country Archives - Sargasso

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Portland, Oregon

5 oktober 2022 , 21:00 , door M&M

Loretta Lynn is overleden, ze is 90 jaar geworden. Singer songwriter, country/Americana artiest en dochter van een mijnwerker.

In Amerika had ze 24 keer een nummer 1 hit en met haar elpees lukte haar dat 11 keer, geen eendagsvliegje wou ik maar zeggen.

In 2004 maakte ze een plaat samen met Jack White, Van Lear Rose, frisse vernieuwing, en ook dat werd een succes.

In country en/of Americana is het helemaal geen schande om een traantje te laten, en een snik weg te snuffen dus, dag Loretta, bedankt en vaarwel.

Ook schrijven voor Sargasso?

Mededeling

Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.

Closing Time | Bible And A Gun

1 april 2022 , 21:00 , door M&M

Jason Ringenberg, maar van wie is die andere stem? Steve Earl. Mooi duo, en ondertussen snijden de snaren van de violen mij in plakjes, tot op het bot, daar ga ik, naar de tranenpoel, hier houd ik geen stand tegen.

Goeie Americana, maar ja dat is maar mijn mening, with a Bible and a gun.

Over tekstschrijven gesproken:

That this highway is paved with sorrow
And every mile is lined with pain
And when the sun comes up tomorrow
You’ll be just as far away

Now I hear her whisper soft and low
Through every mile I run
As I travel through this world of woe
With a Bible and a gun

If a man was made to suffer
I’m a mighty man I know

Darkness is my shelter
Emptiness my light
And stranger, heaven help you
If our paths cross tonight

Closing Time | Alcohol And Pills

31 maart 2022 , 21:00 , door M&M

Laat het maar aan de country / Americana artiesten over om live, tijdens hun concerten, tussen de songs door, de boel aan elkaar te babbelen. (En kunnen ze, het is toch pauze, even een slokje nemen en een snaar stemmen.)

Ik herinner me een concert van The Secret Sisters, waarin elke eventuele stilte moeiteloos werd opgevangen door een anekdote, iets over de oorsprong van het liedje, een review over het hotel waar ze hadden overnacht, een recensie over de maaltijd of over het toetje (‘how is it called, the flaflip?) dat ze was voorgeschoteld in poppodium van de avond ervoor.

Closing Time | Night Rider’s Lament

13 februari 2022 , 20:00 , door M&M

Jodelen! Wanneer heb ik dat voor het laatst gehoord? En toen ik dat hoorde, kon ik dat toen waarderen? (Waarschijnlijk niet). Deze Closing Time eindigt in gejodel – ik waarschuw maar even. Maar tegelijk wou ik vragen om toch even te blijven luisteren. Tot na het jodelen. Want het is de moeite waard. Ik trok er in ieder geval dit keer geen kromme tenen van.

Bill Callaghan & Bonnie Prince Billy coveren hier deze countryklassieker van Michael Burton, maar die jodelt niet zo mooi. En ik dacht dus dat die achtergrondstem op de opname van een vrouw was, een donkere vrouw. Maar die stem blijkt toe te behoren aan Cory Hanson, een witte man in een geel pak, van wie de ogen toch wel een beetje vreemd, uh, ogen.

Closing Time | Apocalyps

29 september 2021 , 21:00 , door M&M

Het was niet echt/echt niet mijn bedoeling om een hele cd als Closing Time te doen in plaats van een enkele song, maar het gebeurde dat ik aan het luisteren was, en voordat ik het wist was ik drie kwartier verderop in de tijdlijn van mijn leven. En ik ken Bill Callahan al een tijdje, wij gaan ver terug, toen hij nog musiceerde onder de naam Smog. Bill Callahan heeft ook daarna (2005) veel mooie liedjes gemaakt, zoals het Too Many Birds. Is het de complete rust, de relaxedheid die zijn muziek uitstraalt, de Zen? Is het zijn bronzen bariton? Zijn het zijn teksten die ingenieuzer in mekaar zitten dan je zou denken?

Closing Time | Everything I Have

12 september 2021 , 20:00 , door M&M

Waar ken ik die band Siskiyou ook alweer van? In een vpro-radio boekenprogramma van een aantal jaren terug, was er af en toe een break, tussen de voorlezende schrijvers en dichters door, of tussen de interviews. Dan werd er weer een liedje van een obscuur bandje aangekondigd waar ik nog nooit van gehoord had. Daar ken ik dus Sikiyou van. Een Canadese band met een eigenzinnig geluid. Met een eigen kijk op hoe percussie moet klinken. En hoe blazers moeten klinken. Iets tussen folk, country en pop in. Geen rockband in ieder geval. Je vraagt je wel af hoe zoiets live zou klinken: zouden ze al die lui in de zaal die, met een drankje in de hand, met elkaar luidkeels de week doornemen, kunnen overstemmen?

Closing Time | I’ll Have Mercy

5 september 2021 , 20:00 , door M&M

Een donkere soul-zangeres met een band die bestaat uit witte muzikanten. En de muziek is een combinatie van soul, roots, country en gospel. Phantom Limb komt uit Bristol, Engeland.

Van de cd The Pines was dit één van mijn favorieten, zo gloedvol: die zang, die gitaar, dat orgel! En wat mij dan nu zo bezighoudt: als zo’n band gestopt is, uit elkaar is, wat gebeurt er dan met al die liedjes die ze gemaakt hebben en achterlaten? Wat is hun lot? Waar blijven die? Blijven die dan verweesd achter? Horen die nooit meer applaus? En zal er daarna ook nooit meer dat gemeende ‘thank you’ klinken van zangeres Yolanda Quartey?

Closing Time | Treacherous Waters

18 mei 2021 , 21:00 , door M&M

Gisteren klikte ik een muzieksite aan, zo eentje die nieuw uitgekomen platen bespreekt. Onder elke bespreking staan dan een paar muziekfragmentjes van die plaat. Soms, als de bespreking daar aanleiding toe geeft, luister ik naar zo’n fragmentje, om dan meestal na een paar maten gehoord te hebben, alweer op stop te drukken. Dan komt het te traag op gang, dan pakt het me niet. Dat kan dan aan de muziek liggen, maar ook aan mijn stemming van dat moment. En gister bleef ik wel luisteren naar die song met dat jankende orgel en dat luchtige ritme, met daarover heen die lichte zangstem van die voor mij onbekende Canadese band. Ik heb, ik wilde mijn stemming niet verstoren, de andere songs van Changing Faces niet beluisterd.

Closing Time | Waiting Around To Die

11 mei 2021 , 21:00 , door M&M

Townes Van Zandt ken ik eigenlijk helemaal niet zo goed. Ik heb zijn muziek nooit zo gevolgd. Ik weet eigenlijk ook niet precies wat zijn status is in het country/blues/folk-wereldje, en ik weet ook niet of hij er nog toe doet tegenwoordig. ‘Townes Van wie? Ik heb geen verstand van wielrennen’. Ik ben dus vast niet de meest aangewezen persoon om iets over deze singersongwriter te schrijven. Want ik ken maar één plaat van hem, een live-opname. Maar die is heerlijk om naar te luisteren. Voor de muziek? Ja ook, maar ik beleef het meeste plezier aan het geklets van Townes om zijn songs heen. Zijn inleidingen, zijn perfect getimed vertelde anekdotes. Onderkoeld gebracht, met een grap aan het eind en dan zet hij de bewuste song in, als het publiek nog lacht. En het stomme is, ik ken die plaat nu inmiddels wel natuurlijk. En ik weet wat er gaat komen als hij begint te kletsen. Ik ken de clou van de verhaaltjes. Sterker nog, ik denk dat als Townes even niet zou weten hoe het verhaal verder ging, dat ik het wel verder af kon maken, met dezelfde intonatie ook nog. En elke keer moet ik er nog om grinniken.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.