In een motie van Kamerlid Agema (PVV) zat ook de volgende stelling: "van mening, dat het serveren van halal vlees aan moslims verboden moet worden, alleen al omdat dieren die halal geslacht worden, de keel wordt doorgesneden waarna zij doodbloeden en dit niet past in een beschaafd land als Nederland;" Zo, in de PVV vindt de Partij voor de Dieren zomaar een medestander in de strijd voor de dierenwelzijn. Althans, dat meen ik te mogen opmaken uit deze stelling. Nieuwsgierig geworden, ben ik maar eens gaan zoeken naar het stemgedrag van de PVV op het vlak van dierenwelzijn. Zoals u inmiddels weet, valt dat niet mee. Maar gelukkig hebben we recent de behandeling van het burgerinitiatief "Stop fout vlees" gehad. Dat is toch precies wat we hier zoeken. Aan het woord is Kamerlid Graus (PVV) (blz 15): Ik vind zelf ’’hup goed vlees’’ beter dan ’’stop fout vlees’’; ik zie liever positivisme dan een negatieve benadering. Kennelijk liever niet verbieden dus, die andere foute leef- en slachtomstandigheden. Even verder lezen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het gaat eigenlijk om oude stukken die vorige maand al in het nieuws waren. Maar omdat de herziene teksten nu pas voor ons eenvoudige burger vrij gegeven werd, zag ik het wat laat. En eigenlijk valt er ook weinig opmerkelijks over te vertellen, ware het niet dat er wel een schitterende zinsnede in een van de kamerstukken zat. Aan u de vraag waar het volgende zinnetje nu eigenlijk over gaat:
“…Dat kan gaan over de landschappelijke effecten, het maximum ‘laadgewicht’ van het landschap ter plekke of de situering en aanheling van de bestaande plannen voor het betreffende LOG.”
Pas op “meer” drukken als u een antwoord in uw hoofd heeft.
Over de megastallen. De regering gaf in haar advies eind vorig jaar al aan hier wel wat voor te voelen, onder voorwaarden bla bla bla en na nog een congresje bla bla bla.
Ja dus.En dat “maximum laadgewicht” slaat gewoon op hoeveel varkens je maximaal kan stapelen in een bepaald landschap. En dat typeert eigenlijk wel de mooie verhullende taal die in al die stukken hierover staat. Die gaan over economische belangen, zichtlijnen, ecologische druk, etc….. Maar ze zullen nooit zeggen dat er op een zeer beperkte ruimte een maximaal aantal varkens telkens zo kort mogelijk leven waarbij ze zoveel mogelijk stank afgeven naar de omgeving terwijl daarmee de grootste winst over de ruggen van die beesten verdiend kan worden (sorry, dat was geen correcte zin).Afijn, het lezen van die rapporten doet je gewoon vergeten waar het over gaat, namelijk levende wezens en geen economische eenheden. De Partij voor de Dieren kan nog een tijdje vooruit.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.