De laatste vraag?

To arrive at the edge of the world's knowledge, seek out the most complex and sophisticated minds, put them in a room together, and have them ask each other the questions they are asking themselves. Deze uitspraak van kunstenaar James Lee Byars is het motto van The Edge, opgericht door uitgever en publicist John Brockman. Twintig jaar lang formuleerde Brockman een vraag waar wetenschappers, schrijvers, kunstenaars en ondernemers op reageerden. In die twintig jaar leidden 21 vragen tot ruim 2950 essays. Van mensen als Hans Ulrich Obrist (curator Serpentine Gallery, London), Brian Eno (componist, musicus), Alan Alda (acteur, regisseur, schrijver), John Markoff (journalist, Pulitzer Prize-winnaar, The New York Times). Mike Godwin (advocaat, schrijver, jawel, van de Wet van Godwin) tot een groot aantal wetenchappers als Daniel C. Dennett (filosoof), Helen Fisher (biologisch antropoloog), Leonard Susskind (theoretisch natuurkundige), Richard Dawkins (evolutionair bioloog) en Jared Diamond (fysioloog en evolutionair bioloog). Eén vraag per jaar. Brockman zegt nu door zijn vragen heen te zijn en stelt de laatste: Ask 'The Last Question,' your last question, the question for which you will be remembered.

Sexy Syrië-expert blijkt academisch fraudeur

Denktanks zijn inmiddels een vast onderdeel van het politieke landschap in de VS. Tussen alle lobbygroepen vormen denktanks de ideologische stoottroepen, die opiniemakers en beleidsbepalers moeten overtuigen of de intellectuele munitie verschaffen om een beslissing door te voeren.

Onderzoekers van denktanks stellen rapporten samen, organiseren bijeenkomsten voor journalisten en beleidsmakers, schrijven opinie-artikelen, verschijnen als ‘deskundigen’ op TV en voor senaatscommissies, en verdienen zo hun geld als mondstuk voor de belangengroepen die hen betalen. Mooi voorbeeld daarvan is deze dame van het Hudson Institute, die door senator Al Franken intellectueel geheel uitgekleed wordt als de propagandapapegaai die ze is.

Een fraai inkijkje in de verstrengeling van de Amerikaanse politiek met dit soort denktanks en de belangengroepen daarachter werd de afgelopen weken gegeven in de beleidsvorming en ideeënvorming over eventueel militair ingrijpen in Syrië.

Kort nadat Assad met een dosis chemische wapens op meerdere pauperwijken van Damascus Obama’s rode lijn overschreed, zodat het Witte Huis zich genoodzaakt zag de tanden bloot te leggen, verschenen er in de Wall Street Journal en op Fox News commentaren van Syrië-analist Elizabeth O’Bagy.

In die commentaren spreekt O’Bagy de consensus onder inlichtingenexperts en journalisten tegen dat het voornaamste aandeel van het verzet tegen Assad inmiddels gevoerd wordt door jihadisten. Verder betoogde ze dat er prima zaken valt te doen met het Vrije Syrische Leger, dat het meeste deel van de gevechten op zich neemt en bovendien uit gematigde, pro-Westerse moslims bestaat.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

ISP’s verantwoordelijk maken voor ‘malware’

Computer chips (Foto: Flickr/Gaetan Lee)

De Europese denktank ENISA heeft een rapport uitgebracht (.pdf) waarin wordt gepleit om internetproviders aansprakelijk te maken voor de schade die gehackte computers via hun netwerk aanrichten.

Zo hopen de onderzoekers de gigantische netwerken van zombiecomputers en de schade die zij toebrengen beter te kunnen bestrijden. Immers, de gemiddelde computergebruiker is over het algemeen niet kundig genoeg om zijn of haar pc afdoende te beschermen. Als je die verantwoordelijkheid legt bij de providers, vang je dat op. De provider kan relatief eenvoudig bijhouden welke IP-adressen ‘fout’ verkeer genereren, en deze dan automatisch tijdelijk afsluiten. De ISP zou dan bijvoorbeeld een standaard pagina kunnen tonen met de vraag contact op te nemen met de helpdesk.

Klinkt als een redelijk plan. Mocht het doorgevoerd worden in Europa, dan krijgt de SPAM- en virus-industrie waarschijnlijk zware klappen.

Om het verhaal compleet te maken stelt de denktank ook voor om fabrikanten te verplichten beveiligingslekken apart te dichten, en niet via een systeemupdate. Mensen zijn namelijk huiverig om die updates te installeren, en niet onterecht. Veiligheidsupdates zullen de meeste mensen wel willen installeren.

De denktank vindt dat je, als dit laatste is doorgevoerd, gebruikers zelf ook aansprakelijk mag stellen voor de schade die ze veroorzaken. Als ze de auto-updatefunctie voor veiligheidsissues van de software uitschakelen, nemen ze namelijk willens en wetens een risico. De redenatie is dat de fabrikant moet zorgen voor de gordels, maar dat de bestuurder ze ook moet dragen en daar zelf verantwoordelijk voor is.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.