Fossielvrij beleggen

Europese steden gaan verder dan nationale regeringen en de EU bij het terugdringen van fossiele energie. De stad Stuttgart heeft deze week besloten niet langer te beleggen in de fossiele industrie. De stad trekt investeringen terug uit zo'n 75 beursgenoteerde bedrijven, die betrokken zijn  bij de exploitatie van kolen, gas of schaliegas, waaronder EnBW, EON, RWE, BASF en Bayer. Stuttgart volgt hiermee het beleid van andere Duitse steden, zoals Münster en Berlijn. De Gemeenteraad van Stockholm heeft vorige maand ook al afscheid genomen van beleggingen in olie en gas. Het is een deel van de plannen die Stockholm sinds 2014 heeft gemaakt om de stad fossielvrij te maken. Een ander onderdeel is de hele gemeentelijke organisatie fossielvrij te maken in 2030. Stockholm had eerder al investeringen in de tabaksindustrie, alcoholische dranken, pornografie en wapens in de ban gedaan. Op initiatief van de Groenen, de een na grootste partij in het stadsbestuur, en met de steun van de milieubeweging zijn daar nu fossiele brandstoffen aan toegevoegd. Volgens Fossil Free Europe was Oslo eind vorig jaar de eerste stad ter wereld die een einde maakte aan investeringen in fossiele brandstoffen. Een niet onbelangrijk teken in Noorwegen, een land dat leeft van olie en gas. Fossiele brandstoffen gaan tot het verleden behoren, zei een woordvoerder van de Noorse milieubeweging.  Lan Marie Nguyen Berg, van de Noorse Groenen in Oslo, verdedigde de maatregel ook uit financieel oogpunt. Met investeringen in fossiele brandstoffen lopen we een steeds groter risico dat we straks onze pensioenen niet meer kunnen uitbetalen.

Rockefellers stappen uit fossiele brandstoffen

De nazaten van John D. Rockefeller, die zijn fortuin vergaarde met oliewinning, stappen uit fossiele brandstoffen. Daarmee sluiten ze zich aan bij desinvesteringsbeweging die een paar jaar geleden op Amerikaanse universiteiten begon. De filantropische stichting  van de familie, Rockefeller Brothers Fund, heeft een belegd vermogen van $860 miljoen. Daarmee komt het totaal aan desinvesteringen volgens Arabella Advisors (pdf) op $50 miljard aan fondsen en $1 miljard van individuen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Desinvestering

NAVO (Foto: Wikimedia Commons)

Desinvestering. Oud NAVO-hopman Jaap de Hoop Scheffer [url=http://www.nu.nl/binnenland/2118152/vertrek-uruzgan-desinvestering.html]gebruikte die term gisteren[/url] over het vertrek van Nederlandse troepen uit Afghanistan. Weggaan zou een desinvestering zijn die dermate groot is dat ik de ratio daarvan niet zou inzien”, aldus de voormalige CDA-politicus.

Die opmerking plaatste mij voor twee vragen. In de eerste plaats, wat betekent het woord desinvestering? Ik kende het woord niet, en dat is voor een snob als ik altijd vervelend toe te geven. Gelukkig blijkt het uit het bedrijfsleven afkomstig: verkoop of sluiting van een bedrijfsonderdeel.

Dat beantwoorde de vraag wat het betekende, maar nog niet waarom het op onze aanwezigheid in Afghanistan van toepassing zou zijn. Gelukkig stuitte ik in mijn zoektocht naar [url=http://www.volkskrant.nl/archief_gratis/article994487.ece/Desinvestering]dit intrigrende stuk[/url] van wijlen H.J. Schoo uit 2005. Schoo schrijft daarin over de Nederlandse terugtrekking uit Irak, en over hoe de verminderde status die ons dat geeft bij de Amerikanen, wat volgens een “onomwonden machiavellistische interpretatie” als een desinvestering kan worden gezien. We waren ten slotte naar Irak gegaan om diezelfde Amerikanen te paaien.

De Hoop Scheffer lijkt op hetzelfde te doelen, omdat hij ook zegt dat een vertek “internationaal slecht begrepen” zou worden. Dat impliceert dat meedoen aan NAVO-operaties in de eerste plaats een populariteitskwestie is, wat me een ietwat gammele basis lijkt voor een militaire interventie. Over een “opbouwmissie” hoor je trouwens nooit meer iemand.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

National Defense Resource Council lanceert fossielvrije beursindex

De divest beweging in de VS kan een nieuw wapenfeit bijschrijven: de National Defense Resource Courcil (NDRC) heeft samen met BlackRock en FTSE Group de eerste beursindex zonder fossiele energiebedrijven gelanceerd. Het gaat om bedrijven die niet actief zijn in winning en ontginning van fossiele brandstoffen.

Volgens de NDRC is de index een nieuw middel om beleggers te helpen om hun kapitaal fossiel vrij te investeren. BlackRock gaat de index gebruiken bij het samenstellen van investeringsportefeuilles voor beleggers die fossiel vrij willen investeren. De index bevat momenteel 25 Nederlandse bedrijven, in de factsheet is niet terug te vinden welke dat zijn.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.