Integratienota: “C’est le ton qui fait la musique”
In december schrijven fractieleider Ploumen, fractiespecialist Jeroen Dijsselbloem en Ahmed Aboutaleb de Integratienota ‘Verdeeld verleden, gedeelde toekomst’. Met enige moeite worstel ik mij door de tekst. Veel open deuren, nog meer nuanceringen en niets wereldschokkends. Een nota waarin iedere, zich aan de wet houdende burger, kan vinden. Wie wil nu geen kansen bieden aan hardwerkende mensen? Grenzen stellen aan vervelend gedrag? Toch komt er kritiek uit eigen gelederen. Eerst werpt ex-minister Vogelaar een steen in vijver, daarna komen andere PvdA’ers met stevige kritiek. De Volkskrant citeert een PVDA lid uit Eindhoven: ‘In uw nota moeten nieuwe Nederlanders zoveel’.
De Volkskrant
In datzelfde artikel van De Volkskrant: Integratiewoordvoerder Dijsselbloem prijst zich gelukkig dat de voornaamste kritiek zich beperkt tot de toon van het stuk. Een nieuw eerste hoofdstuk waaruit meer waardering blijkt voor de dingen die wél goed gaan, haalt de kou uit de lucht, denkt hij. ‘Over de aanpak van het probleem zijn we het eens.’ Ik denk dat Dijsselbloem te vroeg juicht. Immers, het stuk had net zo goed geschreven kunnen zijn door het CDA, de VVD, GroenLinks of TON. Lees de tekst en oordeel zelf. Bent u het hartgrondig oneens met de inhoud? Dan stemt u ongetwijfeld SP of PVV. Het nadenkende deel der natie kan zich wel vinden in de slogan ‘Verdeeld verleden, gedeelde toekomst’. Dijsselbloem heeft gelijk, de leden hebben geen kritiek op de weinig opzienbarende inhoud, maar de veelzeggende toon.