"Many people think Cheney is scare-mongering and owes President Obama his support or at least his silence. But there is a different problem with Cheney's criticisms: his premise that the Obama administration has reversed Bush-era policies is largely wrong. The truth is closer to the opposite: The new administration has copied most of the Bush program, has expanded some of it, and has narrowed only a bit. Almost all of the Obama changes have been at the level of packaging, argumentation, symbol, and rhetoric." Harvard-hoogleraar Jack Goldsmith analyseert de elf door Bush geformuleerde uitgangspunten van het veiligheidsbeleid en ziet weinig verschil bij Obama.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“I’ll put it to you this way: you give me a waterboard, Dick Cheney and one hour, and I’ll have him confess to the Sharon Tate murders.”
Jesse Ventura, de voormalige gouverneur van Minnesota, die als onderdeel van zijn militaire training zelf gewaterboard is, laat er geen enkele twijfel over bestaan: het is martelen. In zijn interview met Larry King laat hij ook duidelijk merken dat Cheney bij hem op weinig sympathie hoeft te rekenen.
“Here’s a guy who got five deferments from the Vietnam War. He’s a coward. He wouldn’t go when it was his time to go and now he’s a chickenhawk, now he’s this big tough guy who wants this hard core policy.”
Bent U het “historische” presidentschap van Barack Obama eigenlijk al weer een beetje zat? Bent U moe van de oorlogen en de crisis? Of vreest U wellicht dat de Amerikaanse vrijhaven van het kapitalisme binnenkort ten onder zal gaan aan het Socialisme of de Dictatuur van President B. Hussein Obama de Eerste? Wanhoop dan niet! Denkt U zich eens in hoe het had kunnen zijn…
Walter Shapiro biedt een alternatief: John McCain als president. Hoe zouden zijn eerste honderd dagen in het Witte Huis er uit hebben gezien? Shapiro vergelijkt de maverick McCain graag met Teddy Roosevelt, ook een no-nonsense Republikein. Niettemin weet Sharpiro dat McCain een onaangenaam vijandig Congress zou hebben moeten trotseren. Terwijl de Democratische meerderheden aldaar om hervorming schreeuwen zou McCain de koers van zijn voorganger deels hebben willen voorzetten. Veel politiek geruzie dus terwijl het land om daadkracht smeekt.
Als McCain het niet aankan, wie dan? Dick Cheney, schrijft Ross Douthat. Niets maverick, maar onwrikbaar conservatief. Cheney is de laatste tijd maar al te bereid de nieuwe regering te bekritiseren dus mogen we ons afvragen hoe hij het beter zou hebben gedaan. Something Awful geeft antwoord op de vraag en stelt de eerste honderd dagen van President Dick Cheney voor.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Aan de overkant van de Atlantische plas is een levendige discussie over de vrijgegeven “martelmemo’s” aan de gang. Het leuke van deze discussie is dat het regelmatig tot bizarre gedachtenkronkels leidt en dan vanzelfsprekend vooral bij diegenen die de gebruikte methodes nog altijd verdedigen.
Zoals altijd begint het verdedigen van onoorbare zeken met zorgvuldig woordgebruik. Ik noem de gebruikte ondervragingtechnieken hierboven nog martelen, maar dat is natuurlijk niet correct. Het is belangrijk een onderscheid te maken tussen marteling en overtuigende ondervragingstechnieken. Zoals altijd in de taal, hoe iets heet is belangrijk voor de beeldvorming.
Het juridische argument, ofwel het valt gewoon binnen de grenzen van de War Crimes Act (1994) en de Geneefse Conventies. Hiertoe heeft onze Assistant Attorney General een sluitende juridische onderbouwing bedacht. Marteling zijn die dingen die niet mogen onder de Geneefse Conventie. Overtuigende ondervragingstechnieken zijn dingen die ook niet mogen onder Geneefse Conventie, maar wel zolang degenen die je eraan onderwerpt zelf niet onder de Geneefse Conventie vallen.
De volgende truc is het bedenken van het meeste extreme geval dat mensen zich kunnen voorstellen en dan een beroep doen op primitieve emotie. Stel je heb Bin Laden op Guantanamo zitten en hij vertelt je dat hij precies weet wanneer en waar de volgende aanslagen plaats zullen vinden. Maar hij zegt het niet, mag je hem dan martelen om duizenden landgenoten te redden? Precies, zo is het maar net en dan moet je bedenken dat wij alleen maar een beetje met water hebben gespeeld met onze gevangenen. Het is niet alsof we hun testikels door de gehaktmolen hebben gedraaid.
Barack Obama is er vandaag opnieuw in geslaagd om een frisse trend in te zetten. Waar de heren Bush en Cheney er ook vier, vijf, zes of zeven jaar later niet in slaagden om excuses te maken voor hun diverse missers (en hoogstens zoiets zeiden als ‘Mistakes were made’ daarmee de verantwoordelijkheid op anderen afschuivend), daar maakt Obama nu, amper twee weken na zijn ambtsaanvaarding, links en rechts excuses. ‘I screwed up‘, heeft hij openlijk gezegd. Dit verwijst naar de problemen met zijn beoogde ‘Health Secretary’, Tom Daschle, die terug heeft moeten treden wegens een belastingschuld. Obama treedt hiermee in de voetsporen van een Democratische voorganger, Harry Truman, die het motto ‘The Buck Stops Here!‘ hanteerde. Nooit iets afschuiven, nergens omheen draaien. Als je een fout hebt gemaakt, geef dat dan toe!
Dit mag ik me ook aantrekken. Ik heb namelijk niet al te lang geleden zelf een stuk geschreven waarin ik deze Tom Daschle de hemel in heb geprezen. En zoals Obama een verantwoordelijkheid heeft tegenover het Amerikaanse volk, zo heb ik een verantwoordelijkheid tegenover mijn mede-redacteuren, en natuurlijk niet in de laatste plaats tegenover de argeloze GC-lezer, die immers blind moet kunnen varen op mijn wijsheid en inzicht. En dus, ik zal het gewoon eerlijk toegeven:
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.