshops,” meldt De Pers. In een kleinzielige poging om coffeeshops in de hoofdstad te vervolgen krijgen zij door de Amsterdamse Rechtbank boetes opgelegd voor het adverteren van hun ondernemingen op ansichtkaarten, visitekaartjes en aanstekers. Dat is reclame om mensen aan te zetten tot drugsgebruik, aldus de officier van justitie en dat “kan het hele Nederlandse drugsbeleid in diskrediet brengen.” Toe maar.

Volgens De Pers controleert het Horeca Interventie Team van de Amsterdamse politie coffeeshops ongeveer tweehonderd keer per jaar: geen is recentlijk op het verkopen van harddrugs of het plegen van zware overtredingen betrapt. “En dus worden ze vervolgd voor reclame maken.” Niet op billboards of middels advertenties in lokale media; nee, het vermelden van de naam en de website van een shop op een aansteker geldt nu als misdrijf. De rechtbank moest zich “diep in de krochten van de opiumwet wurmen” maar het resultaat mocht er zijn: de souvenirwinkels aan het Damrak mogen rustig asbakken met een wietblad erop verkopen maar de coffeeshop ernaast, die zich ook keurig aan de regels van de gemeente houdt, wordt ervoor bestraft.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steeds minder ecstacy in ecstacy

Pilletje (Foto: Flickr/BuddhaMunx)

Daar stond me ineens een enorm curieuze grafiek in The Economist van deze week: Nederland zou in de EU verreweg de strengste straffen uitdelen voor drugsgebruik en bezit van kleine hoeveelheden daarvoor. Een des te curieuzere observatie omdat in het onderliggende EU-rapport staat dat Nederland gebruiksdelicten doorgaans niet vervolgt.

Portugal staat helemaal onderin het rijtje, omdat het veel afkicktrajecten strafrechtelijk oplegt. Kortom, omdat de Nederlandse cijfers niet versneden zijn met de lichtste overtreders, komt het land streng uit de bus.

Ook steeds meer versneden is de Nederlandse ecstacy. Nog maar in de helft van de pillen zit de werkzame stof MDMA. De rest heeft als meest werkzame stof mCPP, waarvan het rapport meldt dat die helemaal niet zo werkzaam is, maar die voor de zekerheid toch maar onder controle gesteld is – wat de aantrekkelijkheid ervan natuurlijk vergroot, want als het verboden is, dan moet het wel werkzaam zijn. Sommige landen hebben mCPP nog niet verboden. Zij laten dergelijke pillen dus uit de statistieken van ecstacyvangsten. Het gebruik van die drug daalt, maar waarschijnlijk harder dan de grafieken aangeven.

Bij al die definitiekwesties is het lastig conclusies trekken. De EU zelf houdt het erop dat voortdurende aandacht nodig is om mensen van de drugs te houden. The Economist zette boven haar artikel: ‘Virtually legal’.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Nederlands drugsbeleid

“Het internationale politieke getij oogt gunstig voor het Nederlands beleid. President Obama heeft verklaard dat hij het drugsbeleid zal stoelen op zakelijke, niet ideologische basis.”

Burgemeester Job Cohen van Amsterdam maant de regering het Nederlandse drugsbeleid actiever uit te dragen. Volgens hem is de wereld er rijp voor. Dat zijn oproep gehoor gaat vinden is onwaarschijnlijk, omdat de ChristenUnie juist van het gedoogbeleid afwil.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende