WW: De Geweldige Dr. NakaMats

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland. Deze week was Amsterdam in de ban van IDFA. Eén van de leukste documentaires die tijdens het grootste documentairefestival ter wereld vertoond werden, is zonder twijfel "The Invention of Dr. Nakamats" van de Deense regisseur Kaspar Astrup Schröder. Een uur lang wordt ons een kijkje gegund in het leven van de 81-jarige Japanse uitvinder en cultfiguur Dr. Yoshiro Nakamatsu. Dr. NakaMats (zoals hij zijn naam het liefst gespeld ziet), is niet zomaar een uitvinder: nee, de beste man heeft het wereldrecord aantal patenten op zijn naam staan. In één van de openingsscenes vertelt de zelfverzekerde doctor dat hij er meer dan 3300 bezit, waarmee hij de nummer twee -Thomas Edison- ruim achter zich laat. Hieronder bevinden zich naar eigen zeggen ook de uitvindingen van de Floppy Disk en de Taximeter. In het uur dat volgt maken we kennis met een aantal andere uitvindingen van onze held. Zo passeren het onderwaterschrijfblok, de mysterieuze 'Love Jet 200' spray en de PyonPyon springveerschoenen de revu. De bejaarde Dr. NakaMats mag zelf ook graag een rondje springlopen op zijn uitvinding, hij oogt nog erg kwiek en is er zelf van overtuigd minimaal 140 jaar oud te worden. Om dat laatste te bewerkstelligen let hij erg goed op zijn voeding: in 2005 won hij de Ig Nobel prijs voor het feit dat hij 34 jaar lang iedere maaltijd fotografeerde. Door deze data met zijn bloedwaarden te combineren kwam hij tot weer een nieuwe uitvinding: een geniaal voedingssupplement. Dat Dr. NakaMats een gezonde dosis humor bezit blijkt wel uit de speech die hij gaf bij de uitreiking van de Ig Nobel prijs: "I believe long life should be longer, speech should be short".

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du jour | Money and power

Some [cult leaders] come to believe their own bullshit — they almost have to in order to be convincing. But on a deeper level they know they’re full of shit. I say that because the guru’s teachings will always correspond with his desires. For example, if there is a pretty young convert, the Holy Spirits will always decide that she has been specially ordained to be the leader’s consort, whereas the homely, hardworking woman will always be reserved for one of his schmucks. It’s the same thing with money — the richest devotee is always considered the most devout.

[…] the most powerful cults, like Scientology or est, don’t for a minute believe their own bullshit, at least not at the higher levels. The people in control know it’s a game of money and power.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.