DDos’en is helemaal geen sit-in
Wederom een bijdrage van Joost Schellevis.
Toen verschillende bedrijven – Amazon, PayPal, Visa, MasterCard – hun dienstverlening aan klokkenluidersite WikiLeaks beëindigden, werden enkele van deze bedrijven het doelwit van Anonymous. Die groep wordt omschreven als een ‘hackersgroepering’, maar is in feite een los verband van internetters dat wel eens ddos-aanvallen uitvoert. In het verleden waren bijvoorbeeld ook de sites van Amerikaanse copyrightwaakhonden en de Scientology-kerk een doelwit. Nadat een 16-jarige ddos’er werd opgepakt voor de aanvallen op MasterCard, werden ook politie.nl en om.nl slachtoffer van een succesvolle aanval.
Een ddos-aanval staat voor distributed denial of service en is bedoeld om zoveel druk op een server uit te voeren dat deze plat gaat. De meningen over de ddos’en zijn verdeeld: zo schreef Petra Kramer onlangs op Sargasso dat ddos’en een moderne vorm van de sit-in is. Maar: ddos’en is een misdrijf waar je zes jaar cel kunt krijgen, waarschuwt het Openbaar Ministerie. Wie heeft er gelijk?
Om die vraag te beantwoorden is het nodig om het uitvoeren van ddos-aanvallen en de WikiLeaks-heisa los van elkaar te zien. De Amerikaanse bedrijven die hun banden met WikiLeaks verbraken, maar in sommige gevallen wel nog zaken doen met dubieuze groeperingen als de Ku Klux Klan, zijn inderdaad niet zuiver bezig. Maar dat rechtvaardigt het uitvoeren van een ddos-aanval nog niet.