Zware gevechten in Kiev tussen demonstranten en oproerpolitie
Liveblog van The Guardian hier.
Bulgaarse jongeren willen afrekenen met de oude politiek en hopen op aansluiting bij de rest van Europa. Verwonderlijk is het niet, zorgelijk wel: in Europa wordt de kloof tussen noord en zuid steeds groter. Recent onderzoek laat zien dat in noordelijke landen zoals Zweden en Duitsland het vertrouwen in de toekomst nog steeds bestaat, in een aantal zuidelijke landen is het totaal verdwenen. En daarmee verdwijnt ook het vertrouwen in de EU in deze landen, zo blijkt uit de nieuwe Eurobarometer. En ook al toont de Europese Commissie zich optimistisch over het laatste oordeel van de Europese burgers, de cijfers laten zien dat daar -ook over heel Europa gezien- weinig aanleiding toe is. En misschien is dat nog wel het grootste probleem: terwijl iedereen de vertrouwenscrisis ziet blijven de leiders naar buiten toe volhouden dat het goed gaat. Eurocommissaris Viviane Reding (Justitie) heeft in Bulgarije de sfeer wel goed aangevoeld. Tijdens een bezoek aan Sofia voor een dialoog met de Europese burgers deze week gaf ze haar steun aan de demonstraties tegen corruptie. In Bulgarije wordt al wekenlang gedemonstreerd naar aanleiding van de benoeming van een controversiële media-tycoon als hoofd van de nationale veiligheidsdienst. Deze benoeming is inmiddels ongedaan gemaakt maar de protesten tegen corruptie en vooral ook de achterblijvende levensstandaard in het armste land van de EU duren voort. Dinsdagavond blokkeerden duizenden betogers het parlement waar een debat over het overheidsbudget werd gehouden. De demonstranten zijn uiteindelijk 's nachts hardhandig door de oproerpolitie verwijderd zodat de parlementariërs bevrijd konden worden.
Liveblog van The Guardian hier.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De oppositie in Wit-Rusland zet door. Na de demonstraties van afgelopen winter en ondanks de massale arrestaties die voor sommigen leidden tot zware gevangenisstraffen, waren er deze zomer in Minsk opnieuw demonstraties. Dit keer geen leuzen, geen spandoeken, maar eenvoudig klappende mensen. De repressie was er niet minder om. Meer dan 2000 mensen zijn gearresteerd. Het heeft de regering er toe gebracht de restricties op openbare manifestaties verder aan te scherpen. Als je nu met een aantal mensen op straat loopt te applaudisseren kun je gearresteerd worden onder dit laatste dictatoriale regime in Europa. Tot nu toe worden de protesten vooral gedragen door studenten en intellectuelen. Maar de economische situatie verslechtert snel. En dat zou op den duur ook tot protesten van de tot nu toe nog gehoorzame arbeidersklasse kunnen leiden. Wit-Rusland heeft een enorme inflatie. De prijzen zijn in het afgelopen jaar met 36, 2 % gestegen. Importproducten zijn onbetaalbaar geworden. Vorige week verhoogde de centrale bank de rente tot 22%, dat is bijna de hoogste rentestand ter wereld op dit moment.
Europa zou de Wit-Russen kunnen helpen door de duimschroeven nog wat aan te draaien. President Loekashenko is al niet meer welkom in het overleg tussen de EU en Oost-Europese partnerlanden. Zijn tegoeden in de EU zijn bevroren. Toch is Wit-Rusland nog steeds gedeeltelijk betrokken bij het “Oostelijk partnerschap” van de EU. Eind september is er weer een topoverleg. De Nederlandse regering schrijft in een brief aan de Tweede Kamer dat zij het “van belang (acht) dat de EU tijdens de Top
stevige en gelijkluidende boodschappen aan Wit-Rusland afgeeft.” Een voorzichtig standpunt vergeleken met dat tegenover vergelijkbare dictaturen zoals Zimbabwe en nu Libië. Mag het ietsje meer zijn voor onze Europese buren?
In de tijd van sociale media is zo’n beetje iedereen bij De Goede Zaak betrokken. Maar dat maakt nog niet iedereen tot een activist. De Amerikaanse journalist Malcolm Gladwell heeft deze week in de New Yorker weer een pareltje afgeleverd. In Small Change: why the revolution will not be tweeted, veegt hij de vloer aan met het idee dat moderne revoluties en grote sociale veranderingen veroorzaakt worden door de opkomst van sociale media.
Zijn redenering is als volgt: Ja, mensen zijn meer betrokken bij gewichtige issues en nemen daar kennis van, maar dat betekent nog niet dat mensen ook daadwerkelijk bereid zijn zich in te zetten voor een goede zaak. Sociale media knopen veel mensen aan elkaar, maar doen dat in zwakke, decentrale verbanden. Als je hoort dat een vage twittervriend in het ziekenhuis ligt, ga je daar niet iedere dag met een bos bloemen langs.
Grote sociale veranderingen vereisen veel meer inzet. En vereisen vaak het nemen van grote risico’s. Dat doe je niet voor een twitter- of facebookvriend. Je neemt alleen grote risico’s als je een grote persoonlijke betrokkenheid hebt bij een zaak. En vaak betekent dat sterke persoonlijke banden met slachtoffers of gedupeerden, of dat je er zelf een bent.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
NIEUWS - De sympathie van politici met de protesten in Oekraine is misschien hartverwarmend, maar dichter bij huis doemt er een groter gevaar voor de democratie op: De Spaanse regering wil een verbod op demonstraties om daarmee de protestbeweging monddood te maken. Wellicht dat Jacques Monash ook even naar Madrid af wil reizen.
Premier Balkenende heeft vandaag woest gereageerd op de ‘dictatoriale maatregelen die het Iraanse regime tegen haar bevolking neemt’. Zo besloot de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad vandaag dat geweld tegen politie-agenten dubbel bestraft zal worden. Gisteren gaf het Iraanse gezag aan dat alle Iraanse burgers verplicht een identificatiebewijs bij zich moeten dragen buiten hun woning. De maatregelen zijn zogenaamd onderdeel van het beleid om de dreiging van terrorisme in het land aan te pakken. Maar volgens Balkenende is dat “een smoes om de bevolking te onderdrukken.”
Eerder verplichtte de Iraanse overheid internetproviders om het surf- en mailgedrag van hun cliënten een jaar lang op te slaan. Voor telefoonbedrijven geldt een soortgelijke maatregel. Daar komt bij dat de mogelijkheden voor politie- en inlichtingendiensten om telefoons af te tappen zijn vergemakkelijkt. In totaal zijn in Iran dit jaar ruim 25 duizend mensen telefonisch afgetapt.
Komende weken zal de overheid nog meer vrijheidsbeperkende maatregelen nemen, volgens het regime gebeurt dat ‘om de filedruk in Iran aan te pakken’. Zo hangen politiemilities boven alle snelwegen camera’s met nummerbordherkenning. Volgend jaar is het voor alle voertuigen in het Islamitische land verplicht om een herkenningskastje in het voertuig mee te voeren. Politie-agenten zijn al sinds begin dit jaar uitgerust met apparaatjes waarmee nummerborden kunnen worden afgelezen. Oppositieleden vermoeden dat de maatregelen zijn genomen om het verzet tegen het regime te breken.
“Sign this petition to file a complaint against Ali Khamenei in the Hague International court”
Verschillende twitteraars, onder wie de vanuit Iran opererende Fersteh Ghazi (Iranbaan) zijn gisteravond begonnen de oproep te verspreiden om een petitie te tekenen die een aanklacht betreft bij het Internationaal Strafhof in Den Haag tegen ayatollah Khamenei. Dat gebeurt allemaal via het belangrijkste Twitter-infokanaal iranelection, waar de meldingen over en de reacties op de gebeurtenissen in Iran zich in een razend tempo opvolgen.
“Reporters Without Borders: 23 journalists and bloggers have been arrested in Iran. Many others missing”, zo meldt Iranbaan, de undergroundjournaliste die gisteren tevens de achternaam wist te melden van het meisje dat op een Youtube-video een gruwelijke dood sterft: “The name of the girl who was shot and murdered yesterday was Neda Salehi. A video clip of her last seconds has been circulated”.
Zelf was ik niet zo bekend met twitteren, maar nu het enige nieuws alleen nog via Twitter, Flickr, Youtube en Facebook tot ons komt, is er geen ontkomen meer aan. Het is allemaal niet objectief te verifiëren, maar de afgelopen dagen hebben laten zien dat de info van bepaalde twitteraars betrouwbaar is gebleken. Ook de NOS, die niet langer een reportageploeg of correspondent ter plekke heeft, moet nu ook grotendeels afgaan op de berichten en beelden op internet. Een goed iniatief is dat op NOS.nl een speciale hoek is ingeruimd voor al het nieuws dat via internet over Iran binnenkomt. Update: “Mousavi talking with influential merchants and workers’ leaders to plan general strike”.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Nooit eerder zagen we zoveel islamitische schoenen (veel Nike!) in wereldwijde protestdemonstraties. Ook moslims in Maleisië staken afgelopen dagen massaal een schoen in de lucht uit protest tegen de Israelische raketaanvallen op de Gaza-strook. Zie ook hier, hier en hier.